Giovanni Fausti
| prezbiter i męczennik | |
| Data i miejsce urodzenia |
19 października 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja |
5 listopada 2016 |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Wiceprowincjał zakonu jezuitów | |
| Okres sprawowania |
1945-1946 |
| Wyznanie | |
| Kościół |
Albański Kościół Katolicki |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
9 lipca 1922 |
Giovanni Fausti SJ (ur. 19 października 1899 w Brozzo k. Brescii, zm. 4 marca 1946 w Szkodrze) – włoski jezuita pracujący w Albanii, więzień sumienia, błogosławiony Kościoła katolickiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był najstarszym spośród dwunastu synów rolnika Paolo Antonio i Marii Fausti (z d. Sigolini)[1]. Kształcił się w seminarium duchownym w Brescii. W 1917 został powołany do wojska, uczył się w Akademii Wojskowej w Modenie. Służbę wojskową zakończył w 1920 w randze porucznika artylerii. W tym samym roku podjął studia teologiczne w Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. 9 lipca 1922 został w Rzymie wyświęcony na księdza. 30 października 1924 wstąpił w Gorycji do zakonu jezuitów. W 1929 został skierowany do Albanii, gdzie prowadził zajęcia z filozofii w seminarium w Szkodrze. W Albanii zaangażował się w kwestie dialogu między chrześcijaństwem, a islamem. Tematyce tej poświęcił kilka artykułów publikowanych w czasopiśmie La Civiltà Cattolica[2]. W 1932 wyjechał z Albanii do Mantui, gdzie rozpoznano u niego początki gruźlicy. W latach 1933–1936 przeszedł długą kurację – początkowo w austriackim Tyrolu, a następnie w Davos. Po wyzdrowieniu powrócił do Albanii i do wykładów w szkoderskim seminarium, w którym objął funkcję rektora.
W 1943 przeniósł się do Tirany. Był świadkiem walk o Tiranę w listopadzie 1944, w czasie których został ranny w rękę. W 1945 mianowany wiceprowincjałem zakonu jezuitów. Aresztowany 31 grudnia 1945, wspólnie z ks. Danielem Dajanim przez funkcjonariuszy Departamentu Obrony Ludu. Przez dwa miesiące Fausti przebywał w odosobnieniu, był poddany torturom. Oskarżano go o działalność szpiegowską na rzecz Watykanu i państw zachodnich. W lutym 1946 stanął przed sądem, który 22 lutego skazał go na karę śmierci. 4 marca 1946 został rozstrzelany pod murem cmentarza katolickiego w Szkodrze. Jego ostatnie słowa miały brzmieć: Niech żyje Chrystus król, niech żyje Albania.
Fausti znajduje się w gronie 38 Albańczyków, którzy 5 listopada 2016 w Szkodrze zostali ogłoszeni błogosławionymi. Beatyfikacja duchownych, którzy zginęli "in odium fidei" została zaaprobowana przez papieża Franciszka 26 kwietnia 2016[3]. W szkole w Brozzo, do której uczęszczał odsłonięto popiersie błogosławionego.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ w imieniu Papieża, kard. Angelo Amato (prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Markus Peters: Geschichte der Katholischen Kirche in Albanien 1919 - 1993. Harrassowitz Verlag, Wiesbaden: 2003, s. 143. ISBN 3-447-04784-4. (niem.).
- Tadeusz Czekalski: Zarys dziejów chrześcijaństwa albańskiego w latach 1912-1996. Kraków: 1996. ISBN 83-85527-40-0.
- Biogram duchownego na stronie archidiecezji szkoderskiej. kishakatolikeshkoder.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-29)].
- Biogram błogosławionego