Giovanni Negri
 Negri w 1987 | |
| Data i miejsce urodzenia |
16 maja 1957 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, publicysta, przedsiębiorca |
| Stanowisko |
poseł do Izby Deputowanych (1983–1984, 1987–1992), poseł do Parlamentu Europejskiego (1988–1989) |
| Partia |
Włoscy Radykałowie, Włoska Partia Socjaldemokratyczna, Energia dla Włoch |
Giovanni Negri (ur. 16 maja 1957 w Turynie) – włoski polityk, publicysta i przedsiębiorca, poseł do Parlamentu Europejskiego, parlamentarzysta krajowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Z zawodu dziennikarz i publicysta[1]. Został m.in. założycielem propagującego sekularyzację Osservatorio laico[2]. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Włoskich Radykałów. Działał w ich młodzieżówce jako protegowany Marco Pannelli[3], od 1984 do 1988 pozostawał sekretarzem ugrupowania (o to stanowisko ubiegał się już w 1979). W latach 1983–1984 i 1987–1992 zasiadał w Izbie Deputowanych IX i X kadencji[1]. W 1984 bez powodzenia kandydował do Parlamentu Europejskiego. Mandat objął 13 kwietnia 1988 w miejsce Enzo Tortory, pozostał deputowanym niezrzeszonym[4].
Wkrótce potem wykluczono go z Włoskich Radykałów[5]. W 1988 przeszedł do Włoskiej Partii Socjaldemokratycznej[6], z jej ramienia bez powodzenia ubiegał się o reelekcję do Europarlamentu (w PSDI działał do 1991). W 1995 kandydował w wyborach uzupełniających do Izby Deputowanych z poparciem centroprawicy. Po odniesieniu porażki wycofał się z polityki i zajął się prowadzeniem winnicy w gminie La Morra. Napisał też kilka książek, m.in. powieść detektywistyczną i publikacje dotyczące winiarstwa[7][2]. W 2017 włączył się w działania nowej partii Energia dla Włoch[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Giovanni Negri. storia.camera.it. [dostęp 2019-12-13]. (wł.).
- ↑ a b Giovanni Negri. huffingtonpost.it. [dostęp 2019-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 grudnia 2019)]. (wł.).
- ↑ Capitolo 19 – 1979 Il trionfo. eclettico.org. [dostęp 2019-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (wł.).
- ↑ Giovanni Negri. europarl.europa.eu. [dostęp 2019-12-13].
- ↑ Giuseppe Alberto Falci: Giovanni Negri: “Il partito radicale è morto perché era un partito a misura di leader”. lastampa.it, 14 lutego 2017. [dostęp 2019-12-14]. (wł.).
- ↑ Negri domanda la tessera del PSDI. ricerca.repubblica.it, 4 grudnia 1988. [dostęp 2019-12-14]. (wł.).
- ↑ Negri alla guerra del vino la politica con altri mezzi. lastampa.it, 22 grudnia 2010. [dostęp 2019-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 kwietnia 2013)]. (wł.).
- ↑ Accordo anti-inciucio prima di parlare dei nomi. energieperitalia.com, 30 grudnia 2017. [dostęp 2019-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-14)]. (wł.).