Giordano Bruno (krater księżycowy)
35°55,2′N 102°48,0′E/35,920000 102,800000
| |
| Ciało niebieskie | |
|---|---|
| Średnica krateru |
22,13 km |
| Źródło nazwy | |
Położenie na mapie Księżyca  | |
| 35°55,2′N 102°48,0′E/35,920000 102,800000
| |
Giordano Bruno – mały krater uderzeniowy położony blisko brzegu niewidocznej z Ziemi półkuli Księżyca, o średnicy 22,13 km, położony na 35,92° północnej szerokości selenograficznej i 102,8° długości wschodniej.
Gerwazy z Canterbury zanotował w swojej kronice informację, iż co najmniej pięciu mnichów z Canterbury zaobserwowało 18 czerwca 1178 roku niezwykłe zjawisko na Księżycu. Księżyc był tuż po nowiu więc na niebie był widoczny jedynie jako wąski sierp. Według opisu kronikarza w pewnej chwili górny róg tego sierpa nagle rozpadł się na dwie części a w środku rozdwojenia pojawiła się szybko zmieniająca swój kształt ognista pochodnia, od której miały odrywać się połyskujące iskry dodatkowo rozjaśniające ten obszar. Po pewnym czasie róg sierpu równie nagle pociemniał[1].
Na podstawie wnikliwej analizy tej notatki oraz po zapoznaniu się z topografią Księżyca angielski geolog Jack B. Hartung w 1976 roku doszedł do wniosku, że zaobserwowane zjawisko zostało spowodowane upadkiem dużego meteorytu, który spowodował powstanie krateru księżycowego a wyrwana z jego niecki materia została odrzucona wysoko w przestrzeń i spadając odbijała światło słoneczne, co spowodowało obserwowane efekty optyczne. Zdaniem Jacka B. Hartunga doszło wtedy do utworzenia krateru Giordano Bruno, który wydaje się być tworem stosunkowo młodym[1].
Decyzją Międzynarodowej Unii Astronomicznej w 1961 roku został nazwany od Giordano Bruno (1548-1600), włoskiego filozofa[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Carl Sagan, Ann Druyan, Kosmos, Poznań: Zysk i S-ka, 2016, s. 121-122, ISBN 978-83-7785-882-0, OCLC 968452652.
- ↑ MUA: Krater Rahe. [dostęp 2012-03-14]. (ang.).