Giuseppe Maria Orlandini
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Giuseppe Maria Orlandini (ur. 19 marca 1675[1] lub 4 kwietnia 1676[2] we Florencji, zm. 24 października 1760 tamże[1][2]) – włoski kompozytor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Przypuszczalnie był uczniem Domenico Scorpionego[2]. Od 1711 roku pozostawał w służbie na dworze książąt toskańskich we Florencji[2]. W latach 1717–1731 przebywał w Bolonii, gdzie poślubił śpiewaczkę Marię Buonavia[2]. Po powrocie do Florencji był kapelmistrzem nadwornym, pełnił też funkcję kapelmistrza w katedrze Santa Maria del Fiore (1732–1760) i kościele Orsanmichele (1734–1757)[1][2].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Za życia cieszył się dużą popularnością, jego dzieła wystawiano na scenach włoskich oraz w innych krajach europejskich (Londyn, Paryż, Hamburg, Petersburg)[2]. Tworzył opery zarówno w gatunku seria, jak i buffa[2]. Jego talent dramatyczny cenili Giovanni Battista Martini, Johann Mattheson i Charles Burney[2]. Korzystał m.in. z librett Pietra Metastasia i Apostolo Zeno[2]. Twórczość Orlandiniego reprezentuje styl galant, widoczny zwłaszcza w podkreśleniu roli głosu wokalnego przy ograniczeniu roli akompaniamentu i uproszczeniu środków harmonicznych[2].
Kompozycje[edytuj | edytuj kod]
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
Opery
- Artaserse (wyst. Neapol 1708)
- L’amor generoso (wyst. Pratolino 1708)
- L’odio e Vamove (wyst. Genua 1709)
- La fede tradita e vendicata (wyst. Genua 1709)
- Ataulfo re de’Goti, ovvero La forza della virtù (wyst. Rzym 1712)
- L’innocenza difesa (wyst. Ferrara 1712)
- Teuzzone (wyst. Ferrara 1712)
- Carlo, re d’Alemagna (wyst. Bolonia 1713)
- Nerone fatto Cesare (wyst. Wenecja 1715)
- Amore e maesta (wyst. Florencja 1715, wersja zrewid. pt. Arsace wyst. Londyn 1721)
- I veri amid (wyst. Neapol 1715)
- Griselda, ovvero La virtù al cimento (wyst. Brescia 1716)
- La Merope (wyst. Bolonia 1717)
- Lucio Papiri (wyst. Neapol 1717)
- Antigona (wyst. Wenecja 1718, wersja zrewid. pt. La fedeltà coronata wyst. Bolonia 1727)
- Le amazoni vinte da Ercole (wyst. Reggio Emilia 1718)
- Ifigenia in Tauride (wyst. Wenecja 1719)
- Il carciere di se stesso (wyst. Turyn 1719)
- Paride (wyst. Wenecja 1720)
- Il Farasmene (wyst. Bolonia 1720, wersja zrewid. pt. L’amor tirannico wyst. Pesaro 1722)
- Nerone (wyst. Hamburg 1720)
- Nino (wyst. Rzym 1722)
- Semiramide (wyst. Turyn 1722)
- Ormisda (wyst. Bolonia 1722)
- Alessandro Severo (wyst. Mediolan 1723)
- L’Oronta (wyst. Mediolan 1724)
- Berenice (wyst. Wenecja 1725)
- Adelaide (wyst. Genua 1726)
- La fida ninfa (wyst. Wenecja 1730)
- Massimiano (wyst. Wenecja 1731)
- Ifigenia in Aulide (wyst. Florencja 1732)
- Temistocle (wyst. Florencja 1737)
- Le nozze di Perseo e Andromeda (wyst. Florencja 1738)
- Arianna (wyst. Florencja 1739)
- Venceslao (wyst. Florencja 1741)
- Vologeso re de’Parti (wyst. Florencja 1742)
- Lo scialacquatore (wyst. Florencja 1744)
Intermezza
- Madama Dulcinea e il cuoco del Marchese del Bosco, ovvero La preziosa ridicola (wyst. Rzym 1712)
- Lisetta e Delfo (wyst. Rzym 1713)
- Il Marito giocatore e la moglie becchatona (wyst. Rzym 1719)
- Melinda e Tiburzio (wyst. Wenecja 1721, wersja zrewid. pt. La Donna nobile wyst. Wenecja 1730)
- Il bottegaro gentiluomo, ovvero Larinda e Vanesio (wyst. Florencja 1721)
- L’Ammalato immaginario (wyst. Florencja 1725)
- Un vecchio innamorato (wyst. Florencja 1732)
- Porsugnacco e Grilletta (wyst. Mediolan 1727)
- Grullo e Moschetta (wyst. Wenecja 1725)
- Il Marito geloso (wyst. Petersburg 1734)
- Balbo e Dalisa (wyst. Rzym 1740)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Giuseppe Maria Orlandini – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project