Glaukofan
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny | |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
6 |
| Przełam |
nierówny do muszlowego |
| Łupliwość |
doskonała |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
| Gęstość minerału |
3,08-3,15 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
niebieska lub szaroniebieska |
| Rysa |
biała, szarawa |
| Połysk |
szklisty |
Glaukofan – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy amfiboli. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich spotykanych tylko w niektórych rejonach Ziemi.
Nazwa pochodzi od gr. glaukos = niebieski i fanos = pojawiać się i nawiązuje do barwy tego minerału.
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Tworzy kryształy o pokroju słupkowym lub igiełkowym; wrosłe. Bardzo rzadko tworzy zbliźniaczenia. Występuje w skupieniach ziarnistych, włóknistych i promienistych. Jest kruchy, przeświecający, w cienkiej płytce wykazuje silny pleochroizm w odcieniach niebieskawych i zielonawych.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Jest składnikiem skał metamorficznych, m.in. łupków glaukofanowych. Najczęściej współwystępuje z takimi minerałami jak: chloryt, muskowit, biotyt, paragonit, jadeit, epidot, granat, albit, kwarc.
Miejsca występowania: Włochy, Szwajcaria, Francja, Grecja, Ukraina, Kazachstan, USA, Japonia.
W Polsce występuje w Karkonoszach i Górach Kaczawskich.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- ma znaczenie naukowe (wskaźnik warunków metamorfizmu),
- interesujący dla kolekcjonerów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Glaucophane, [w:] WebMineral.com [dostęp 2023-02-11] (ang.).
- ↑ Glaucophane, [w:] Mindat.org, Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2023-02-11] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
- A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
- W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma - Press” 2003 r.