Przejdź do zawartości

Genji Monogatari Museum

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Genji Monogatari Museum
宇治市源氏物語ミュージアム
Uji-shi Genji Monogatari Myūjiamu
Ilustracja
Wejście do muzeum
Państwo

 Japonia

Miejscowość

Uji

Adres

〒611-0021, Kyoto-fu, Uji-shi, Uji Higashi-uchi 45-26

Data założenia

1998

Zakres zbiorów

świat Genji monogatari i okresu Heian

Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Genji Monogatari Museum”
Ziemia34°53′38,6″N 135°48′36,5″E/34,894056 135,810139
Strona internetowa

Genji Monogatari Museum (jap. 宇治市源氏物語ミュージアム Uji-shi Genji Monogatari Myūjiamu; Muzeum Opowieści o Genjim w Uji, The Tale of Genji Museum) – muzeum w Japonii poświęcone największemu dziełu literatury japońskiej o tytule Genji monogatari, autorstwa damy dworu Murasaki Shikibu, żyjącej na przełomie X i XI wieku (okres Heian).

W 1998 roku otwarto w mieście Uji (prefektura Kioto), położonym w połowie odległości pomiędzy Kioto i Nara, dwoma historycznymi i kulturowymi centrami Japonii, muzeum upamiętniające i prezentujące wybitne dzieło literackie, postacie i sceny z życia arystokracji tamtego okresu.

Opis muzeum

[edytuj | edytuj kod]

W muzeum można rozróżnić:

  • Heian no Ma, salę prezentującą okres Heian, w której prezentowane są meble, wyposażenie wnętrz i sceny z życia dworskiego;
  • Uji no Ma, salę miasta Uji, ukazującą miejsca. w których rozgrywa się akcja ostatnich dziesięciu rozdziałów opowieści o Genjim. Głównym bohaterem tej części jest Kaoru Genji. Jest tam seria obrazów autorstwa malarza Mitsunoriego Tosy (1617–1691), ilustrujących kolejne rozdziały;
  • szklany most-przejście pomiędzy powyższymi salami;
  • salę filmową, w której wyświetlany jest film wyprodukowany specjalnie dla muzeum, organizowane są także wykłady na temat powieści (w powtarzalnych cyklach pokazywane są także filmy wideo o tematyce związanej z powieścią);
  • salę poświęconą powieści Genji monogatari z wystawą dotyczącą m.in. Murasaki Shikibu i Michinagi Fujiwary;
  • bibliotekę i czytelnię; osoby zwiedzające i zainteresowane mogą wybrać spośród 4500 książek związanych z historią, kulturą, sztuką, w tym książki związane z „Opowieścią o Genjim”.
  • niewielki bar-herbaciarnię i stoisko z pamiątkami[1][2].

W muzeum pokazana jest makieta fikcyjnej rezydencji Rokujō-in księcia Genji. Po przeprowadzeniu jej restauracji, sprowadził do niej swoje główne żony i dzieci, co jest opisane w rozdziale 21. „Otome” (Dziewica). Rezydencja, zbudowana w stylu shinden-zukuri, podzielona była na cztery kwatery, z których każda symbolizowała jedną z czterech pór roku. Były one połączone korytarzami, które umożliwiały mieszkańcom przechodzenie między nimi[3].

Ciekawostki

[edytuj | edytuj kod]

W 2000 roku Bank Japonii wprowadził do obiegu nowy banknot o nominale 2000 jenów. Na jego rewersie umieszczono scenę z „Opowieści o Genjim” (zaczerpniętą ze zwoju Genji monogatari emaki) i fragment postaci Murasaki Shikibu (z Murasaki Shikibu nikki emaki)[4].

W 2012 roku parlament Japonii ustanowił dzień 1 listopada Dniem Klasyki (古典の日, Koten no Hi, ang. Classics Day) w celu promowania dzieł klasycznych. Dzień ten został wybrany przez komitet obchodów tysiąclecia Genji monogatari w 2008 roku. Przyjęto bowiem, że właśnie tego dnia przypada rocznica wzmianki o „Opowieści o Genjim” w „Dzienniku Lady Murasaki” (Murasaki shikibu nikki) w 1008 roku. Zgodnie z prawem klasyka obejmuje literaturę, muzykę, sztukę, sztuki sceniczne, styl życia oraz dzieła z dziedziny nauki i filozofii[5].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Library. Uji City, 2022. [dostęp 2022-05-02]. (ang.).
  2. Tale of Genji Museum. Uji City, 2022. [dostęp 2022-05-02]. (ang.).
  3. Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN SA, 2011, s. 78-104. ISBN 978-83-01-17214-5.
  4. Bank of Japan Notes and Coins Currently Issued. Bank of Japan. [dostęp 2022-04-29]. (ang.).
  5. 古典の日について. 文化庁, 2013. [dostęp 2022-05-03]. (jap.).
  6. a b Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 340, 364, 1545, 1928. ISBN 4-7674-2015-6.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]