Gimnazjum Akademickie w Elblągu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gimnazjum Akademickie w Elblągu
szkoła średnia
nr rej. 187/N z 28 grudnia 1961[1]
Ilustracja
Budynek Muzeum w Elblągu, dawniej siedziba Gimnazjum
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Miejscowość

Elbląg

Adres

Bulwar Zygmunta Augusta 11

Data założenia

1535

Położenie na mapie Elbląga
Mapa konturowa Elbląga, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Gimnazjum Akademickie w Elblągu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Gimnazjum Akademickie w Elblągu”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Gimnazjum Akademickie w Elblągu”
Ziemia54°09′23,5″N 19°23′36,5″E/54,156528 19,393472

Gimnazjum Akademickie w Elbląguprotestancka[2] humanistyczna szkoła szczebla średniego dla chłopców funkcjonująca w Elblągu w latach 1535–1772; pierwsza szkoła średnia założona na terenie Polski[3].

Początkowo Gimnazjum mieściło się w budynku klasztornym zajmowanym uprzednio przez brygidki gdańskie[4], w 1599 roku szkoła otrzymała nowy gmach i funkcjonowała w nim aż do 1772 roku, kiedy to Elbląg dostał się pod panowanie Prus. Obecnie w budynku mieści się Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu[5].

Za inicjatorów utworzenia Gimnazjum uważa się burmistrza elbląskiego Jakuba Alexwangena[6] oraz Wilhelma van der Voldergrafta (Gnapheusa), który został pierwszym rektorem szkoły[7] i wprowadzał w niej edukacyjne idee Filipa Melanchtona[8]. Na przestrzeni wieków w Gimnazjum uczyli m.in. Jan Amos Komeński, Wilhelm Gnapheus, Petrus Dathenus(inne języki), Joachim Pastorius, Jan Sprengel[9], Bruno Ehrlich[10].

Najświetniejszy okres działalności szkoły przypada na pierwsze lata po założeniu oraz za czasów rektora Jana Myliusa (1598–1629), kiedy to gimnazjum zyskało rangę gimnazjum akademickiego. Natomiast w okresie Oświecenia szkoła osiągnęła najwyższy poziom naukowy i dydaktyczny[11].

W 1961 roku budynek elbląskiego Gimnazjum wpisany został na listę zabytków nieruchomych (nr rej.: 187/N z 28.12.1961)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo warmińsko-mazurskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 24 [dostęp 2017-12-01].
  2. Hasło: College. W: Catholic Encyclopedia. T. 4. Appleton: 1904, s. 109.
  3. Golz i inni, Luther and Melanchthon in the educational thought of central and eastern Europe, Münster: Lit, 1998, s. 140, ISBN 978-3-8258-3490-6, OCLC 41617459.
  4. Pawlak 1972 ↓, s. 24.
  5. Ryszard. Tomczyk, Bedeker elbląski., Gdańsk: Polnord--Wyd. „OSKAR”, 2000, ISBN 83-86181-47-8, OCLC 52443617.
  6. Pawlak 1972 ↓, s. 29.
  7. Elżbieta Paprocka, Gimnazjum Elbląskie [online], historia.bibliotekaelblaska.pl, 25 lutego 2009 [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  8. Collins i inni, Early modern Europe : issues and interpretations, Malden, MA: Blackwell, 2006, s. 42, ISBN 978-0-631-22893-6, OCLC 56422083.
  9. Marian Pawlak, Nauczyciele Gimnazjum Elbląskiego w latach 1535–1772 (Odbitka z pracy zbiorowej „Rocznik Elbląski” tom 5), 1973.
  10. Z kart historii, „www.portel.pl” [dostęp 2018-02-08] (pol.).
  11. Marian Pawlak, Z dziejów świetności Gimnazjum Elbląskiego w epoce Odrodzenia i Baroku, Gdańsk: Wyd. Morskie, 1985, ISBN 83-215-7223-5, OCLC 500247404.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marian Pawlak: Dzieje Gimnazjum Elbląskiego w latach 1535-1772. Olsztyn: Pojezierze, 1972, seria: Rozprawy i Materiały Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego ; nr 37.