Georgi Sapow
generał major | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci |
po 1936 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1895–1929 |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
dowódca 22 pułku piechoty |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Pełne imię i nazwisko |
Georgi Aleksiew Sapow |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data śmierci |
po 1936 |
Minister spraw wewnętrznych i zdrowia publicznego | |
Okres |
od 23 listopada 1935 |
Poprzednik | |
Następca |
Georgi Aleksiew Sapow (bułg. Георгий Алексиев Сапов, ur. 24 listopada 1873 w Razgradzie, zm. po 1936[1]) – bułgarski wojskowy, generał major, w latach 1935-1936 minister spraw wewnętrznych Carstwa Bułgarii.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Razgradzie, był synem Deli Sapowa i Anastasiji. W 1895 ukończył szkołę wojskową w Sofii, uzyskując stopień podporucznika[1]. Służył w 20 pułku piechoty, równolegle prowadził zajęcia w szkole wojskowej. W 1899 uzyskał awans na stopień porucznika, a w 1904 na kapitana. W czasie wojen bałkańskich dowodził jednym z batalionów w 54 pułku piechoty[1]. 14 lipca 1913 uzyskał awans na stopień majora. W czasie I wojny światowej początkowo dowodził batalionem w 17 pułku piechoty, a następnie objął dowództwo 22 trackiego pułku piechoty. Od 1916 w stopniu podpułkownika dowodził 66 pułkiem piechoty. Po zakończeniu wojny awansowany na stopień pułkownika[1].
W latach 20. XX w. Sapow służył w wojskach obrony pogranicza, a następnie dowodził 4 pułkiem piechoty i 8 tundżańską dywizją piechoty. W 1926 objął stanowisko komendanta kancelarii w ministerstwie wojny[1]. W 1928 awansowany na stopień generała majora, rok później przeszedł w stan spoczynku. W tym czasie kierował biurem skarg i zażaleń przy Urzędzie Rady Ministrów. W 1935 objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych i zdrowia publicznego w rządzie Georgi Kjoseiwanowa. Po dymisji z tego stanowiska w lipcu 1936 dalsze jego losy są nieznane.
Był żonaty (żona Penka z d. Żiłkowa).
Awanse[edytuj | edytuj kod]
- podporucznik (Подпоручик) (1895)
- porucznik (Поручик) (1899)
- kapitan (Капитан) (1904)
- major (Майор) (1913)
- podpułkownik (Подполковник) (1916)
- pułkownik (Полковник) (1919)
- generał major (Генерал-майор) (1928)
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 317–318.
- Rumen Rumenin: Офицерският корпус в България 1878-1944 г. vol.4. Sofia: Свети Георги Победоносец, 1996, s. 187.
- Absolwenci uczelni wojskowych
- Bułgarscy generałowie
- Bułgarscy ministrowie spraw wewnętrznych
- Ludzie urodzeni w Razgradzie
- Odznaczeni Orderem Waleczności (Bułgaria)
- Odznaczeni Orderem Świętego Aleksandra
- Odznaczeni Orderem Zasługi Wojskowej (Bułgaria)
- Uczestnicy I wojny światowej (Carstwo Bułgarii)
- Urodzeni w 1873
- Zmarli w XX wieku