50°57′24″N 22°40′43″E/50,956667 22,678611Giełczew (powiat lubelski)
| ||||
| ||||
| Państwo |  Polska
| |||
|---|---|---|---|---|
| Województwo |  lubelskie
| |||
| Powiat | lubelski | |||
| Gmina | Wysokie | |||
| Liczba ludności (2011) | 868[1] | |||
| Strefa numeracyjna | 84 | |||
| Kod pocztowy | 23-145[2] | |||
| Tablice rejestracyjne | LUB | |||
| SIMC | 0905439 | |||
Położenie na mapie gminy Wysokie  | ||||
Położenie na mapie Polski  | ||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | ||||
Położenie na mapie powiatu lubelskiego  | ||||
| 50°57′24″N 22°40′43″E/50,956667 22,678611
| ||||
Giełczew – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Wysokie[3].
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim województwa lubelskiego[4]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zamojskiego.
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 835. Wieś stanowi sołectwo gminy Wysokie[5].
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0905445 | Baldachów | część wsi |
| 0905451 | Giełczew Druga | część wsi |
| 0905468 | Kolenisty | część wsi |
| 0905474 | Resztówka | część wsi |
| 0905480 | Zalasek | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Początkowo zwana Giełczwica. W połowie XV stulecia należała Giełczwica do Jakuba Giełczewskiego (Giełczwickiego), a następnie Stanisława i Jana Giełczewskich. Spis roku 1531 wykazywał tu części Jakuba Brzostowskiego (2, 5 łana), Pawła i Tomasza Pełków (razem 2, 5 łana) oraz Mikołaja Pszonki (2 łany). Wieś odnotowano wówczas w parafii krzczonowskiej, mimo że inne źródła umieszczają ją wśród wsi parafii w Targowisku. W II połowie XVI wieku znajdują się tu części dóbr Pszonków, Taszewskich i Katarbskich. Również w 1676 r. rejestr pogłównego wymienia 3 części wyżej wymienionych rodów[6]. Wieś wraz z folwarkiem wchodziła w skład dóbr Wysokie Lubelskie księżnej Anny Jabłonowskiej[7].
Wieś zaliczała się dużych. Według spisu ludności z 1827 r. liczyła bowiem 106 domów i 812 mieszkańców, zaś wg spisu z 1921 r. aż 309 domów oraz 2 008 mieszkańców, w tym 19 Żydów[6].
W 1905 r. miejscowy folwark dzierżawiony był przez J. Kucharskiego.
Kościół drewniany wzniesiono tu w 1956 r., powiększając w tym celu rok wcześniej zbudowaną kaplicę.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-05-25].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 295 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w obwieszczeniu z dnia 4 sierpnia 2015(dts) (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636)
- ↑ Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Wysokie. Urząd Gminy Wysokie. [dostęp 2016-04-15].
- ↑ a b Wiesław Bondyra, Słownik historyczny miejscowości województwa zamojskiego, Lublin - Zamość 1993, oai:biblioteka.teatrnn.pl:8806 [dostęp 2019-03-07].
- ↑ Janina Berger-Mayerowa, Księżna Pani na Kocku i Siemiatyczach : (działalność gospodarcza i społeczna Anny z Sapiehów Jabłonowskiej), w: Archiwum Towarzystwa Naukowego we Lwowie. Wydział 2, Historyczno-Filozoficzny. Tom 18, Zeszyt 1, Lwów 1937, s. 332.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Giełczew, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 553.
- Siedziba gminy: Wysokie
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Integralne części wsi |
|
