Giuseppe Vedovato

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Giuseppe Vedovato
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 marca 1912
Greci

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 2012
Rzym

Przewodniczący Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy
Okres

od 1972
do 1975

Przynależność polityczna

Chrześcijańska Demokracja

Poprzednik

Olivier Reverdin

Następca

Karl Czernetz

Giuseppe Vedovato (ur. 13 marca 1912 w Greci, zm. 24 listopada 2012 w Rzymie[1]) – włoski polityk, politolog i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta i senator, w latach 1972–1975 przewodniczący Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1916 stracił ojca na froncie I wojny światowej, w 1924 zmarła jego matka. Od 1930 studiował w instytucie nauk polityczno-społecznych w ramach Uniwersytet Florenckiego, podczas studiów pracował w przedsiębiorstwie telefonicznym TETI. Od 1937 był redaktorem naczelnym czasopisma naukowego „Studio fiorentino di politica estera”. Został nauczycielem akademickim z zakresu stosunków międzynarodowych, prawa i historii, uzyskując profesurę jako jedna z najmłodszych osób w historii Włoch. W wieku 24 lat został kierownikiem katedry prawa międzynarodowego na macierzystym wydziale, był też wykładowcą z zakresu historii traktatów międzynarodowych na Uniwersytecie Rzymskim[1]. Autor licznych publikacji naukowych i książkowych, uczestniczył też w zagranicznych misjach dyplomatycznych[2].

Zaangażował się w działalność Chrześcijańskiej Demokracji, należał także do lokalnych władz Akcji Katolickiej. W 1951 został radnym Prowincji Florencja. W 1953 po raz pierwszy wybrany do Izby Deputowanych, zasiadał w niej do 1972[3]. Następnie w kadencji 1972–1976 pozostawał senatorem[4]. W 1968 przyjął fotel wiceministra sprawiedliwości w rządzie Giovanniego Leone, z którego zrezygnował jednak po kilku dniach. Od 1954 do 1976 był członkiem, a w latach 1972–1975 przewodniczącym Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. W późniejszym okresie został honorowym przewodniczącym ZPRE (2003) i założycielem tamtejszej biblioteki, na rzecz której przekazał swój księgozbiór[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Consiglio d’Europa, è morto Giuseppe Vedovato. blitzquotidiano.it, 19 stycznia 2012. [dostęp 2022-09-23]. (wł.).
  2. a b Vedovato Giuseppe. siusa.archivi.beniculturali.it. [dostęp 2022-09-23]. (wł.).
  3. Giuseppe Vedovato. camera.it. [dostęp 2022-09-23]. (wł.).
  4. Giuseppe Vedovato. senato.it. [dostęp 2022-09-23]. (wł.).