Przejdź do zawartości

Georges Boulanger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Georges Boulanger
Ilustracja
generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1837
Rennes

Data i miejsce śmierci

30 września 1891
Bruksela

Przebieg służby
Siły zbrojne

II Cesarstwo Francuskie Armia II Cesarstwa Francuskiego
Armia III Republiki Francuskiej

Główne wojny i bitwy

wojna francusko-austriacka,
wojna francusko-pruska

Późniejsza praca

Minister Wojny Republiki Francuskiej (1886-1887)

podpis
Odznaczenia
Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Palm Akademickich (Francja) Wielka Wstęga Orderu Sławy (Tunezja) Krzyż Wielki Orderu Kambodży (Francja) Order Medżydów (Imperium Osmańskie) Krzyż Wielki Zasługi Wojskowej z Odznaką Czerwoną (Hiszpania) Komandor Orderu Korony Rumunii Krzyż Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Kawaler Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch)

Georges Ernest Jean-Marie Boulanger (ur. 29 kwietnia 1837 w Rennes, zm. 30 września 1891 w Brukseli) – francuski generał i polityk, minister wojny w latach 1886–1887.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kariera wojskowa

[edytuj | edytuj kod]

Brał udział m.in. w wojnie francusko-austriackiej w 1859 (był ranny pod Rochebetto, za co został odznaczony Legią Honorową V klasy), wojnie francusko-pruskiej 1870-1871 oraz tłumieniu Komuny Paryskiej w 1871. W tym samym roku został odznaczony Komandorią Legii Honorowej. W 1880 uzyskał stopień generała brygadiera. W 1884 awansowano go na generała dywizji i powierzono dowodzenie francuskimi wojskami w Tunezji. 7 stycznia 1886 został ministrem wojny i sprawował tę funkcję do 30 maja 1887.

Kariera polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Mając samemu poglądy liberalno-republikańskie, dzięki wojowniczemu językowi i działaniami na rzecz rozbudowy sił zbrojnych (mierzonymi na odzyskanie Alzacji i Lotaryngii utraconych w 1871 roku), zdobył popularność wśród francuskich nacjonalistów oraz (po śmierci pretendentów: Napoleona Eugeniusza Bonaparte oraz Henriego d’Artois) części monarchistów, stając się ikoną ruchu wymierzonego przeciwko skorumpowanej III Republice Francuskiej.

Afera Boulangera, próba puczu i śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Będąc ministrem wojny przyczyniał się do znaczącej rozbudowy sił zbrojnych, w związku z czym rząd niemiecki złożył ultimatum domagające się jego dymisji, która nastąpiła w 1887 roku.

W styczniu 1889 jego zwolennicy podjęli próbę zamachu stanu, która zakończyła się blamażem, m.in. na skutek chwiejnej postawy generała, oczekującego wyników wyborów powszechnych. Skompromitowany zbiegł do Belgii, gdzie zastrzelił się na grobie swojej kochanki. Pochowany na cmentarzu Ixelles w Brukseli.

Znaczenie

[edytuj | edytuj kod]

Od jego nazwiska pochodzi nazwa ruchu politycznego bulanżyzm. Między innymi wskutek działalności Boulangera doszło do zbliżenia ideowego francuskiego nacjonalizmu (dotychczas czerpiącego z tradycji jakobińskiej) i monarchizmu, co doprowadzi ostatecznie do powstania nacjonalizmu integralnego uosabianego przez Charlesa Maurrasa i założoną przez niego Akcję Francuską.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]