Gerard Górnicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gerard Górnicki (ur. 13 sierpnia 1920 w Strzyżowie, zm. 31 lipca 2008) – polski prozaik, publicysta, felietonista oraz autor sztuk scenicznych.

Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W okresie okupacji był żołnierzem Armii Krajowej w rejonie Rzeszowa oraz nauczycielem w tajnym szkolnictwie. Od 1950 mieszkał w Poznaniu, gdzie w latach 1950–1980 pracował w szkolnictwie. Debiutował w 1955 na łamach dziennika "Gazeta Poznańska" jako prozaik. Otrzymał dwukrotnie nagrodę miasta Poznania w latach 1968 oraz w 1975.

Należał do PZPR[1]. Odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Odznaką Zasłużony Działacz Kultury[1]. W 1996 r. za dorobek badawczo-naukowy na temat powstania wielkopolskiego wyróżniony statuetką "Dobosz Powstania Wielkopolskiego", przyznawaną przez Zarząd Główny Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919[2].

Został pochowany na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu[3] (aleja zasłużonych).

Grób Gerarda Górnickiego na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu

Twórczość literacka[edytuj | edytuj kod]

  • Sybirca
  • Portret kota
  • Powrót Stanleya Kozdry
  • Spotkanie z rzymianką
  • Ucieczka na obczyznę
  • Dom na Pacyfiku
  • Spotkanie przed bramą do nieba
  • Dziewczyna Anh odchodzi
  • Miasto Króla
  • Na śniegu widniała gwiazda
  • Poszli ci, którzy powinni
  • Bitwa szalała do wieczora
  • Szukanie ocalenia
  • Matka Śnieżna

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 253. ISBN 83-223-2073-6.
  2. Dobosz – Towarzystwo Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919 [online], powstaniewielkopolskie.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  3. Górnicki Gerard – miejsce pochówku [dostęp 2019-04-01]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]