Giennadij Woroszyłow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Giennadij Woroszyłow
Геннадий Николаевич Ворошилов
ilustracja
sierżant sierżant
Data i miejsce urodzenia

27 sierpnia 1923
Czułymskaja (obecnie Czułym

Data i miejsce śmierci

1 lipca 2014
Tomsk

Przebieg służby
Lata służby

1943–1947

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

1052 pułk piechoty 301 Dywizji Piechoty

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

pracownik kombinatu przemysłu leśniczego

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za zdobycie Berlina”

Giennadij Nikołajewicz Woroszyłow (ros. Геннадий Николаевич Ворошилов, ur. 27 sierpnia 1923 w miejscowości Czułymskaja (od 1947 miasto Czułym), zm. 1 lipca 2014 w Tomsku) – radziecki wojskowy, sierżant, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie robotniczej. Do 1938 skończył 7 klas, pracował w fabryce, w kwietniu 1943 został powołany do Armii Czerwonej, od 1944 należał do WKP(b). Po przeszkoleniu w szkole pułkowej w maju 1943 został skierowany na front wojny z Niemcami, walczył w składzie 1052 pułku piechoty 301 Dywizji Piechoty m.in. pod Millerowem, później w walkach o Donbas, w tym Donieck i Makiejewkę, Nikopol, forsowaniu Dniepru i walkach o Wierchniednieprowsk. 12 listopada 1943 był ranny, w lutym 1944 wrócił na front, w styczniu 1945 walcząc w składzie 5 Armii Uderzeniowej 1 Frontu Białoruskiego w stopniu młodszego sierżanta wyróżnił się w walkach na przyczółku magnuszewskim i forsowaniu Pilicy. Podczas walk o Wyborów 14 stycznia 1945 jako jeden z pierwszych wdarł się do okopu wroga, a w walce o Zbyszków podczołgał się do pozycji niemieckich karabinów maszynowych, którzy powstrzymywali natarcie radzieckiej kompanii, i otworzył ogień z bliskiej odległości, umożliwiając czerwonoarmistom zajęcie wsi. W walkach o Grzybowo dostał się na tyły Niemców i zaczął ich razić ogniem z karabinu maszynowego, zadając im duże straty. W ciągu dwóch dni zniszczył 5 stanowisk ogniowych wroga i zabił wielu niemieckich żołnierzy. Później brał udział m.in. w forsowaniu Odry i operacji berlińskiej, po wojnie służył w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, w 1947 został zdemobilizowany w stopniu sierżanta. Od 1953 mieszkał w Tomsku, gdzie do 1979 pracował jako robotnik i inżynier-technolog w kombinacie przemysłu leśniczego. W 1985 został honorowym obywatelem Tomska, a w 2005 obwodu tomskiego.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale jubileuszowe.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]