To jest dobry artykuł

George Russell (kierowca wyścigowy)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
George Russell
Ilustracja
George Russell (2019)
Imię i nazwisko George William Russell
Państwo  Wielka Brytania
Data i miejsce urodzenia 15 lutego 1998
King’s Lynn
Sezon 2021
Seria Formuła 1
Zespół Williams Racing
Samochód Williams FW43B
Nr startowy 63
Partnerzy Nicholas Latifi
Sukcesy

2014: Formuła 4 BRDC (mistrz)
2017: Seria GP3 (mistrz)
2018: Formuła 2 (mistrz)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

George William Russell[1] (ur. 15 lutego 1998 w King’s Lynn) – brytyjski kierowca wyścigowy, startujący w mistrzostwach świata Formuły 1 od sezonu 2019 w zespole Williams Racing, mistrz Formuły 2 (2018), mistrz serii GP3 (2017).

Od 2017 roku uczestnik programu dla juniorskich kierowców zespołu Mercedes AMG Petronas.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Allison i Steve′a Russell[2]. Jego ojciec prowadził małe przedsiębiorstwo[3]. Ma starsze rodzeństwo, siostrę Carę[4] i brata o imieniu Benjy (ur. 1986), który w młodości był kierowcą kartingowym[5], ale jego rodzina nie była wcześniej powiązana ze sportami motorowymi[6].

Russell rozpoczął starty w wyścigach kartingowych mając osiem lat. Przez kolejne cztery lata jego mechanikiem był jego ojciec, który około dekadę wcześniej pomagał w startach jego starszemu bratu. Ojciec braci Russell zdobył wtedy doświadczenie, które wykorzystywał przy rozwoju kariery kartingowej młodszego syna[7].

Zdobywał liczne sukcesy w kartingu, a na początku swojego pierwszego sezonu w KF3 (seria kartingowa dla kierowców od 11 do 15 roku życia) z dużą przewagą pokonywał Verstappena, Ocona i Strolla. Jednak w 2012 roku przeszkodą w rozwijaniu szybkości gokarta okazał się jego wzrost[7]. Russell podrósł względem poprzedniego sezonu, co przy wysokiej temperaturze i dużym ogumieniu toru powodowało, że wzrost przyczepności oznaczał mniejszą moc gokarta na zakrętach[7]. Pomimo tego, zarówno w 2011, jak i w 2012 roku Russell zdołał zdobyć dwa tytuły mistrza Europy KF3 z rzędu[8].

Formuła 4 BRDC i Alpejska Formuła Renault 2.0[edytuj | edytuj kod]

Po sezonie 2013 Russell opuścił karting i mając 16 lat rozpoczął karierę w jednomiejscowych samochodach wyścigowych w sezonie 2014 Formuły 4 BRDC, gdzie był najmłodszym kierowcą w stawce[9]. Chciał równolegle startować w Alpejskiej Formule Renault 2.0, ale początkowo przeszkodziły mu przepisy, które stanowiły, że aby startować poza swoim krajem kierowca musi mieć międzynarodową licencję wyścigową, co przypadku Russella wiązało się ze zdobyciem podpisów określonych osób podczas wyścigów w Wielkiej Brytanii. Pierwszy wyścig Alpejskiej Formuły Renault 2.0, podczas którego mógłby uzyskać wymagane podpisy miał miejsce przed pierwszym wyścigiem Formuły 4 BRDC. Dlatego Russell, podobnie jak kilku innych kierowców, zdecydowało się na udział w 24-godzinnym wyścigu wytrzymałościowym samochodami Citroën 2CV na brytyjskim torze Oulton Park, aby otrzymać podpisy i móc przystąpić do zmagań w Alpejskiej Formule Renault 2.0[10][7].

W Formule 4 BRDC startował w zespole Lanan Racing[11]. Wziął udział w 24 wyścigach, z czego nie ukończył dwóch z nich. Jedenastokrotnie stawał na podium, przy czym pięciokrotnie wygrywał. Czterokrotnie startował z pole position i czterokrotnie notował najszybsze okrążenie wyścigu. Na koniec sezonu zdobył 483 punktów i został mistrzem Formuły 4 BRDC[12][13].

Z kolei w równoległych zmaganiach w Alpejskiej Formule Renault 2.0 był kierowcą fińskiego Koiranen GP, w barwach którego wystartował w 12 wyścigach[14], z czego raz stanął na podium zajmując drugie miejsce na torze Red Bull Ring. Gościnnie brał udział w Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0, gdzie na cztery starty wygrał ostatni wyścig serii w hiszpańskim Jerez, w którym zanotował najszybsze okrążenie i do którego startował z pole position[12].

Europejska Formuła 3[edytuj | edytuj kod]

Jagonya Ayam with Carlin (2015)[edytuj | edytuj kod]

Przed podpisaniem kontraktu z Jagonya Ayam with Carlin Russell pozostawał w kontakcie z szefem zespołu F1 Mercedes AMG Petronas, Toto Wolffem, do którego 15-letni wtedy Russell zgłosił się po zdobyciu tytułu mistrza Formuły 4 BRDC. Był zdeterminowany, aby przedstawić Wolffowi swój plan zostania w przyszłości kierowcą Mercedesa. Podczas spotkania z Wolffem zapytał nawet, czy powinien podpisać kontrakt z zespołem Carlin, który używał silników Volkswagena, a nie Mercedesa, na co Wolff wyraził swoją aprobatę[15].

Russell w bolidzie Jagonya Ayam with Carlin na torze Circuit de Spa-Francorchamps podczas zawodów Europejskiej Formuły 3 (2015)

W sezonie 2015 Russell rozpoczął współpracę z zespołem Jagonya Ayam with Carlin i zadebiutował w Europejskiej Formule 3. Już podczas pierwszego weekendu startowego, w drugim wyścigu sezonu, na brytyjskim torze Silverstone odniósł pierwsze zwycięstwo pokonując Charlesa Leclerca i Antonio Giovinazziego[16]. W reszcie sezonu jeszcze dwukrotnie stawał na podium, zajął drugie miejsce na torze Norisring[17] i trzecią lokatę na Spa-Francorchamps[18]. Miał szansę na zwycięstwo na torze Norisring uzyskując wysokie lokaty w sesjach kwalifikacyjnych, ale jego wyniki zostały anulowane po otrzymaniu kary za wymianę silnika[19]. Na 33 starty nie punktował tylko pięciokrotnie, co ostatecznie dało mu 203 punkty i szóste miejsce w klasyfikacji generalnej[12].

Ponadto Russell wystartował w prestiżowym wyścigu Masters of Formula 3 razem z zespołem Carlin. Kwalifikacje i wyścig kwalifikacyjny zakończył jako czwarty, jednak w głównym starcie zdołał wywalczyć drugą lokatę[12]. W planach miał także start w Grand Prix Makau, jednak ostatecznie w ostatniej chwili Carlin wykluczył go ze składu ze względu na rozpatrywanie przez Russella oferty zespołu Hitech GP na kolejny sezon[20].

Hitech GP (2016)[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2016 kontynuował starty w Europejskiej Formule 3, ale w barwach brytyjskiego zespołu Hitech GP[21]. W pierwszym wyścigu sezonu na torze Paula Ricarda zajął trzecie miejsce[22], ale nie punktował w pozostałych dwóch wyścigach weekendu. Podczas drugiego weekendu wyścigowego nie ukończył pierwszego i trzeciego wyścigu na Hungaroringu. Pierwsze zwycięstwo odniósł w trzeciej rundzie, na francuskim torze de Pau-Ville, gdzie startował z pole position i zanotował najszybsze okrążenie[23]. Na najniższym stopniu podium stanął również w wyścigu kończącym weekend we Francji (i miał najszybsze okrążenie) i sukces powtórzył tydzień później w drugim wyścigu na torze Red Bull Ring. Przez kolejny miesiąc konsekwentnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce, przy czym nie ukończył dwóch wyścigów. Następnie w siódmej rundzie zmagań na torze Spa-Francorchamps w Belgii, po piątym miejscu w pierwszym starcie, zwyciężył i zajął trzecią lokatę startując z pole position i osiągając najszybsze okrążenie w obydwu wyścigach, które kończył na podium[24][25]. Do końca sezonu stawał na podium jeszcze trzykrotnie, zajął trzecią pozycję na niemieckim torze Nürburgring i włoskim torze Imola, gdzie był również drugi, w drugim piątkowym wyścigu dziewiątej rundy. W sezonie 2016 Russell na 30 startów dziewięciokrotnie stawał na podium, przy czym wygrał dwa z nich. Trzy razy startował z pole position i pięciokrotnie notował najszybsze okrążenie wyścigu. Zdobył 274 punktów i zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej przegrywając z Kanadyjczykiem Lancem Strollem i Niemcem Maximilianem Güntherem z zespołu Prema Powerteam[26][27].

Seria GP3[edytuj | edytuj kod]

Russell w bolidzie ART Grand Prix podczas wyścigu serii GP3 na torze Spa-Francorchamps (2017)

W styczniu 2017 roku Russell został przyjęty do młodzieżowego programu kierowców zespołu Formuły 1 Mercedes AMG Petronas, który zapewnił mu szkolenie w zespole F1 podczas weekendów wyścigowych obejmujących równoległe starty Serii GP3 w której Russell debiutował w sezonie 2017[28]. Jego pierwszym doświadczeniem z bolidem F1 były testy w Brazylii i Abu Zabi w barwach Force India przed rozpoczęciem sezonu 2017[29]. W sierpniu 2017 roku Russell był kierowcą testowym Mercedesa podczas testów na Hungaroringu[30].

Russell został kierowcą zespołu ART Grand Prix w serii GP3[31]. Na 14 ukończonych wyścigów aż siedmiokrotnie stawał na podium i wygrał cztery z nich. Pierwsze zwycięstwo odniósł w drugiej rundzie, podczas drugiego wyścigu na Red Bull Ringu do którego startował z pole position[32]. Sukces powtórzył dwa tygodnie później na Silverstone, gdzie po starcie z pole position pierwotnie stracił prowadzenie na rzecz Anthoine′a Huberta, ale był w stanie odzyskać zwycięską lokatę[33]. Następnie, po raz trzeci był zwyciężył na torze Spa-Francorchamps do którego również startował z pole position[34], zaś czwarty triumf odniósł na włoskiej Monzie[35]. W sezonie 2017 Russell czterokrotnie startował z pole position i pięciokrotnie osiągał najszybsze okrążenie wyścigu[12]. Na zakończenie sezonu zgromadził 220 punktów w klasyfikacji generalnej i został mistrzem serii GP3 pokonując przy tym Brytyjczyka Jacka Aitkena i Japończyka Nirei′a Fukuzumiego[36].

Formuła 2[edytuj | edytuj kod]

Na podium od lewej: Norris, Russell i Fuoco na podium po wyścigu głównym na torze Red Bull Ring (30 czerwca 2018)
Russell w bolidzie ART Grand Prix na torze Silverstone (7 lipca 2018)

W sezonie 2018 pozostał kierowcą zespołu ART Grand Prix, ale rozpoczął rywalizację w mistrzostwach Formuły 2[29]. W trakcie sezonu toczył zaciętą walkę z Landem Norrisem i Alexandrem Albonem[37]. Na 24 wyścigi jedenastokrotnie stawał na podium, przy czym wygrał aż siedem wyścigów. Sezon rozpoczął od 5. i 19. miejsca na bahrańskim torze w Sakhir. Jednak już w drugiej rundzie mistrzostw w Baku po zanotowaniu najszybszego okrążenia i 12. lokacie w wyścigu głównym odniósł pierwsze zwycięstwo w wyścigu sprinterskim przesuwając się na szóstą pozycję w klasyfikacji generalnej[38]. Dobrą passę kontynuował na barcelońskim torze, gdzie wygrał sobotni wyścig pomimo nałożenia kary w wysokości 3000 Euro za wyrzucenie z bolidu butelki po wodzie w trakcie jazdy za wirtualnym samochodem bezpieczeństwa. Russell przyznał, że pierwotnie chciał się jej pozbyć podczas pit stopu, ale stwierdził, że po trzech okrążeniach trzymania jej pod nogami może bezpiecznie pozbyć się jej wcześniej[39]. W czwartej rundzie mistrzostw w Monte Carlo dwukrotnie nie ukończył wyścigów, w obu przypadkach musiał wycofać się po uderzeniu w ścianę[40][41]. Następnie odniósł trzecie zwycięstwo we Francji po starcie z pole position i zakończył weekend 17. lokatą w niedzielnym sprincie. Przez kolejne cztery wyścigi zajmował miejsca na podium, wygrywając na Red Bull Ringu i trzykrotnie zajmując drugie miejsce, na Red Bull Ringu i dwukrotnie na Silverstone powiększając tym samym przewagę w klasyfikacji generalnej do 37 punktów nad Landem Norrisem[42]. Po słabszym weekendzie na Hungaroringu i trzeciej lokacie na torze Spa-Francorchamps, wygrał sprinterskie wyścigi na włoskiej Monzy i na rosyjskim Sochi Autodrom. Podczas ostatniej rundy mistrzostw na torze Yas Marina, Russell był już potwierdzonym kierowcą zespołu Williams Racing na kolejny sezon Formuły 1. Sezon zakończył zwycięstwem w wyścigu głównym[43] i czwartą lokatą w niedzielnym sprincie. W całym sezonie Russell pięciokrotnie startował z pole position i sześciokrotnie miał najszybsze okrążenie wyścigu[12]. Russell zdobył 287 punktów i został mistrzem Formuły 2 pokonując głównego rywala, Landa Norrisa o 68 punktów[44][45].

Formuła 1[edytuj | edytuj kod]

19 stycznia 2017 roku Russell dołączył do programu juniorskiego zespołu Mercedes AMG Petronas, w którym był kierowcą testowym na Hungaroringu w sierpniu 2017 i 2018 roku osiągając najszybsze okrążenie sesji[46]. Z kolei przed rozpoczęciem sezonu 2017 testował bolid Force India w Brazylii i Abu Zabi[29][30]

Williams Racing (2019–)[edytuj | edytuj kod]

Russell w bolidzie ROKiT Williams Racing podczas Grand Prix Austrii 2019
2019[edytuj | edytuj kod]

12 października 2018 roku został ogłoszony kierowcą ROKiT Williams Racing od sezonu 2019 Formuły 1[47]. Jego partnerem zespołowym został Polak Robert Kubica. Brytyjczyk rozpoczął rok od przedsezonowych testów na torze Barcelona-Catalunya z opóźnieniem, gdyż Williams nie zdążył przygotować na czas bolidu. Od początku sezonu bolid Williams FW42 był najmniej konkurencyjny w stawce, tracąc nawet 1,3 sekundy względem innych pojazdów. Problemem był błąd konstrukcyjny, którego zespół nie mógł naprawić w trakcie sezonu. Dla Russella oznaczało to osiąganie pozycji na końcu stawki i możliwość konkurowania jedynie z Kubicą[48].

Przez cały sezon to Russell wygrywał wewnętrzną rywalizację z Kubicą. Choć żaden z kierowców nie kwalifikował się do drugiej serii kwalifikacyjnej (Q2) to w każdym wyścigu to debiutant Russell startował przed bardziej doświadczonym Kubicą, z kolei w wyścigach tylko dwa razy na 21 startów kończył rywalizację za Polakiem[49]. Szczególnie zacięta rywalizacja pomiędzy Brytyjczykiem i Polakiem miała miejsce podczas Grand Prix Francji, gdzie Kubica wyprzedził Russella. Podobna sytuacja miała miejsce podczas jedenastej rundy mistrzostw w Grand Prix Niemiec na torze Hockenheimring, gdzie kierowcy Williamsa byli najbliżej zdobycia punktów. Choć Russell kilkakrotnie zasugerował swojemu inżynierowi wyścigowemu, że tor jest już wystarczająco suchy i warto jak najszybciej zmienić opony na miękką mieszankę, na tzw. slicki. Williams nie chciał zaryzykować wczesnym pit stopem i nie pozwolił mu na zjazd do alei serwisowej, choć Russell zgłosił, że jadący za nim Stroll również planuje pit stop. Zespół zrobił to dopiero okrążenie po tym, gdy opony zaczęły zmieniać inne zespoły, a Russell został wyprzedzony m.in. przez Strolla. W końcówce wyścigu, na okrążeniu 51., Russell wyjechał zbyt szeroko na zakręcie drugim i został wyprzedzony przez Kubicę. Pierwotnie zajął w tym wyścigu 13. miejsce, ale już po jego zakończeniu okazało się, że dwóch kierowców Alfy Romeo zostało ukaranych i obaj kierowcy Williamsa zyskali dwie pozycje. Kubica był 10. i zdobył jeden punkt, zaś Russell był 11. i nie punktował[50]. Pomimo tego Russell regularnie wygrywał z Kubicą, często z dużą przewagą – w Grand Prix Austrii Brytyjczyk wyprzedził go o ponad minutę. Ostatecznie Russell zajął 20., ostatnie miejsce w klasyfikacji generalnej mistrzostw, ale jego postawa i zdecydowane zwycięstwa nad doświadczonym Polakiem zostały docenione przez środowisko Formuły 1[12][49].

2020[edytuj | edytuj kod]
Russell na testach przedsezonowych w bolidzie Williams FW43

W sezonie 2020 jego nowym partnerem w zespole Williams Racing został Kanadyjczyk Nicholas Latifi. Obaj kierowcy Williamsa podobnie jak w poprzednim sezonie zajmowali lokaty na końcu stawki, ale to Russell wygrywał wewnętrzną rywalizację. Zarówno w każdych kwalifikacjach, jak i w każdym wyścigu Russell wyprzedzał Latifiego[51].

Sezon 2020 rozpoczął się z opóźnieniem ze względu na pandemię COVID-19. W pierwszej rundzie sezonu, w Grand Prix Austrii Russell, który był blisko zakwalifikowania się do drugiej części kwalifikacji (Q2) przed pierwszym wyścigiem, nie ukończył niedzielnych zmagań ze względu na awarię silnika. To oznaczało, że już po pierwszej rundzie jednostka napędowa w jego samochodzie musiała zostać wymieniona, a sam zawodnik uniknął kary[52]. Podczas drugiego wyścigu w sezonie, w Grand Prix Styrii po raz pierwszy awansował do drugiej części kwalifikacji (Q2). Williams pojawił się w tej fazie sesji po ponad rocznej przerwie, kiedy do Q2 w GP Brazylii 2018 zakwalifikował się Siergiej Sirotkin[53]. Z kolei w kwalifikacjach do Grand Prix Wielkiej Brytanii na torze Silverstone stracił szansę na dobre miejsce, gdyż został ukarany przesunięciem o pięć pozycji na stracie wyścigu i trzema punktami karnymi dopisanymi do jego licencji ze względu na zignorowanie podwójnych żółtych flag w pierwszej części kwalifikacji. Russell tłumaczył, że będąc na szybkim okrążeniu kwalifikacyjnym myślał, że jest to tylko jedna żółta flaga dlatego obniżył prędkości. W samym wyścigu zajął 12. miejsce, wyrównując najlepsze osiągnięcie z poprzedniego sezonu[54]. Jeszcze bliżej zdobycia punktów dla Williamsa był podczas trzynastej rundy mistrzostw w Grand Prix Emilii-Romanii, kiedy to na 12 okrążeń przed metą jechał na 10. miejscu za samochodem bezpieczeństwa. Nie ukończył jednak tego wyścigu, gdyż podczas trwającej neutralizacji popełnił błąd, wpadł w poślizg i rozbił bolid na bandzie[55].

W trakcie sezonu Russell niespodziewanie zmienił barwy zespołu na jeden wyścig. Parę dni po Grand Prix Bahrajnu ogłoszono, że u Lewisa Hamiltona wykryto obecność COVID-19, zaś Mercedes o zastępstwo w kolejnym wyścigu zwrócił się do Russella[56]. Jak się okazało, Hamilton zgłosił niedyspozycję w poniedziałek, a Toto Wolff już we wtorek o drugiej w nocy zadzwonił do Russella i rozpoczęto przygotowywanie umowy wypożyczenia go z Williamsa. Przystąpił on do rywalizacji w Grand Prix Sakhiru w bolidzie i stroju Hamiltona, pomimo ok. 13-centymetrowej różnicy wzrostu pomiędzy oboma kierowcami. Russell używał siedzenia z poprzedniego sezonu, ale kokpit nadal pozostawał dla niego zbyt ciasny, a buty o rozmiar za małe (większe buty nie pasowały do pedałów w bolidzie Hamiltona), przez co miał siniaki i otarcia na ciele[57]. Pomimo tego Russell zdominował dwie pierwsze sesje treningowe, zaś w kwalifikacjach zajął drugie miejsce za drugim kierowcą Mercedesa, Valtterim Bottasem ustępując mu o 0,026 sekundy[58]. Jak sam przyznał miał problem z przystosowaniem się do bolidu i kilkakrotnie wciskał na kierownicy złe przyciski, również podczas kwalifikacji[59]. W niedzielnym wyścigu Russell prowadził przez 59 na 87 okrążeń[60]. Kontrolował wyścig, aż do 62. okrążenia, kiedy to podczas neutralizacji po uszkodzeniu bolidu Williamsa (przez Aitkena, który zastępował Russella), Mercedes chciał przeprowadzić podwójny pit stop. Mechanicy pomylili opony i bolidowi Russella założono dwie przednie opony z bolidu Bottasa. Musiał on powtórnie zjechać do alei serwisowej przez co stracił szansę na zwycięstwo i ukończył wyścig na 9. pozycji zdobywając trzy punkty, w tym jeden za najszybsze okrążenie[61]. Russell został wybrany przez kibiców najlepszym kierowcą wyścigu, zaś Mercedes ukarany grzywną 20 tys. euro[62][63].

Russell zakończył sezon na 18. miejscu w klasyfikacji generalnej[12].

2021[edytuj | edytuj kod]
Russell podczas Grand Prix Austrii na torze Red Bull Ring (lipiec 2021)

W 2021 roku zastąpił Romaina Grosjeana na stanowisku przewodniczącego Związku Kierowców Grand Prix (ang. Grand Prix Drivers’ Association)[64].

Russell kontynuował występy w zespole Williams Racing w sezonie 2021. Rozpoczął od zakwalifikowania się do drugiej części kwalifikacji (Q2) i 14. lokaty w wyścigu w Grand Prix Bahrajnu. Następnie jeszcze lepszą formę prezentował w drugiej rundzie mistrzostw. W kwalifikacjach zajął 12. lokatę tracąc do 10. miejsca 0,123 sekundy[65]. Dzień później w wyścigu o Grand Prix Emilii-Romanii na torze Imola zakończył rywalizację na 32 okrążeniu kiedy to spowodował wypadek przy manewrze wyprzedzania Valtteriego Bottasa z Mercedesa podczas walki o 9. miejsce[66]. Na długiej prostej, gdzie obaj kierowcy osiągali prędkość ok. 300 km/h Russell próbował wyprzedzić Bottasa na granicy limitu toru, ale Fin zostawił mu zbyt mało miejsca przez co doszło do kolizji i oba samochody rozbiły się grzęznąc w żwirze[67]. Wyścig został przerwany, a obojgu kierowcom nic się nie stało, jednak po opuszczeniu bolidu Russell podszedł do Bottasa z pretensjami i mimowolnie uderzył w jego kask. Po wyścigu wystosował oficjalne oświadczenie z przeprosinami oraz próbował skontaktować się z Bottasem przez telefon, ale ten nie odebrał połączenia[68]. Sytuacja była szeroko komentowana przez media także ze względu na pogłoski o zastąpieniu Bottasa przez Russella w kolejnym sezonie[69].

W dalszej części sezonu musiał wycofać się z wyścigu o Grand Prix Azerbejdżanu podczas restartu tuż przed jego zakończeniem z powodu awarii skrzyni biegów[70]. W siódmej rundzie, zakończył Grand Prix Francji na 12. miejscu, co sam nazwał „najlepszym wyścigiem jaki miał z Williamsem”[71]. Następnie podczas weekendu o Grand Prix Styrii zajął 11. lokatę w kwalifikacjach, ale ze względu na karę Tsunody wystartował z 10. pola. Na okrążeniu startowym zdołał awansować o dwie pozycje, ale ostatecznie nie ukończył wyścigu ze względu na awarię silnika[72]. Tydzień później, na tym samym torze Red Bull Ring podczas Grand Prix Austrii po raz pierwszy (z Williamsem) awansował do trzeciej sesji kwalifikacyjnej Q3 i zajął w niej dziewiąte miejsce, co było najlepszym osiągnięciem Williamsa od 2017 roku[73]. Do wyścigu wystartował z 8. pola ze względu na karę Vettela. Podczas wyścigu utrzymywał pozycję w pierwszej dziesiątce promowanej punktami, ale został wyprzedzony na ostatnim okrążeniu przez Fernando Alonso z Alpine[74].

Byłem trochę smutny z powodu George'a, ponieważ jechał niesamowity weekend. (...) Kiedy zobaczyłem, że P10 to on, miałem nadzieję, że będzie to ktokolwiek inny niż on!

Fernando Alonso, 5 lipca 2021, Sky Sports[74]

W kolejnej, dziesiątej rundzie mistrzostw o Grand Prix Wielkiej Brytanii po raz drugi z rzędu wszedł do trzeciej sesji kwalifikacji Q3, tym razem z ósmym wynikiem. W sobotnim, debiutującym w Formule 1 sprincie na 17 okrążeń, zajął 9. miejsce (punkty zdobywało najlepszych trzech kierowców), ale po wyścigu otrzymał karę przesunięcia o trzy pozycje i jeden punkt karny, po incydencie z Sainzem[75].

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Seria GP3[edytuj | edytuj kod]

Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach[12] Pkt. Poz.
2017
[76] 		ART Grand Prix Hiszpania
ESP 		Hiszpania
ESP 		Austria
AUT 		Austria
AUT 		Wielka Brytania
GBR 		Wielka Brytania
GBR 		Węgry
HUN 		Węgry
HUN 		Belgia
BEL 		Belgia
BEL 		Włochy
ITA 		Włochy
ITA 		Hiszpania
ESP 		Hiszpania
ESP 		Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE 		Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE 		220 1
4 5 1 6 1 4 NW 11 1 2 1 C 2 4 2 4

Formuła 2[edytuj | edytuj kod]

Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt. Poz.
2018
[77] 		ART Grand Prix BHR
Bahrajn 		BHR
Bahrajn 		AZE
Azerbejdżan 		AZE
Azerbejdżan 		ESP
Hiszpania 		ESP
Hiszpania 		MCO
Monako 		MCO
Monako 		FRA
Francja 		FRA
Francja 		AUT
Austria 		AUT
Austria 		GBR
Wielka Brytania 		GBR
Wielka Brytania 		HUN
Węgry 		HUN
Węgry 		BEL
Belgia 		BEL
Belgia 		ITA
Włochy 		ITA
Włochy 		RUS
Rosja 		RUS
Rosja 		ARE
Zjednoczone Emiraty Arabskie 		ARE
Zjednoczone Emiraty Arabskie 		287 1
5 19 12 1 1 4 NU NU 1 17 1 2 2 2 NU 8 3 7 4 1 4 1 1 4

Formuła 1[edytuj | edytuj kod]

Rok Zespół Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach[12] Pkt. Poz.
2019
[78] 		ROKiT Williams Racing Williams FW42 Mercedes M10 EQ Power+ 1,6 V6T Australia Bahrajn Azerbejdżan Hiszpania Monako Kanada Francja Austria Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Singapur Rosja Japonia Meksyk Stany Zjednoczone Brazylia 0 20
16 15 16 15 17 15 16 19 18 14 11 16 15 14 NU NU 16 16 17 12 17
2020
[79] 		Williams Racing Williams FW43 Mercedes M11 EQ Power+ 1,6 V6T Austria Węgry Wielka Brytania Wielka Brytania Hiszpania Belgia Włochy Toskania Rosja Niemcy Portugalia Emilia-Romania Turcja Bahrajn Bahrajn 3 18
NU 16 18 12 18 17 NU 14 11 18 NU 14 NU 16 12 – 15
Mercedes-AMG Petronas F1 Team Mercedes F1 W11 Mercedes M11 EQ Power+ 1,6 V6T – – – – – – – – – – – – – – – 9 –
2021
[80] 		Williams Racing Williams FW43B Mercedes M11 EQ Power+ 1,6 V6T Bahrajn Emilia-Romania Portugalia Hiszpania Monako Azerbejdżan Francja Austria Wielka Brytania Węgry Belgia Holandia Włochy Rosja Turcja Japonia Stany Zjednoczone Meksyk Arabia Saudyjska 4* 16*
14 NU 16 14 14 17† 12 NU 11 12 8

Podsumowanie[edytuj | edytuj kod]

Sezon Seria Zespół Wyścigi P1 PP NO Podium Punkty Pozycja
2014 Formuła 4 BRDC Lanan Racing 24 5 3 4 11 483 1
Europejski Puchar Formuły Renault 2.0 Koiranen GP 4 1 1 1 1 0 NS†
Tech 1 Racing
Alpejska Formuła Renault 2.0 Koiranen GP 12 0 0 0 1 123 4
2015 Europejska Formuła 3 Jagonya Ayam with Carlin 33 1 0 0 3 203 6
Masters of Formula 3 Carlin 2 0 0 0 1 — 2
2016 Europejska Formuła 3 Hitech GP 30 2 3 5 9 274 3
Grand Prix Makau 2 0 1 0 0 — 7
2017 Seria GP3 ART Grand Prix 15 4 4 5 7 220 1
Formuła 1 Force India F1 Team Kierowca testowy
2018 Formuła 2 ART Grand Prix 24 7 5 6 11 287 1
2019 Formuła 1 ROKiT Williams Racing 21 0 0 0 0 0 20
2020 Formuła 1 Williams Racing 16 0 0 0 0 3 18
Mercedes-AMG Petronas Formula One Team 1 0 0 1 0
2021 Formuła 1 Williams Racing 11 0 0 0 0 4* 16*

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Simran Arora: F1 Driver George Russell Is A 20 YO With A Stellar Sense Of Style (ang.). mensxp.com, 2020-12-08. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-23)].
  2. ↑ George Russell admits his parents are over the moon after Williams sign him up (ang.). givemesport.com, 2018-12-10. [dostęp 2021-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-22)].
  3. ↑ Mark Hughes: Billionaires’ sons only? Mark Hughes on money and talent in F1 (ang.). the-race.com, 2020-12-03. [dostęp 2021-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-03)].
  4. ↑ Mared Gruffydd: George Russell net worth: How rich is the young Formula One racing driver? (ang.). express.co.uk, 2021-02-14. [dostęp 2021-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-03)].
  5. ↑ Driver Database – Benjy Russell (ang.). driverdb.com. [dostęp 2021-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-22)].
  6. ↑ ‘Like Hamilton, Russell wasn’t gifted a racing career’ (ang.). planetf1.com, 2020-04-24. [dostęp 2021-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-22)].
  7. ↑ a b c d Laurence Edmondson: All you need to know about Williams new F1 driver George Russell (ang.). espn.co.uk, 2018-10-12. [dostęp 2021-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-22)].
  8. ↑ Russell doubles the stakes, uncertainty reigns in KF2 – From the CIK-FIA (ang.). karting.net.au, 2012-07-23. [dostęp 2021-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-21)].
  9. ↑ George Russell (ang.). brdc.co.uk. [dostęp 2021-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-22)].
  10. ↑ O dia em que Russell competiu com um… Citroën 2CV (port.). f1pt.pt, 2020-11-12. [dostęp 2021-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-28)].
  11. ↑ Valentin Khorounzhiy: Lanan Racing sign karting prodigy George Russell for 2014 (ang.). formulascout.com, 2013-12-06. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-24)].
  12. ↑ a b c d e f g h i j Driver Database – George Russell (ang.). driverdb.com. [dostęp 2021-05-20].
  13. ↑ Lanan Racing holds Donington driver evaluation day with F1 star George Russell (ang.). britishf3.com, 2019-10-17. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)].
  14. ↑ Valentin Khorounzhiy: 2014 Formula Renault 2.0 Alps season review (ang.). formulascout.com, 2014-10-28. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-06)].
  15. ↑ Wolff was charmed by Russell’s PowerPoint plan (ang.). planetf1.com, 2021-01-09. [dostęp 2021-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-24)].
  16. ↑ Rookie Driver George Russell claims Formula 3 race win (ang.). fia.com, 2015-04-11. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-05)].
  17. ↑ George Russell bags podium at Norisring in latest round of FIA Formula 3 European Championship (ang.). cambstimes.co.uk, 2015-06-29. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-16)].
  18. ↑ James Podesta: George Russell secures stunning Spa podium in the FIA Formula 3 European Championship (ang.). cambstimes.co.uk, 2015-06-22. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-23)].
  19. ↑ Valentin Khorounzhiy: Top 10 European Formula 3 drivers of 2015 (ang.). motorsport.com, 2015-10-29. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-08)].
  20. ↑ Marcus Simmons: George Russell’s top 10 drives ranked (ang.). autosport.com, 2020-06-23. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-23)].
  21. ↑ George Russell confirmed as Hitech GP’s first FIA F3 signing (ang.). georgerussell63.com, 2015-12-11. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-23)].
  22. ↑ Marcus Simmons: Prema orders to help Stroll ruining European F3, Russell believes (ang.). autosport.com, 2016-04-02. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-23)].
  23. ↑ F3 – George Russell claims third consecutive race win for HitechGP (ang.). fia.com, 2016-05-14. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-23)].
  24. ↑ George Russell victorious in the Ardennes (ang.). automobilsport.com, 2016-07-29. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-23)].
  25. ↑ Jacob Bosley: Joel Eriksson takes maiden win in final European F3 race at Spa (ang.). formulascout.com, 2016-07-30. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-02)].
  26. ↑ F3 – Lance Stroll is the new Formula 3 European Champion (ang.). fia.com, 2016-10-02. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-20)].
  27. ↑ FIA Formula 3 European Championship 2016 standings (ang.). driverdb.com. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-23)].
  28. ↑ George Russell joins MERCEDES AMG PETRONAS Motorsport Junior Driver Programme (ang.). mercedes-benz.com, 2017-01-19. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-25)].
  29. ↑ a b c NEWS: Mercedes Junior George Russell Graduates to Formula 2 (ang.). mercedesamgf1.com, 2017-01. [dostęp 2021-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-24)].
  30. ↑ a b Who’s who in this week’s? (ang.). formula1.com, 2017-07-31. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-08)].
  31. ↑ Chloe Hewitt: George Russell joins ART Grand Prix and Mercedes Junior Driver Programme (ang.). thecheckeredflag.co.uk, 2017-01-19. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-27)].
  32. ↑ Peter Allen: George Russell leads ART 1-2-3-4 in Red Bull Ring GP3 race one (ang.). formulascout.com, 2017-07-08. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-03)].
  33. ↑ GP3 Series: Second win of the season for George Russell (ang.). snaplap.net, 2017-07-15. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-23)].
  34. ↑ GP3 Series: George Russell leads 1-2-3 for ART Grand Prix at Spa (ang.). snaplap.net, 2017-08-26. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-29)].
  35. ↑ Russell victorious ahead of teammates in Monza (ang.). formularapida.net, 2017-09-03. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-16)].
  36. ↑ Alexa Quintin: George Russell – Thoughts of the GP3 Champion (ang.). automobilsport.com, 2017-10-08. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-23)].
  37. ↑ George Russell (ang.). fiaformula2.com. [dostęp 2021-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-24)].
  38. ↑ Jack Benyon: Baku Formula 2: Mercedes F1 junior George Russell gets first win (ang.). autosport.com, 2018-04-29. [dostęp 2021-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-24)].
  39. ↑ Jack Benyon: George Russell fined over water bottle but keeps Barcelona F2 win (ang.). autosport.com, 2018-05-14. [dostęp 2021-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-24)].
  40. ↑ F2 – Markelov stuns Monte Carlo feature race (ang.). fia.com, 2018-05-25. [dostęp 2021-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-24)].
  41. ↑ F2 – Fuoco clinches victory in framatic Monaco sprint race (ang.). fia.com, 2018-05-26. [dostęp 2021-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-24)].
  42. ↑ Double home podium for George Russell in FIA Formula 2 (ang.). georgerussell63.com, 2018-07-08. [dostęp 2021-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-24)].
  43. ↑ Williams-bound Russell claims F2 title in style at Yas Marina (ang.). formula1.com, 2018-11-24. [dostęp 2021-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)].
  44. ↑ FIA Formula 2 Championship 2018 standings (ang.). driverdb.com. [dostęp 2021-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-23)].
  45. ↑ Connor McDonagh: George Russell crowned Formula 2 champion following Abu Dhabi win (ang.). espn.co.uk, 2018-11-24. [dostęp 2021-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-02)].
  46. ↑ Russell sets the pace on final day of Hungary test (ang.). formula1.com, 2018-08-01. [dostęp 2021-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-25)].
  47. ↑ George Russell: jednym z moich celów na ten sezon jest zostanie liderem zespołu (pol.). onet.pl, 2019-02-20. [dostęp 2021-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-25)].
  48. ↑ F1: Williams znalazł fundamentalny problem. Naprawa potrwa parę miesięcy (pol.). wrc.net.pl, 2019-03-16. [dostęp 2021-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-25)].
  49. ↑ a b Josh Holland, Keith Collantine: Team mate battles 2019: The final score – Russell vs Kubica (ang.). racefans.net, 2019-12-09. [dostęp 2021-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-11)].
  50. ↑ Keith Collantine: “I think it’s slicks, mate”: How Russell missed his first chance for points (ang.). racefans.net, 2019-07-30. [dostęp 2021-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-25)].
  51. ↑ Daniel Mora Jiménez: F1 – George Russell vs Nicholas Latifi; performance comparison in qualifying and race (ang.). motorlat.com, 2021-01-20. [dostęp 2021-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-20)].
  52. ↑ George Russell to take fresh power unit for Styrian GP after Austria failure (ang.). formula1.com, 2020-07-09. [dostęp 2021-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-16)].
  53. ↑ ‘It felt incredible’ – Russell revels in starring debut Q2 appearance with Williams (ang.). formula1.com, 2020-07-11. [dostęp 2021-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-14)].
  54. ↑ Keith Collantine: Russell given five-place grid penalty for failing to respect yellow flags (ang.). racefans.net, 2020-08-01. [dostęp 2021-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-18)].
  55. ↑ Łukasz Kuczera: F1. GP Emilia Romagna. Szczęście dopisało Lewisowi Hamiltonowi. Szalona końcówka wyścigu (pol.). wp.pl, 2020-11-01. [dostęp 2021-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-19)].
  56. ↑ George Russell to replace Hamilton at Mercedes for Sakhir Grand Prix (ang.). formula1.com, 2020-12-02. [dostęp 2021-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-27)].
  57. ↑ ‘Russell’s feet meant Hamilton was Merc’s only option’ (ang.). planetf1.com, 2021-02-10. [dostęp 2021-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-03)].
  58. ↑ Andrew Benson: Sakhir Grand Prix: Mercedes 'impressed but not surprised’ as George Russell shows star quality (ang.). bbc.com, 2020-12-05. [dostęp 2021-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-25)].
  59. ↑ Łukasz Kuczera: F1. GP Sakhir. Kosztowny błąd George’a Russella. Wcisnął zły przycisk w kluczowym momencie (pol.). wp.pl, 2020-12-05. [dostęp 2021-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-25)].
  60. ↑ Formula 1 Rolex Sakhir Grand Prix 2020 Sakhir Race Lap Chart (ang.). fia.com. [dostęp 2021-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-25)].
  61. ↑ Łukasz Kuczera: F1. Co oni zrobili? Fatalny pit-stop Mercedesa [WIDEO] (pol.). wp.pl, 2020-12-06. [dostęp 2021-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-25)].
  62. ↑ Driver of the Day 2020 (ang.). formula1.com. [dostęp 2021-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-22)].
  63. ↑ Mercedes handed €20,000 fine for Russell tyre mix-up in Sakhir Grand Prix (ang.). formula1.com, 2020-12-06. [dostęp 2021-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-25)].
  64. ↑ Russell replaces Grosjean as GPDA director (ang.). autosport.com, 2021-03-23. [dostęp 2021-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-26)].
  65. ↑ 2021 EMILIA ROMAGNA GRAND PRIX Qualifying Session Final Classification (ang.). fia.com, 2021-04-17. [dostęp 2021-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-18)].
  66. ↑ Bottas says he’s ‘done and dusted’ with Russell crash, as he explains Imola struggles (ang.). formula1.com, 2021-04-29. [dostęp 2021-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-01)].
  67. ↑ Poważny wypadek w Formule 1. Na tym torze w 1994 zginął Ayrton Senna (pol.). wprost.pl, 2021-04-18. [dostęp 2021-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-18)].
  68. ↑ Łukasz Kuczera: F1. Valtteri Bottas nie odebrał telefonu od George’a Russella. Ciąg dalszy wypadku z Imoli (pol.). wp.pl, 2021-04-29. [dostęp 2021-06-18].
  69. ↑ George Russell issues full apology to Valtteri Bottas after Imola F1 crash (ang.). theguardian.com. [dostęp 2021-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-09)].
  70. ↑ Luciano Calamante: Gearbox problem caused Russell’s retirement (ang.). asnmp.com, 2021-06-06. [dostęp 2021-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-06)].
  71. ↑ Russell says French Grand Prix was ‘best race I’ve ever had with Williams’ (ang.). formula1.com, 2021-06-21. [dostęp 2021-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-10)].
  72. ↑ Styrian GP: George Russell reflects on 'brutal' and 'cruel' retirement when in sight of first Williams F1 points (ang.). skysports.com, 2012-06-27. [dostęp 2021-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-18)].
  73. ↑ Matt Morlidge: Austrian GP: George Russell 'pumped up' and targeting first Williams points after first Q3 (ang.). skysports.com, 2021-07-03. [dostęp 2021-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-03)].
  74. ↑ a b Matt Morlidge: Austrian GP: Fernando Alonso and George Russell reflect on key battle: 'I felt sad... anyone apart from him!' (ang.). skysports.com, 2021-07-05. [dostęp 2021-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-05)].
  75. ↑ Haydn Cobb: Russell hit with British GP F1 grid penalty for Sainz clash (ang.). motorsport.com, 2021-07-17. [dostęp 2021-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-18)].
  76. ↑ Driver Standings – 2017 GP3 Series Yas Marina (ang.). motorsportstats.com. [dostęp 2021-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-20)].
  77. ↑ Driver Standings for the FIA Formula 2 2018 Championship (ang.). fiaformula2.com. [dostęp 2021-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-13)].
  78. ↑ 2019 Driver Standings: George Russell (ang.). formula1.com. [dostęp 2021-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-10)].
  79. ↑ 2020 Driver Standings: George Russell (ang.). formula1.com. [dostęp 2021-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-20)].
  80. ↑ 2021 Driver Standings: George Russell (ang.). formula1.com. [dostęp 2021-05-20].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Williams Racing
Kierowcy wyścigowi
Kierowcy rezerwowi
Twórcy zespołu
Dyrektor generalny
Szef zespołu
Dyrektor techniczny
Logo Williams F1.png
Lista startowa sezonu 2021 Mistrzostw Świata Formuły 1
McLaren (MŚ) Wielka Brytania
Aston Martin Wielka Brytania
Williams (MŚ) Wielka Brytania
Alfa Romeo (P1) Szwajcaria
Haas Stany Zjednoczone
AlphaTauri (P1) Włochy
Red Bull (MŚ) Austria
Alpine (D) Francja
Ferrari (MŚ) Włochy
Mercedes (MŚ) Niemcy
  • (MŚ) – mistrz świata; (P1) – zwycięzca Grand Prix; (D) – debiutant
Mistrzowie Formuły 2
Mistrzowie Europy (1967–1984)
Mistrzowie (2009–2012, od 2017)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=George_Russell_(kierowca_wyścigowy)&oldid=64213040”