Georgi Sapow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Georgi Sapow
Георгий Сапов
ilustracja
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1873
Razgrad

Data śmierci

po 1936

Przebieg służby
Lata służby

1895–1929

Siły zbrojne

Armia Księstwa/Carstwa Bułgarii

Stanowiska

dowódca 22 pułku piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna bałkańska,
II wojna bałkańska,
I wojna światowa

Odznaczenia
Order Waleczności IV klasy (Bułgaria) Order Zasługi Wojskowej I Klasy (Bułgaria, od 2004) Order Świętego Aleksandra (Bułgaria)
Georgi Sapow
Георгий Сапов
Pełne imię i nazwisko

Georgi Aleksiew Sapow

Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1873
Razgrad

Data śmierci

po 1936

Minister spraw wewnętrznych i zdrowia publicznego
Okres

od 23 listopada 1935
do 4 lipca 1936

Poprzednik

Raszko Atanasow

Następca

Iwan Krasnowski

Georgi Aleksiew Sapow (bułg. Георгий Алексиев Сапов, ur. 24 listopada 1873 w Razgradzie, zm. po 1936[1]) – bułgarski wojskowy, generał major, w latach 1935-1936 minister spraw wewnętrznych Carstwa Bułgarii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Razgradzie, był synem Deli Sapowa i Anastasiji. W 1895 ukończył szkołę wojskową w Sofii, uzyskując stopień podporucznika[1]. Służył w 20 pułku piechoty, równolegle prowadził zajęcia w szkole wojskowej. W 1899 uzyskał awans na stopień porucznika, a w 1904 na kapitana. W czasie wojen bałkańskich dowodził jednym z batalionów w 54 pułku piechoty[1]. 14 lipca 1913 uzyskał awans na stopień majora. W czasie I wojny światowej początkowo dowodził batalionem w 17 pułku piechoty, a następnie objął dowództwo 22 trackiego pułku piechoty. Od 1916 w stopniu podpułkownika dowodził 66 pułkiem piechoty. Po zakończeniu wojny awansowany na stopień pułkownika[1].

W latach 20. XX w. Sapow służył w wojskach obrony pogranicza, a następnie dowodził 4 pułkiem piechoty i 8 tundżańską dywizją piechoty. W 1926 objął stanowisko komendanta kancelarii w ministerstwie wojny[1]. W 1928 awansowany na stopień generała majora, rok później przeszedł w stan spoczynku. W tym czasie kierował biurem skarg i zażaleń przy Urzędzie Rady Ministrów. W 1935 objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych i zdrowia publicznego w rządzie Georgi Kjoseiwanowa. Po dymisji z tego stanowiska w lipcu 1936 dalsze jego losy są nieznane.

Był żonaty (żona Penka z d. Żiłkowa).

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • podporucznik (Подпоручик) (1895)
  • porucznik (Поручик) (1899)
  • kapitan (Капитан) (1904)
  • major (Майор) (1913)
  • podpułkownik (Подполковник) (1916)
  • pułkownik (Полковник) (1919)
  • generał major (Генерал-майор) (1928)

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 403.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 317–318.
  • Rumen Rumenin: Офицерският корпус в България 1878-1944 г. vol.4. Sofia: Свети Георги Победоносец, 1996, s. 187.