Toke

Toke
	Gekko gecko
	(Linnaeus, 1758)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	gady
Rząd	łuskonośne
(bez rangi)	Gekkota
Rodzina	gekonowate
Podrodzina	Gekkoninae
Rodzaj	Gekko
Gatunek	toke
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Toke (Gekko gecko) – gatunek jaszczurki z rodziny gekonowatych (Gekkonidae).

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Jeden z największych żyjących obecnie gekonów. Ma dużą głowę i krępe, muskularne ciało. Oczy są pozbawione ruchomych powiek. Ogon długi, walcowaty. Posiada silnie rozwinięte przylgi zakończone pazurkami. Skóra pokryta delikatnymi łuskami. Niektóre z łusek tworzą wyraźne wyrostki. Ubarwienie od blado szarego do ciemnoniebieskiego. Gekon pokryty jest charakterystycznymi czerwonymi bądź pomarańczowymi plamkami.

Rozmiary: Długość: samce 30-40 cm, samice 20-28 cm; waga: 150-300 g (zależnie od wieku i płci).
Długość życia: W naturze 7-10 lat, w niewoli nawet ponad 20 lat.
Pokarm: Zwierzęcy (różne owady, pajęczaki, małe ssaki, niewielkie płazy oraz gady).
Aktywność: Nocna.
Dymorfizm płciowy: Widoczny po czasie 3 miesięcy od wyklucia.

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten występuje powszechnie w całej południowo-wschodniej Azji (Indonezja, Bangladesz, Indie, południowe Chiny, Nepal, Mjanma, Tajlandia, Kambodża, Laos, Wietnam, Malezja i Filipiny). Zamieszkuje przede wszystkim w pobliżu siedzib ludzkich, w komórkach, na strychach, często wewnątrz domów. Po odnalezieniu dogodnego do rozmnażania miejsca para zajmuje je na całe życie i samiec broni go zaciekle.

Zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Gekon raczej trudny do oswojenia, aczkolwiek jest to osiągalne. Wobec ludzi są agresywne i nieufne. Zwykle płochliwe. Biegają i skaczą bardzo szybko przez co trudno je złapać. Potrafią bardzo mocno gryźć, mogą boleśnie pokąsać, gdy są zdenerwowane. Wykazują silny terytorializm – nie tolerują innych gatunków na swoim terenie.

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]

W naturze żywią się pająkami, dużymi owadami, czasem ptakami, małymi gryzoniami i jaszczurkami. Podczas hodowli warto jak najobficiej urozmaicać pokarm (np. ćmy, muchy, koniki polne). Trzeba pamiętać, że owady z odłowu mogą przenosić pasożyty, grzyby czy roztocza. Również, aby regularnie w niewielkich dawkach podawać wapń i witaminy dla prawidłowego rozwoju.

Terrarium[edytuj | edytuj kod]

Terrarium najlepiej typu wertykalnego (wysokie) ze względu na wspinaczkę. Wentylowane. Optymalne wymiary 80/50/100 cm (długość/głębokość/wysokość), im większe tym bardziej komfortowo będą się czuły. Przynajmniej jedna a najlepiej wszystkie ściany z korka. Obowiązkowo mata grzewcza lub kamienie podgrzewane. Jako podłoże najlepiej stosować włókno kokosowe. Ważne jest, by posiadało co najmniej kilka kryjówek.

Oświetlenie: Najlepiej stosować promiennik podczerwieni (50/75 W), zależnie od wielkości terrarium. Lampy UVB nie są wymagane.
Temperatura: 26-30 °C, punktowo nawet do 40 °C (noc 22-25 °C).
Wilgotność powietrza: Na poziomie 70% (2 razy dziennie lub częściej zwilżamy terrarium).