Gigi D’Agostino

Gigi D’Agostino

D’Agostino podczas koncertu w 2005
Imię i nazwisko	Luigino Celestino Di Agostino
Pseudonim	Gigi D’Agostino, Gigi Dag, Dottor Dag, Lento Violento Man, GG DAG, II Folklorista
Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1967 Turyn
Gatunki	trance, dance, italo dance, eurodance, techno
Zawód	kompozytor producent DJ remixer
Aktywność	od 1986
Wydawnictwo	NoiseMaker
Strona internetowa

Gigi D’Agostino lub Gigi Dag, właśc. Luigino Celestino Di Agostino (ur. 17 grudnia 1967 w Turynie) – włoski DJ i producent muzyczny.

Popularność w Europie zdobył w 1999 i 2000 roku, dzięki pochodzącym z EP Tanzen i albumu L’amour toujours singlom „Bla Bla Bla”, „The Riddle”, „La passion” i „L’amour toujours”.

Lata 90.

D’Agostino karierę DJ-a rozpoczął pod koniec lat 80. w Turynie. Jego pierwszy występ miał miejsce w turyńskim klubie Woodstock, a od 1993 do 1998 roku na stałe występował w klubie Ultimo Impero.

W 1992 roku pojawiły się jego pierwsze produkcje muzyczne. Remiksy utworów Wendy Garcia Sexo Sexo oraz Rave Tirolers Uipy, wydane zostały pod pseudonimem Noisemaker, który towarzyszy mu do dzisiaj. W 1993 roku powstał projekt Voyager, założony wspólnie z Sergio Datta'sem i Maurizio De Stefani, który w tym samym roku wydał utwór Hypnotribe oraz Baseball Furies, a w 1994 City Of Light. Projekt ten istniał do 1996 roku, ale już bez wsparcia D’Agostino.

W 1994 D’Agostino wydał swój pierwszy singiel The Mind’s Journey i rozpoczął współpracę z Danielą Gas. Wynikiem tej współpracy były płyty Experiments Vol.1, Creative Nature Vol.1, Creative Nature Vol.1 (remix), Creative Nature Vol.2.

W tym samym roku Gigi D’Agostino wydał remix utworu Harmonya „No War”, natomiast pod koniec roku 1996 został wydany jego pierwszy album A Journey Into Space.

W 1995 roku D’Agostino stał się członkiem zespołu Gianfranco Bortolottiego, głównego założyciela Media Records, w którym jest do dzisiaj. W wytwórni BXR wydał EP Melody Voyager, a następnie w 1995 i 1996 roku wydał Giallone Remix, Fly, Sweetly, New Year’s Day, Gigi’s Violin (które doszło do czwartego miejsca najlepiej sprzedających się singli we Włoszech), Elektro Message i Angel’s Symphony (utworzony we współpracy z Mauro Picotto).

W 1996 roku wydał kompilację Le Voyage '96, która sprzedała się w liczbie 80 tys. sztuk, a następnie jej kolejną część Le Voyage Estate. W tym samym roku wydał kolejny album pod tytułem Gigi D’Agostino, który zawierał 19 utworów i sprzedał się w liczbie ponad 60 tys. sztuk. Jeszcze przed 1997 rokiem D’Agostino wydał swoje Greatest Hits.

W międzyczasie muzyka D’Agostino zaczęła ewoluować i zmieniać się. Wydane zostało EP o nazwie Gin Lemon oraz singel Music (an echo deep inside me), w którym D’Agostino po raz pierwszy wykorzystał wokal.

W roku 1997 D'Agostino wyprodukował wiele remiksów. Między innymi: Sharada House Gang – Gipsy Boy, Niccolò Fabi – Il giardiniere, Raf by Picotto – In 2 My Life e Divine Works – Ancient Person Of My Heart.

Rok później rozpoczęła się współpraca z Paolo Sandrini przy utworach wydawanych jako Gigi D’Agostino. W efekcie tej współpracy w 1998 roku wyszedł Elisir, nowy singel Cuba Libre, oraz The Way i Movimento. Pierwszy z nich został umieszczony na albumie L’amour toujours, a drugi na EP Tanzen.

W 1999 roku została wydana kompilacja Eurodance Compilation, zmiksowana przez D’Agostino, która zawierała kilka jego nieznanych wcześniej utworów, D’Agostino otrzymał platynową płytę i został nagrodzony jako Najlepszy producent roku podczas Italian Dance Awards. W tymże roku wydano także Bla Bla Bla, jeden z największych hitów D’Agostino. Na singlu „Bla Bla Bla” znajduje się utwór „Voyage”, pierwszy przykład stylu, jaki obecnie reprezentuje muzyka D’Agostino, czyli Lento Violento. W tym samym roku wyszła również EP Tanzen, która zawiera między innymi utwory „Another Way”, „The Riddle” i „La passion”.

Pod koniec 1999 roku został wydany dwupłytowy album pod tytułem L’amour toujours, który zawierał 23 utwory. Album ten osiągnął 10 miejsce wśród najlepiej sprzedających się płyt we Włoszech i w ten sposób D’Agostino zdobył kolejną platynową płytę. D’Agostino otrzymał wtedy również nagrodę dla Najlepszego Dj – producenta roku, Artysty reprezentującego Włochy na świecie, oraz został nagrodzony na Austrian Music Award. W Polsce nagrania uzyskały status złotej płyty.

Rok 2000 i później

W 2000 roku singel „The Riddle” w samych Niemczech sprzedał się w liczbie miliona sztuk, a we Francji w liczbie 200 tys. sztuk. W tym samym roku D’Agostino wydał również dwie EP – Tecno Fes, które zawierało remiks „L’amour toujours”, oraz Tecno Fes Vol 2.

W październiku 2001 roku D’Agostino powrócił z utworem „Super”, który powstał we współpracy z Albertino. Piosenka uplasowała się na drugim miejscu wśród najlepiej sprzedających się singli we Włoszech. Za ten utwór artysta otrzymał dwie nagrody: Najlepszy producent dance oraz Public Award na Danish Djs w Kopenhadze. Następnie wydał nowe EP pod tytułem L’amour toujours EP, a w grudniu 2001 roku kompilację Il Grande Viaggio Vol 1, która zawierała utwory o brzmieniu charakterystycznym dla D’Agostino. Następnie wystąpił na Donauinselfest w Austrii, gdzie jego występ oglądało 70 tys. ludzi.

W 2003 roku D’Agostino dołączył do grupy członków radia Radio Italia Network, gdzie prowadzi Il Programmino di Gigi D’Agostino, które na początku było 45-minutowym przerywnikiem w programie Los Quarenta, a następnie stanowiło oddzielną audycję w soboty w godzinach od 14:00 do 16:00.

W listopadzie 2003 roku Gigi D’Agostino opublikował Silence EP (Underconstructon 1).

Lento Violento

W tym okresie D’Agostino tworzył utwory, które zostały określone, jako reprezentujące styl Lento Violento. Opierają się na zwolnionym tempie i bardzo mocnych dźwiękach. Pierwszym sukcesem tego stylu był utwór Passa, opublikowany na kompilacji Il Programmino di Gigi D’Agostino. Wcześniejszym utworem nagranym w tym stylu było Le Serpent. Od tego czasu D’Agostino poświęcał coraz więcej miejsca dla Lento Violento, wydając w 2004 roku we współpracy z dyskoteką Altromondo podwójny album, gdzie pierwsza płyta była w całości zmiksowana przez D’Agostino i poświęcona głównie Lento Violento. Od tej płyty wywodzi się styl Lento Violento, który w wielu utworach zawiera dźwięki bardzo minimalistyczne, klimat jest zawsze bardzo ciężki i prosty, w którym dominuje ciężki bit i, w niektórych przypadkach, mroczna melodia.

W 2004 współpracował z takimi artystami jak Molella czy Datura. Następnie zostaje wydana 2 i 3 część Underconstruction oraz kompilacja Laboratorio 1, która zawiera wiele utworów wydanych przez wytwórnię Noisemaker.

W listopadzie 2004 roku została wydana dwupłytowa kompilacja Benessere 1, która zawierała utwory wybrane i zmiksowane przez D’Agostino. W grudniu 2004 wydał kolejny dwupłytowy album L’Amour Toujours II, który zawierał wiele nieznanych wcześniej utworów oraz kilka przerobionych wcześniejszych hitów.

W 2005 roku D’Agostino produkuje wiele kolejnych płyt. Kompilacje Laboratorio 2, Laboratorio 3 oraz singel „Welfare” pochodzący z albumu L’Amour Toujours II, a także Movimenti Incoerenti Vol 1,2 i 3 (wydane tylko na płytach winylowych) oraz singel La Batteria Della Mente, zawierający także remiks Roberto Molinaro, a także winyl La Tarantella dell’Orso. We wrześniu 2005 roku D’Agostino, dzięki ścisłej współpracy z Altromondo Studios oraz z Provenzano Dj, otrzymuje propozycję pracy w radiu m2o i prowadzenia codziennie programu o nazwie Il Cammino di Gigi D’Agostino, z pomocą Luca Noise.

D’Agostino produkował wciąż kolejne single, które wychodziły na płytach winylowych, jak choćby: Like A Prayer (cover znanej piosenki Madonny), Cammino Contento, Minestra EP. Końcówka 2005 roku charakteryzuje się wydaniem Disco Tanz – many ways for deejays, która oprócz nowych utworów zawierała te opublikowane wcześniej na winylach oraz singel „I Wonder Why”, który został później wydany zarówno na winylu, jak i na CD.

W marcu 2006 roku DJ wydał album Some Experiments, który uważany jest za punkt odniesienia, jeśli chodzi o styl typowy dla D’Agostino. Utwory radosne i rytmiczne mieszają się z piosenkami o mrocznym klimacie. Niewielki wkład miał także polski artysta (dwa własne utwory oraz współpraca przy jednym), Luigi Elettrico (wymieniony jako signor Sosnowski), dzięki któremu powstały: Gigi’s Love, Pigia pigia oraz Those were the days.

Rok 2007 charakteryzuje się wieloma produkcjami w klimatach Lento Violento. 27 kwietnia 2007 roku została wydana płyta o nazwie Lento Violento e altre storie, dzięki której Gigi D’Agostino otrzymał srebrną płytę za ponad 20 tys. sprzedanych kopii i osiągnął 3. miejsce wśród najlepiej sprzedających się płyt we Włoszech oraz 1. miejsce wśród producentów niezależnych.

Kilka miesięcy po sukcesie Lento Violento e altre storie Gigi D’Agostino 27 lipca opublikował kolejną podwójną płytę. Pod aliasem Lento Violento Man wydał album La Musica Che Pesta.

25 lipca 2008 roku D’Agostino powrócił do sklepów z płytą Suono Libero, na której znajduje się 40 utworów.

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Gigi D’Agostino
• Gigi D’Agostino w bazie Discogs.com (ang.)