Gjalcen Norbu
Gjalcen Norbu (tyb.: རྒྱལ་མཚན་ནོར་བུ་, Wylie: rgyal mtshan nor bu, ZWPY: Gyaincain Norbu; chin. trad.: 堅贊諾布, chin. upr.: 坚赞诺布, pinyin: Jiānzàn Nuòbù), imię duchowe Qoigyijabu (tyb.: ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་, Wylie: chos kyi rgyal po, ZWPY: Qoigyi Gyaibo; chiń.: 确吉杰布, pinyin: Quèjí Jiébù) ur. 13 lutego 1990 – XI inkarnacja Panczenlamy ogłoszona i uznana przez władze Chińskiej Republiki Ludowej. Nie jest on uznawany przez obecnego Dalajlamę, tybetańskie władze emigracyjne i większość Tybetańczyków[1], zdaniem których prawowitym Panczenlamą jest Gendun Czokji Nima.
Jest synem Tybetańczyka należącego do KPCh. Pochodzi z tej samej wioski, co drugi pretendent do tytułu Panczenlamy[2]. Został rozpoznany jako inkarnacja XI Panczenlamy spośród trojga kandydatów[3] po tradycyjnym losowaniu z użyciem złotej urny 29 listopada 1995 roku[4]. 8 grudnia tego samego roku pod osłoną wojska został zgodnie z tybetańską tradycją intronizowany w klasztorze Taszilunpo[5]. Po intronizacji został wysłany na studia do Pekinu[1], gdzie odtąd mieszka na stałe[6]. Tybet odwiedził jedynie kilka razy[7].
W 2008 roku świat obiegła informacja, jakoby Gjalcen Norbu miał zostać wybrany deputowanym Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych[8]. Władze chińskie oficjalnie zaprzeczyły tym doniesieniom tłumacząc iż w chwili wyborów Panczenlama nie miał ukończonych 18 lat, choć zdaniem niektórych jego kandydatura została po prostu wycofana jako krok mogący zaognić sytuację w Tybecie[9]. 3 lutego 2010 roku został mianowany wiceprzewodniczącym Chińskiego Stowarzyszenia Buddyjskiego, zaś 25 dni później członkiem Komitetu Krajowego Ludowej Politycznej Konferencji Konsultatywnej Chin[10].
Zdaniem XIV Dalajlamy możliwe jest istnienie dwóch wcieleń Panczenlamy, zaś sam Gjalcen Norbu jest bardzo inteligentny i przykłada się do praktyk buddyjskich[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Struggle over Tibet's 'soul boy'. guardian.co.uk, 8 września 2003. [dostęp 2010-05-25]. (ang.).
- ↑ Gilles Van Grasdorff: Biografia Dalajlamy. Katowice: Wydawnictwo KOS, 2005, s. 409. ISBN 83-89375-94-X.
- ↑ Panchen Lama, businessmen weigh Buddhism's impact on business. english.chinatibetnews.com, 30 marca 2009. [dostęp 2010-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 lipca 2013)]. (ang.).
- ↑ The 11th Panchen. zt.tibet.cn. [dostęp 2010-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 listopada 2005)]. (ang.).
- ↑ His Holiness The Panchan Lama. friends-of-tibet.org.nz. [dostęp 2010-05-25]. (ang.).
- ↑ ACTION: Panchen Lama. tibetsociety.com. [dostęp 2010-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 października 2012)]. (pol.).
- ↑ PANCHEN LAMA AND LAMA CONTROVERSIES. factsanddetails.com. [dostęp 2010-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 grudnia 2010)]. (ang.).
- ↑ Panchen Lama to become youngest China minister - sources. in.reuters.com, 13 lutego 2008. [dostęp 2010-05-25]. (ang.).
- ↑ Mao's grandson enters into politics, but the Panchen Lama is put on hold in Beijing. asianews.it, 3 maja 2008. [dostęp 2010-05-25]. (ang.).
- ↑ China brings its Panchen to Kyegudo to offer prayers for quake victims. tibetanreview.net, 16 maja 2010. [dostęp 2010-05-25]. (ang.).
- ↑ Pierwszy wywiad Dalajlamy z chińskimi internautami. wyborcza.pl, 22 maja 2010. [dostęp 2010-05-25]. (pol.).