German (patriarcha Serbii)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
German
Герман
Hranislav Đorić
Хранислав Ђорић
Patriarcha Serbii
ilustracja
Kraj działania

Jugosławia

Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1899
Jošanička Banja

Data i miejsce śmierci

27 sierpnia 1991
Belgrad

Miejsce pochówku

Cerkiew świętego Marka w Belgradzie

Patriarcha Serbii
Okres sprawowania

1958–1990

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Serbski Kościół Prawosławny

Nominacja biskupia

1951

Chirotonia biskupia

1952

Wybór patriarchy

14 września 1958

podpis
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1952

Miejscowość

Belgrad

Miejsce

Sobór św. Michała Archanioła

Konsekrator

Wincenty II

Współkonsekratorzy

Walerian (Stefanović), Nikanor (Iličić), Bazyli (Kostić)

German, imię świeckie Hranislav Đorić, serb. Хранислав Ђорић (ur. 19 sierpnia 1899 w Jošaničkoj Banji, zm. 27 sierpnia 1991 w Belgradzie) – serbski biskup prawosławny, patriarcha Serbii w latach 1958–1990.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły średniej w Kruševacu, uczył się w seminarium w Belgradzie i w Sremskich Karlovcach, a następnie studiował prawo na paryskiej Sorbonie, by zakończyć swoją edukację na Wydziale Teologii Prawosławnej Uniwersytetu Belgradzkiego w 1942.

Pracował początkowo jako urzędnik sądu kościelnego w Čačaku, a także jako katecheta w miejscowej szkole, zanim nie został proboszczem we wsi Miokovci. W 1931 z uwagi na zły stan zdrowia przeniósł się do Vrnjačka Banja i w 1938 rozpoczął pracę urzędniczą przy Świętym Synodzie Serbskiej Cerkwi Prawosławnej. Po śmierci żony w 1951 wstąpił do klasztoru Studenica, otrzymując imię zakonne German.

W 1951 został nominowany na biskupa ordynariusza eparchii budzińskiej, a także sekretarzem generalnym Świętego Synodu i redaktorem naczelnym pisma Glasnik, organu Serbskiej Cerkwi Prawosławnej. Z uwagi na sprzeciw władz węgierskich, które nie pozwoliły Germanowi objąć eparchii, nie wykonywał faktycznie swoich obowiązków. Dopiero w 1956 objął eparchię žicką, co dało mu drugie pod względem rangi miejsce w hierarchii kościelnej, po patriarsze. Wkrótce został administratorem dwóch eparchii: budimljańskiej oraz raszko-prizreńskiej.

Po śmierci patriarchy Wincentego II w 1958, hierarchia była podzielona co do kandydata na jego następcę. 14 września 1958 został wybrany German jako kandydat kompromisowy. Jego przeciwnicy głosili, że został wybrany w wyniku nacisków Aleksandra Rankovicia i nazywali go „czerwonym patriarchą”. Na okres jego rządów przypadła schizma eparchii serbskiej Nova Gračanica w USA, a także odłączenie się w 1967 Macedońskiego Kościoła Prawosławnego. Działania na rzecz odbudowy Kościoła, podjęte przez Germana doprowadziły do utworzenia nowych eparchii, podległych serbskiemu patriarsze w Australii, Kanadzie, a także we Vranje. W 1958 uruchomiono nowy budynek seminarium w Belgradzie, a wkrótce potem powstało nowe seminarium Trzech Świętych Hierarchów w chorwackim klasztorze Krka.

W 1984 odwiedził teren dawnego obozu koncentracyjnego w Jasenovacu, wypowiadając słowa Oprostiti moramo, zaboraviti ne smemo (Musimy wybaczyć, nie powinniśmy zapomnieć).

W 1989 uległ wypadkowi, co sprawiło, że musiał przejść serię operacji i nie mógł dalej sprawować urzędu. 27 sierpnia 1990 Święty Sobór Biskupów przeniósł go w stan spoczynku, mianując początkowo strażnika tronu patriarszego (locum tenens) metropolitę zagrzebskiego, Jana. 1 grudnia 1990 został wybrany kolejny patriarcha – Paweł. German zmarł w szpitalu wojskowym w Belgradzie i został pochowany w cerkwi św. Marka w tym samym mieście.

Był najdłużej sprawującym urząd patriarchy w dziejach Serbskiego Kościoła Prawosławnego (32 lata).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Sabrina P. Ramet: Religion and nationalism in Soviet and East European politics. Duke University Press, 1989. ISBN 978-0-8223-0891-1. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]