Glaukofan

Glaukofan

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	krzemian sodu, magnezu i glinu Na 2(Mg 3Al 2)Si 8O 22(OH) 2
Twardość w skali Mohsa	6
Przełam	nierówny do muszlowego
Łupliwość	doskonała
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość	3,08-3,15 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	niebieska lub szaroniebieska
Rysa	biała, szarawa
Połysk	szklisty

Glaukofan – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy amfiboli. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich spotykanych tylko w niektórych rejonach Ziemi.

Nazwa pochodzi od gr. glaukos = niebieski i fanos = pojawiać się i nawiązuje do barwy tego minerału.

Właściwości

Tworzy kryształy o pokroju słupkowym lub igiełkowym; wrosłe. Bardzo rzadko tworzy zbliźniaczenia. Występuje w skupieniach ziarnistych, włóknistych i promienistych. Jest kruchy, przeświecający, w cienkiej płytce wykazuje silny pleochroizm w odcieniach niebieskawych i zielonawych.

Występowanie

Jest składnikiem skał metamorficznych, m.in. łupków glaukofanowych. Najczęściej współwystępuje z takimi minerałami jak: chloryt, muskowit, biotyt, paragonit, jadeit, epidot, granat, albit, kwarc.

Miejsca występowania: Włochy, Szwajcaria, Francja, Grecja, Ukraina, Kazachstan, USA, Japonia.

W Polsce występuje w Karkonoszach i Górach Kaczawskich.

Zastosowanie

• ma znaczenie naukowe (wskaźnik warunków metamorfizmu),
• interesujący dla kolekcjonerów.

Bibliografia

• J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
• A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
• W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma - Press” 2003 r.