Gerardus ’t Hooft

Gerardus ’t Hooft
Państwo działania	Holandia
Data i miejsce urodzenia	5 lipca 1946 ; Den Helder
	profesor
	Specjalność: fizyka teoretyczna
Uczelnia	Uniwersytet w Utrechcie
	Nagrody
	Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki; Nagroda Wolfa
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Gerardus ’t Hooft (ur. 5 lipca 1946 w Den Helder^[1]) – holenderski fizyk teoretyk. Laureat wraz z Martinusem J.G. Veltmanem Nagrody Nobla z 1999 roku za wyjaśnienie kwantowej struktury oddziaływań elektrosłabych^[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Doktorat uzyskał w roku 1972 na Uniwersytecie w Utrechcie, gdzie w roku 1977 został profesorem fizyki teoretycznej. Jest członkiem Królewskiej Holenderskiej Akademii Sztuk i Nauk (KNAW). W roku 1986 został uhonorowany Medalem Lorentza^[2].

Opracował między innymi zasadę holograficzną^[2].

Jest on sceptycznie nastawiony do mechaniki kwantowej, twierdzi on, że jest ona tylko przybliżonym opisem, fundamentalnie innej rzeczywistości^[3]

↑ Hooft Gerardus, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-11-29] .
↑ ^a ^b ^c Gerardus ’t Hooft - Facts, [w:] The Nobel Prize in Physics 1999 > Gerardus ’t Hooft, Martinus J.G. Veltman [online], Nobel Media AB [dostęp 2014-01-23] (ang.)., autobiografia, Nobel Lecture A Confrontation with Infinity
↑ prof. Andrzej Dragan – „Czy tachiony zbawią teorię kwantową?”. [dostęp 2023-06-20].