Glacier Express

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Glacier Express na Wiadukcie Landwasser
Glacier Express przy Oberalppass
Przebieg trasy

Glacier Express (Ekspres Lodowcowy[1]) – pociąg pospieszny w Szwajcarii, kursujący na trasie pomiędzy dwoma kurortami alpejskimi – Zermatt i Sankt Moritz[2].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Trasa ma długość 291 km. Znajduje się na niej 91 tuneli i 291 mostów. Przewyższenie pomiędzy najwyższym (okolice przełęczy Oberalppass, 2033 m n.p.m.) a najniższym (Chur, 585 m n.p.m.) punktem na trasie wynosi 1448 m[2][3].

Pełną trasę pociągi pokonują w około 8 godzin[4]. Z uwagi na czas przejazdu Glacier Express nazywany jest „najwolniejszym pociągiem pospiesznym świata”[5]. Dwie pary pociągów kursują codziennie (za wyjątkiem corocznej przerwy technicznej między połową października a początkiem grudnia) przez cały rok w pełnej relacji, natomiast w sezonie letnim uruchamiana jest dodatkowa para pociągów w relacji ZermattChur oraz w relacji BrigSankt Moritz[4].

W każdym składzie Glacier Express znajduje się wagon restauracyjny oraz wagony panoramiczne klasy 1 i 2, a jedna para pociągu posiada w składzie wagon panoramiczny ekskluzywnej – wprowadzonej w 2019 r. – klasy Excellence[6].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Glacier Express był pierwszym pociągiem pospiesznym uruchamianym przez Rhätische Bahn. Jego pierwszy kurs na trasie z Zermatt do Sankt Moritz odbył się 25 czerwca 1930 r. Podróż na całej trasie trwała wówczas około 11 godzin. Rhätische Bahn, wspólnie ze spółkami Furka-Oberalp-Bahn i Visp-Zermatt-Bahn, chciały stworzyć markę luksusowego połączenia pomiędzy dwoma znanymi szwajcarskimi kurortami. W okresie II wojny światowej liczba przewożonych pasażerów spadła, przez co połączenia Glacier Express zostały zawieszone. Po wojnie koleje borykały się z kłopotami taborowymi, w związku z czym składy Glacier Express zestawiano z takich samych wagonów jak pozostałe pociągi Rhätische Bahn. W latach 70. ponownie nastąpiło ożywienie w branży turystycznej. Do 1981 r. pociągi przejeżdżały przez Furka-Scheiteltunnel na wysokości 2162 m n.p.m., co umożliwiało kursowanie pociągów jedynie przez cztery letnie miesiące; w pozostałe kręta i stroma górska trasa stanowiła zbyt duże zagrożenie i była wyłączana z ruchu. Sytuację poprawiło oddanie do użytku w 1982 r. nowego tunelu Furka-Basistunnel(inne języki)[a]. Od tego czasu liczba pasażerów znacznie wzrosła. Do pociągów zaczęto doczepiać wagony prowadzone z Chur. Od lat 90. składy Glacier Express zaczęto zestawiać z wagonów panoramicznych, które obecnie są jedynymi w pociągu[5][7].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Ruch na starej trasie został zawieszony, a sama linia przeszła na własność Dampfbahn Furka-Bergstrecke. W 2010 r., po 28 latach przerwy, ponownie wjechały na nią pociągi ciągnięte przez zabytkowe lokomotywy parowe.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Krajobrazowy Ekspres Lodowcowy.. poznaj-swiat.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-20)]. Poznaj Świat, 11.2013.
  2. a b Window to the Swiss Alps. glacierexpress.ch. [dostęp 2024-03-01]. (ang.).
  3. 10 najpiękniejszych tras kolejowych w Europie.
  4. a b Glacier Express - Timetables. glacierexpress.ch. [dostęp 2024-03-01]. (ang.).
  5. a b Glacier Express – Rhaetian Railway RhB [online], rhb.ch [dostęp 2019-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-25] (ang.).
  6. Glacier Express – Excellence Class. glacierexpress.ch. [dostęp 2020-01-23]. (ang.).
  7. Klaus Fader, Glacier-Express, Stuttgart: Franckh-Kosmos, 2000, ISBN 3-440-07799-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]