52°13′41″N 20°57′53″E/52,228056 20,964722Gazownia Warszawska
| ||
 Zbiorniki na gaz ok. 1926 | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Miejscowość | Warszawa | |
| Adres | ul. Kasprzaka 25 | |
| Rozpoczęcie budowy | 1886 | |
| Ukończenie budowy | 1888 | |
| Zniszczono | 1939 | |
| Odbudowano | 1945 | |
Położenie na mapie Warszawy   Gazownia Warszawska | ||
Położenie na mapie Polski  Gazownia Warszawska | ||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  Gazownia Warszawska | ||
| 52°13′41″N 20°57′53″E/52,228056 20,964722
| ||
Gazownia Warszawska[1], Gazownia na Woli[2] – dawny zakład produkcji gazu znajdujący się przy ul. Kasprzaka 25 w dzielnicy Wola w Warszawie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1856 Komitet Gazowy podpisał z Niemieckim Kontynentalnym Towarzystwem Gazowym w Dessau umowę koncesyjną na budowę gazowni. Wynikiem zawarcia umowy jako pierwsza była gazownia przy ul. Ludnej na Powiślu. W latach 1886–1888 zbudowano znacznie większą gazownię przy ul. Dworskiej (dziś Kasprzaka). Od 1892 znajdowała się przy niej fabryka chemiczna.
W 1925 gazownia stała się własnością miasta, które utworzyło spółkę pod nazwą Gazownia Miejska m.st. Warszawy[3].
W roku 1970 gazownia zakończyła produkcję gazu z węgla, po czym do roku 1978 wytwarzany był gaz miejski jako produkt mieszania gazu ziemnego z gazem z rozkładni. Od roku 1978 w Warszawie dostarczany jest tylko gaz ziemny[4].
W skład zespołu dawnej Gazowni, położonego między ulicami Kasprzaka i Prądzyńskiego, wchodzą: budynki produkcyjne, dwa zbiorniki na gaz, wieża ciśnień, remiza strażacka, wozownia, a także budynki biurowe i mieszkalne[5]. Jest on zarządzany przez Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo (z wyjątkiem dwóch zbiorników gazu, które znajdują się w rękach prywatnych)[6].
W dawnym budynku aparatowni i tłoczni gazu, która wiele lat temu służyła sprężaniu gazu i przesyłaniu go kolektorami do odbiorców, działa Muzeum Gazownictwa.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Tablica pamiątkowa ku czci poległych pracowników Gazowni 
Sprężarka tłokowa 
Wieża ciśnień 
Wnętrze Muzeum Gazownictwa
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marian Gajewski: Urządzenia komunalne Warszawy. Zarys historyczny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979, s. 134. ISBN 83-06-00089-7.
- ↑ Michał Krasucki: Warszawskie dziedzictwo postindustrialne. Warszawa: Fundacja Hereditas, 2011, s. 252. ISBN 978-83-931723-5-1.
- ↑ Marian Gajewski: Urządzenia komunalne Warszawy. Zarys historyczny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979, s. 132. ISBN 83-06-00089-7.
- ↑ Historia gazownictwa → Gaz miejski → Warszawa. gazownictwopolskie.pl. [dostęp 2015-02-05].
- ↑ Michał Krasucki: Warszawskie dziedzictwo postindustrialne. Warszawa: Fundacja Hereditas, 2011, s. 254. ISBN 978-83-931723-5-1.
- ↑ Michał Krasucki: Warszawskie dziedzictwo postindustrialne. Warszawa: Fundacja Hereditas, 2011, s. 256. ISBN 978-83-931723-5-1.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zeszyty wolskie – Architektura przemysłowa warszawskiej Woli XIX/XX w. Materiały z sesji naukowej zorganizowanej przez Muzeum Woli i Towarzystwo Opieki nad Zabytkami. Zeszyt nr 4, Warszawa, październik 2002, s. 78-83.