Gigi D’Agostino
 |
Ten artykuł należy dopracować |
| ||
| ||
| Imię i nazwisko | Luigino Celestino Di Agostino | |
| Pseudonim | Gigi D’Agostino, Gigi Dag, Dottor Dag, Lento Violento Man, GG DAG | |
| Data i miejsce urodzenia | 17 grudnia 1967 Turyn | |
| Gatunki | trance, dance, italo dance, eurodance, techno[1] | |
| Zawód | kompozytor producent DJ remixer | |
| Wydawnictwo | NoiseMaker | |
| ||
| Strona internetowa | ||
Gigi D’Agostino lub Gigi Dag, właśc. Luigino Celestino Di Agostino (ur. 17 grudnia 1967 w Turynie) – włoski DJ, remixer i producent muzyczny.
Popularność w Europie zdobył w 1999 i 2000 roku, dzięki pochodzącym z EPki Tanzen i albumu L’amour toujours singlom „Bla Bla Bla”, „The Riddle”, „La passion” i „L’amour toujours”.
Lata 90.[edytuj | edytuj kod]
D’Agostino karierę DJ-a rozpoczął pod koniec lat 80. w Turynie. Jego pierwszy występ miał miejsce w turyńskim klubie Woodstock, od 1993 do 1998 roku na stałe występował w klubie Ultimo Impero.
W 1992 roku pojawiły się jego pierwsze produkcje muzyczne. Remiksy utworów Wendy Garcia Sexo Sexo oraz Rave Tirolers Uipy, wydane zostały pod pseudonimem Noisemaker, który towarzyszy mu do dzisiaj. W 1993 roku powstał projekt Voyager, założony wspólnie z Sergio Datta i Maurizio De Stefani, który w tym samym roku wydał utwór Hypnotribe oraz Baseball Furies, a w 1994 City Of Light. Projekt ten istniał do 1996 roku, ale już bez wsparcia D’Agostino.
W 1994 D’Agostino wydał swój pierwszy singiel winylowy The Mind’s Journey i rozpoczął współpracę z Danielą Gas. Wynikiem tej współpracy były płyty Experiments Vol.1, Creative Nature Vol.1, Creative Nature Vol.1 (remix), Creative Nature Vol.2.
W tym samym roku Gigi D’Agostino wydał remix utworu Harmonya „No War”, natomiast pod koniec roku 1996 został wydany jego pierwszy album A Journey Into Space.
W 1995 roku D’Agostino stał się członkiem zespołu Gianfranco Bortolottiego, głównego twórcy Media Records, w którym jest do dzisiaj. w wytwórni BXR wydał EP Melody Voyager, a następnie w 1995 i 1996 roku wydał Giallone Remix, Fly, Sweetly, New Year’s Day, Gigi’s Violin (które doszło do czwartego miejsca najlepiej sprzedających się singli we Włoszech), Elektro Message i Angel’s Symphony (utworzony we współpracy z Mauro Picotto).
W 1996 roku wydał kompilację Le Voyage '96, która sprzedała się w liczbie 80 tys. sztuk, a następnie jej kolejną część Le Voyage Estate. W tym samym roku wydał kolejny album pod tytułem Gigi D’Agostino, który zawierał 19 utworów i sprzedał się w liczbie ponad 60 tys. sztuk. Jeszcze przed 1997 rokiem D’Agostino wydał swoje Greatest Hits.
W międzyczasie muzyka D’Agostino zaczęła ewoluować i zmieniać się. Wydane zostało EP o nazwie Gin Lemon oraz singel Music (an echo deep inside me), w którym D’Agostino po raz pierwszy wykorzystał wokal w swoim utworze.
W roku 1997, D'Agostino wyprodukował wiele remiksów. Między innymi: Sharada House Gang – Gipsy Boy, Niccolò Fabi – Il giardiniere, Raf by Picotto – In 2 My Life e Divine Works – Ancient Person Of My Heart.
Rok później rozpoczęła się współpraca z Paolo Sandrini przy utworach wydawanych jako Gigi D’Agostino. W efekcie tej współpracy w 1998 roku wyszedł Elisir, nowy singel Cuba Libre, oraz The Way i Movimento. Pierwszy z nich został umieszczony na albumie L’amour toujours, a drugi na EP Tanzen.
W 1999 roku została wydana kompilacja Eurodance Compilation, zmiksowana przez D’Agostino, która zawierała kilka jego nieznanych wcześniej utworów, D’Agostino otrzymał platynowa płytę i został nagrodzony jako Najlepszy producent roku podczas Italian Dance Awards. W tymże roku wydano także Bla Bla Bla, jeden z największych hitów D’Agostino. Na singlu „Bla Bla Bla” znajduje się utwór „Voyage”, pierwszy przykład stylu, jakiemu obecnie poświęca się D’Agostino, czyli Lento Violento. W tym samym roku wyszła również EP Tanzen, która zawiera między innymi utwory „Another Way”, „The Riddle” i „La passion”.
Pod koniec 1999 roku został wydany dwupłytowy album pod tytułem L’amour toujours, który zawierał 23 utwory. Album ten osiągnął 10 miejsce wśród najlepiej sprzedających się płyt we Włoszech i w ten sposób D’Agostino zdobył kolejną platynową płytę. D’Agostino otrzymał wtedy również nagrodę dla Najlepszego Dj – producenta roku, Artysta reprezentujący Włochy na świecie, oraz został nagrodzony także na Austrian Music Award. W Polsce nagrania uzyskały status złotej płyty[2].
Rok 2000 i później[edytuj | edytuj kod]
W 2000 roku singel „The Riddle” w samych Niemczech sprzedał się w liczbie miliona sztuk, a we Francji w liczbie 200 tys. W tym samym roku D’Agostino wydał również 2 EP, a mianowicie Tecno Fes, które zawierało remiks „L’amour toujours”, oraz Tecno Fes Vol 2.
W październiku 2001 roku D’Agostino powraca publikując „Super” we współpracy z Albertino, który osiąga drugie miejsce wśród najlepiej sprzedających się singli we Włoszech i otrzymuje dwie nagrody: Najlepszy producent dance oraz Public Award na Danish Djs w Kopenhadze. Następnie wydał nowe EP o nazwie L’amour toujours EP, a w grudniu 2001 roku kompilacje Il Grande Viaggio Vol 1, która zawierała specyficzne dźwięki proponowane przez D’Agostino. Następnie wystąpił na Donauinselfest w Austrii, gdzie jego występ oglądało 70 tys. ludzi.
W 2003 roku D’Agostino dołączył do grupy członków radia Radio Italia Network, gdzie prowadzi Il Programmino di Gigi D’Agostino, które na początku było 45-minutowym przerywnikiem w programie Los Quarenta, a następnie miało swoją własną audycję w soboty w godzinach od 14 do 16.
W listopadzie 2003 roku Gigi D’Agostino opublikował Silence EP (Underconstructon 1).
Lento Violento[edytuj | edytuj kod]
W tym okresie D’Agostino tworzy utwory, które nazywa Lento Violento. Opiera się to na zwolnionym tempie i bardzo mocnych dźwiękach. Pierwszym sukcesem tego stylu był utwór Passa, opublikowany na kompilacji Il Programmino di Gigi D’Agostino. Wcześniejszym utworem nagranym w tym stylu było Le Serpent. Od tego czasu D’Agostino poświęcał coraz więcej miejsca dla Lento Violento, wydając w 2004 roku we współpracy z dyskoteką Altromondo podwójny album, gdzie pierwsza płyta była w całości zmiksowana przez D’Agostino i poświęcona głównie Lento Violento. Od tej płyty wywodzi się styl Lento Violento, który w wielu utworach zawiera dźwięki bardzo minimalistyczne, klimat jest zawsze bardzo ciężki i prosty, w którym dominuje ciężki bit i, w niektórych przypadkach, mroczna melodia.
2004 to rok licznej współpracy D’Agostino z takimi artystami jak Molella czy Datura. Następnie zostaje wydana 2 i 3 część Underconstruction oraz kompilacja Laboratorio 1, która zawiera wiele utworów wydanych przez wytwórnię Noisemaker.
W listopadzie 2004 roku została wydana dwupłytowa kompilacja Benessere 1, która zawierała utwory wybrane i zmiksowane przez D’Agostino. W grudniu 2004 wydał kolejny dwupłytowy album L’Amour Toujours II, który zawierał wiele nieznanych wcześniej utworów oraz kilka przerobionych wcześniejszych hitów.
W 2005 roku D’Agostino produkuje wiele kolejnych płyt. Kompilacje Laboratorio 2, Laboratorio 3 oraz singel „Welfare” pochodzący z albumu L’Amour Toujours II, a także Movimenti Incoerenti Vol 1,2 i 3 (wydane tylko na płytach winylowych) oraz singel La Batteria Della Mente, zawierający także remiks Roberto Molinaro, a także winyl La Tarantella dell’Orso. We wrześniu 2005 roku D’Agostino, dzięki ścisłej współpracy z Altromondo Studios oraz z Provenzano Dj, otrzymuje propozycję pracy w radiu m2o i prowadzenia codziennie programu o nazwie Il Cammino di Gigi D’Agostino, z pomocą Luca Noise.
D’Agostino produkował wciąż kolejne single, które wychodziły na płytach winylowych, jak choćby: Like A Prayer (cover znanej piosenki Madonny), Cammino Contento, Minestra EP. Końcówka 2005 roku charakteryzuje się wydaniem Disco Tanz – many ways for deejays, która oprócz nowych utworów zawierała te opublikowane wcześniej na winylach oraz singel „I Wonder Why”, który został później wydany zarówno na winylu, jak i na CD.
Rok 2006 rozpoczyna się w marcu wydaniem Some Experiments, która w najlepszy sposób przedstawia styl D’Agostino. Utwory radosne i rytmiczne mieszają się z piosenkami o mrocznym klimacie. Niewielki wkład (bo w 2 własne oraz częściowo 1 utwór) ma także Polak, Luigi Elettrico (wymieniony jako signor Sosnowski), dzięki któremu powstały: Gigi’s Love, Pigia pigia oraz Those were the days.
Rok 2007 charakteryzuje się wieloma produkcjami w klimatach Lento Violento. 27 kwietnia 2007 roku została wydana płyta o nazwie Lento Violento e altre storie, dzięki której Gigi D’Agostino otrzymał srebrną płytę za ponad 20 tys. sprzedanych kopii i osiągnął 3. miejsce wśród najlepiej sprzedających się płyt we Włoszech oraz 1. miejsce wśród producentów niezależnych.
Kilka miesięcy po sukcesie Lento Violento e altre storie Gigi D’Agostino 27 lipca opublikował kolejną podwójną płytę. Pod aliasem Lento Violento Man wydał album La Musica Che Pesta.
25 lipca 2008 roku D’Agostino powraca do sklepów z płytą Suono Libero, na której znajduje się 40 utworów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Drago Bonacich: Gigi D’Agostino (ang.). allmusic.com. [dostęp 2010-08-18].
- ↑ Złote płyty CD przyznane w 2003 roku, ZPAV [dostęp 2020-06-22].