Przejdź do zawartości

Gazeta Robotnicza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gazeta Robotnicza
Ilustracja
Wydanie z 31 marca 1947 (Katowice)
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie
 Polska
 Polska

Adres

Berlin, Katowice

Język

polski

Pierwszy numer

3 stycznia 1891

Ostatni numer

1948

Gazeta Robotnicza – czasopismo powołane do życia w Berlinie 3 stycznia 1891 roku przez polskich socjalistów działających w socjaldemokracji niemieckiej (SPD). Jako redaktor sygnowany był Władysław Kurowski, a po jego śmierci od lipca 1892 Franciszek Morawski. Gazetę redagowali również Ignacy Daszyński, Stanisław Grabski i Stanisław Przybyszewski[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Ukazywał się ze zmiennym podtytułem, na początku: „Organ partii socjalno-demokratycznej”, od 7 lutego 1891 – „Organ socjalistów polskich”. Od 1901 – „Pismo poświęcone sprawom polskim ludu pracującego w zaborze pruskim. Organ Polskiej Partii Socjalistycznej”.

Od 1901 roku redakcja została przeniesiona do Katowic. W 1907 pismo miała 800 prenumeratorów na Śląsku, a w 1910 nakład wynosił 6000 egzemplarzy, w tym 3000 prenumeratorów.

W dwudziestoleciu międzywojennym organ Okręgowego Komitetu PPS Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego (w 1928 redaktorem naczelnym „GR” został Henryk Sławik), wychodziła także po wojnie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Krystyna Kolińska, Stachu : jego kobiety, jego dzieci, wyd. 2, Warszawa: Książka i Wiedza, 1994, ISBN 83-05-12658-7, OCLC 30959800., s. 51

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]