German-American Bund
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Lider | |
| Data założenia |
1936 |
| Data rozwiązania |
1941 |
| Ideologia polityczna | |
| Liczba członków |
25 000 (płacących składki) |
German-American Bund (niem. Amerikadeutscher Volksbund, w skrócie AV) – pronazistowska organizacja, zrzeszająca wyłącznie Amerykanów niemieckiego pochodzenia, utworzona w 1936 roku w Stanach Zjednoczonych w miejsce działającej wcześniej organizacji Friends of the New Germany. Miała na celu propagowanie ideologii narodowosocjalistycznej w kraju oraz kreowanie pozytywnego wizerunku III Rzeszy. Po wybuchu II wojny światowej prowadziła kampanie na rzecz izolacjonizmu Stanów Zjednoczonych i nieinterwencjonizmu w konflikt. W 1939 roku wykazano powiązania German-American Bund z władzami III Rzeszy. Wkrótce potem skazano jej przywódcę Fritza Juliusa Kuhna oraz innych działaczy. W 1941 roku, po przystąpieniu Stanów do wojny, organizacja została zdelegalizowana[1][2].
Powstanie[edytuj | edytuj kod]
I wojna światowa przyczyniła się do pojawienia się wśród Amerykanów nastrojów antyniemieckich. Dochodziło do sytuacji, w których lokalne społeczności zakazywały działania wydawnictw niemieckojęzycznych i niemieckich towarzystw kulturalnych. Zabroniono słuchania niemieckiej muzyki, wydawania instrukcji w języku niemieckim, a biblioteki usuwały ze swoich zbiorów książki w tym języku. Sytuacja ta sprawiła, że wielu Amerykanów niemieckiego pochodzenia zmuszonych było do ukrywania swojej tożsamości[3]. W latach 20. XX wieku do Stanów Zjednoczonych napłynęła nowa fala imigrantów z Niemiec. Wśród nich były grupy, które nie poddały się asymilacji i akcentowały swoją niemieckość. Należeli do nich faszyści obawiający się ruchów socjalistycznych i komunistycznych w niestabilnym i ogarniętym kryzysami państwie. W Detroit w 1924 roku powstała Free Society of Teutonia – organizacja zrzeszająca niemiecką klasę średnią w Ameryce. Dwa lata później nazwę Teutonii zmieniono na National Socialist Society of Teutonia. Według amerykańskich dokumentów, połowa jej członków należała do NSDAP[4]. W maju 1933 roku faszyzujące niemieckie organizacje z całego kraju połączyły się pod nazwą Friends of the New Germany. Rosnące napięcia na tle nacjonalistycznym wraz z napięciami politycznymi na arenie międzynarodowej doprowadziły do reorganizacji ruchu i zmiany jego nazwy. W ten sposób powstał German-American Bund, na którego czele stanął pochodzący z Niemiec Fritz Julius Kuhn[3].
Ideologia[edytuj | edytuj kod]
Organizacja przyjmowała tylko Amerykanów, którzy udowodnili swoje niemieckie pochodzenie. Kuhn połączył nacjonalizm, pangermanizm, amerykański patriotyzm oraz ideologię białej supremacji. Na tej podstawie Bund głosił hasła o wspólnym, aryjskim pochodzeniu Niemców i Amerykanów. Statut organizacji stanowił, że jej członkowie muszą jednakowo bronić praw i instytucji Stanów Zjednoczonych jak niemieckiej krwi, ojczyzny oraz swoich braci i sióstr[4]. Promowano pogląd, iż George Washington był pierwszym faszystą, który chciał umocnić rządy jednostki kosztem demokracji[5]. Od NSDAP przejęto umundurowanie, salut rzymski jako pozdrowienie, a także swastykę, jako symbol aryjskiego nacjonalizmu. Bund posiadał własne oddziały szturmowe, w których mogło być nawet 8000 osób[1][3][4].
Bund uważał, że białej Ameryce oraz chrześcijańskiej cywilizacji zagrażają Żydzi, komunizm, socjalizm, liberalizm. Były to czynniki uważane przez organizację za tożsame. Nawoływano do bojkotu żydowskich przedsiębiorstw[3][4][6]. Organizacja krytykowała politykę New Deal prezydenta Franklina D. Roosevelta, łącząc go ze środowiskami żydowskimi[3].
Po wybuchu II wojny światowej Bund nawoływał do neutralności Stanów Zjednoczonych, podkreślano zalety izolacjonizmu i nieingerencji w sprawy europejskie. Wielu członków organizacji odmawiała służby wojskowej, uznając ją za nieuzasadnioną[1][4].
Działalność[edytuj | edytuj kod]
Organizacja miała charakter ogólnokrajowy. W całych Stanach posiadała 70 oddziałów[7]. Szacuje się, iż w Bundzie było 25 000 osób płacących składki. Minimalna darowizna wynosiła 50 centów, a miesięczna składka 75 centów[8]. Organizacja zaangażowała się w działalność propagandową i wychowawczą. Szczególną rolę odgrywały dzieci, które mogły wyjechać na specjalne obozy dla niemieckiej młodzieży[3]. W całym kraju było ok. 20 obozów[5]. Najważniejsze z nich to: Camp Siegfried w Yapahank, Hindenburg Park w Los Angeles, Camp Deutschhorst w Croydon, Camp Efdende w Detroit, Deutsche Centrale Farm w Cleveland[8]. Podczas pobytu w takich obozach odbywały się zajęcia ze strzelectwa, musztry, polowania czy eugeniki. Dostępne były biblioteki z literaturą propagandową. Dziewczyny mogły zrzeszyć się we Fraueschaft Division[9]. Obozy służyły także dorosłym jako miejsca spotkań. Mężczyźni mogli odbywać w nich kursy z przysposobienia obronnego czy uczyć się musztry[3].
Bund skupiał się na tzw. sąsiedzkim planie. Polegał on na wzmacnianiu więzi lokalnych, niemieckich wspólnot. Wykorzystywano przy tym amerykański styl życia i woluntaryzm, organizując sąsiedzkie spotkania czy prelekcje. W swojej działalności organizacja skupiała się na ludziach młodych, z klasy średniej. Chciano ich zainteresować nazizmem i zaangażować w działalność Bundu[4]. Organizacja organizowała również publiczne marsze i zebrania. 22 lutego 1940 roku w Nowym Jorku Bund świętował urodziny Washingtona. Podczas wystąpień chwalono amerykański patriotyzm oraz umiłowanie wolności, a także nawoływano do zwalczania antygermańskich postaw. W trakcie uroczystości obok siebie wisiały portrety Adolfa Hitlera oraz Washingtona. Podobnie było z flagami amerykańską i III Rzeszy[4]. Na marszu na cześć Washingtona oraz ustanowienia praw białego człowieka w Stanach w 1939 roku w Nowym Jorku zgromadziło się 20 000 osób[1]. Część z marszy kończyła się rozruchami lub było blokowanych przez organizacje żydowskie, antyfaszystowskie lub socjalistyczne[3].
German-American Bund współpracował z National Rifle Association, która pomagała w organizowaniu zajęć strzeleckich. Ponadto Bund chciał pokazać w ten sposób przywiązanie do amerykańskich wartości. Bund posiadał status organizacji afiliowanej przy NRA. Współpracował także z Ku Klux Klanem, the Christian Enforcers czy Silver Shirts[3][4].
Nie cała społeczność Amerykanów niemieckiego pochodzenia popierała działalność German-American Bund. Część z nich była przeciwna rasistowskiej i antysemickiej retoryce organizacji. Uważano, że ruch ten szkodzi wizerunkowi Niemców w Stanach Zjednoczonych i może doprowadzić do ich izolacji[3]. Działalność Bundu była obserwowana przez FBI, a w 1939 roku the House Un-American Activities Committee w swoim śledztwie udowodnił powiązania ruchu z III Rzeszą. Doprowadziło to do licznych zatrzymań i aresztowań działaczy Bundu, w tym Kuhna[1]. Po tym, jak Hitler wypowiedział wojnę Stanom Zjednoczonym w 1941 roku FBI zatrzymało dokumentację organizacji oraz jej członków. Ostatecznie w grudniu 1941 roku amerykański rząd zdelegalizował German-American Bund[1][3].
-
Oddział bojówkarzy w Chicago
-
Zjazd Bundu w Nowym Jorku w 1939 roku
-
Przemarsz Bundu ulicami Nowego Jorku
-
Plakat zjazdu Bundu w Madison Square Garden w 1939 roku
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f United States Holocaust Memorial Museum, German American Bund, „Holocaust Encyclopedia” [dostęp 2020-04-08].
- ↑ Third Reich - The totalitarian police state, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2020-04-08] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Ells 2007 ↓.
- ↑ a b c d e f g h Shaffer 2010 ↓.
- ↑ a b Tylor 2017 ↓.
- ↑ Mueller 1937 ↓, s. 4.
- ↑ Taylor 2017 ↓.
- ↑ a b Mueller 1937 ↓, s. 7.
- ↑ Shaffer 2007 ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mark Van Ells, Americans for Hitler – The Bund, „America in WWII”, 2007 [dostęp 2020-05-15].
- William Mueller, Nazi Army in U.S., „Daily Times”, 9 września 1937 [dostęp 2020-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-08].
- Ryan Shaffer, Long Island Nazis: A Local Synthesis Of Transnational Politics, „Long Island Historic Journal”, 2010 [dostęp 2020-05-15].
- Alan Tylor, American Nazis in the 1930s–The German American Bund, „The Atlantic”, 5 czerwca 2017 [dostęp 2020-05-15].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- odcinek serialu dokumentalnego Imperium Hitlera: Wizja nowego świata po wojnie, który traktuje o organizacji