George Macfarren

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
George Macfarren
Ilustracja
Imię i nazwisko

George Alexander Macfarren

Data i miejsce urodzenia

2 marca 1813
Londyn

Pochodzenie

angielskie

Data i miejsce śmierci

31 października 1887
Londyn

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pedagog

Multimedia w Wikimedia Commons

Sir George Alexander Macfarren (ur. 2 marca 1813[1] w Londynie, zm. 31 października 1887 tamże[2][3][4]) – angielski kompozytor i pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Początkowo uczył się u swojego ojca, George’a Macfarrena, który był nauczycielem tańca i dramatopisarzem[3], a później także autorem librett do niektórych dzieł syna[4]. Od 1827 do 1829 roku był uczniem Charlesa Lucasa[4]. W latach 1829–1836 studiował kompozycję u Ciprianiego Pottera w Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie[2][3][4]. W latach 1837–1847 i 1851–1875 był profesorem tej uczelni, a od 1875 do 1887 roku jej dyrektorem[3]. W latach 1875–1887 wykładał także na Uniwersytecie Cambridge[3]. W 1845 roku został dyrygentem Covent Garden Theatre, zrezygnował jednak z tej posady w 1860 roku z powodu postępującej utraty wzroku[2]. W 1883 roku otrzymał tytuł szlachecki[2][3][4]. Był żonaty ze śpiewaczką Clariną Thalią Andrae (1828–1916), która była autorką tłumaczeń librett operowych i tekstów pieśni[2]. Występowała także w operach napisanych przez męża[3].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Za życia znany, po śmierci został jednak zapomniany[2]. Dużą popularnością w kraju i za granicą cieszyła się jego uwertura Chevy Chace[2], Felix Mendelssohn-Bartholdy wykonał ją w 1843 roku w Lipsku, a Richard Wagner w 1855 roku w Londynie[3]. Jego symfonie, tworzone w oparciu o wzorce beethovenowskie, nie spotkały się jednak z zainteresowaniem[2]. Niezrealizowanym marzeniem Macfarrena było stworzenie opery angielskiej z ducha[3]. Pomimo dobrego wyczucia warunków scenicznych zarzucano kompozytorowi sztuczność melodyki[2].

Ważniejsze kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[2][3])

Utwory orkiestrowe

  • 9 symfonii (I C-dur 1828, II d-moll 1831, III e-moll 1832, IV f-moll 1833, V a-moll 1833, VI B-dur 1836, VII cis-moll 1839–1840, VIII D-dur 1845, IX e-moll 1874)
  • uwertury: Overture Es-dur (1832), The Merchant of Venice (ok. 1834), Romeo and Juliet (1836), Chevy Chace (1836), Don Carlos (1842), Hamlet (1856), Festival Overture (ok. 1874)
  • Idyll in Memory of Sterndale Bennett (1875)
  • Koncert fortepianowy c-moll (1835)
  • Concertino A-dur na wiolonczelę i orkiestrę (1836)
  • Koncert fletowy G-dur (1863)
  • Koncert skrzypcowy g-moll (1871–1874)

Utwory kameralne

  • Kwintet fortepianowy g-moll (1844)
  • 5 kwartetów smyczkowych (I g-moll ok. 1834, II A-dur 1842, III F-dur 1846, IV g-moll 1849, V G-dur 1878)
  • Sonata B-dur na flet i fortepian (1883)
  • Trifles na flet i fortepian (1883)
  • Recitative and Air na flet i fortepian (1883)
  • Sonata e-moll na skrzypce i fortepian (1887)

Utwory fortepianowe

  • 3 sonaty (I Es-dur 1842, II A-dur „Ma cousine” 1845, III g-moll 1880)

Utwory organowe

  • Sonata C-dur (1869)

Aranżacje

  • Popular Music of the Olden Time (1859)
  • Popular Songs of Scotland (1874)

Utwory chóralne

  • 6 Convivial Glees Illustrating the History of England, słowa kompozytora (1842)

Utwory na chór i orkiestrę

Opery

  • The Prince od Modena (1833, nie wystawiona)
  • El Malhechor, libretto kompozytora (1837–1838, nie wystawiona)
  • The Devil’s Opera, libretto George Macfarren senior (1838)
  • Agnes Bernauer, the Maid of Augsburg, libretto Thomas J. Serle (1839)
  • An Adventure of Don Quixote, libretto kompozytora (1846)
  • King Charles III, libretto Desmond Ryan (1849)
  • Allan of Aberfledy, libretto John Oxenford (ok. 1850, nie wystawiona)
  • Robin Hood, libretto John Oxenford (1860)
  • Helvellyn, libretto John Oxenford (1864)
  • She Stoops to Conquer, libretto Edward Fitzball (1864)
  • Kenilworth (1880, nie wystawiona)

Opery kameralne

Operetki

  • Genevieve, or The Maid of Switzerland, libretto Cornwall Baron-Wilson (1834)
  • Innocent Sins, or Peccadilloes, libretto George Macfarren senior (1836)

Maski

  • Emblematical Tribute on the Queen’s Marriage, libretto kompozytora (1840)
  • Freya’s Gift, libretto John Oxenford (1863)

Farsa

  • I and my Double, libretto John Oxenford (1835)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ George Alexander MACFARREN. Cambridge Alumni Database. University of Cambridge.. [dostęp 2023-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-23)]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 4. ISBN 83-224-0656-8.
  3. ↑ a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2223. ISBN 0-02-865529-X.
  4. ↑ a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 532. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=George_Macfarren&oldid=71331163”