Giancarlo De Carlo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Giancarlo De Carlo
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1919
Genua

Data i miejsce śmierci

4 czerwca 2005
Mediolan

Narodowość

włoska

Nagrody

Royal Gold Medal

Praca
Styl

modernizm

Giancarlo De Carlo (ur. 12 grudnia 1919 w Genui, zm. 4 czerwca 2005 w Mediolanie) – włoski architekt, zaliczany do najwybitniejszych przedstawicieli powojennego włoskiego modernizmu.

Wydział Edukacji, Urbino. (fot. Paolo Monti, 1982).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

De Carlo studiował w latach 1942-1949 architekturę na Università Iuav w Wenecji i na Politechnice w Mediolanie. Od 1950 prowadził w Mediolanie własną pracownię architektoniczną. Był członkiem CIAMu i Team Ten. Międzynarodową sławę zdobył dzięki projektowi osiedla studenckiego i kampusu uniwersyteckiego w Urbino. Twórczość De Carlo utrzymana była w formach brutalizmu, wpisując modernistyczne idee w kontekst schyłku XX wieku.

Od lat 50. De Carlo był profesorem Uniwersytetu w Wenecji, działał również w sferze polityki (miał poglądy socjalistyczne) i jako wydawca czasopisma „Spazio e Società”. Brał udział w międzynarodowych przedsięwzięciach International Laboratory of Architecture and Urban Design i International Academy of Architects w Sofii.

Główne dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • osiedle studenckie w Urbino, 1962-1966
  • budynki kampusu uniwersyteckiego w Urbino, do 1983
  • osiedle Matteotti w Terni, 1970-1975
  • osiedle Matterbo w Wenecji, 1979-1986

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]