Glenea cantor
| Glenea (Stiroglenea) cantor | |||
| (Fabricius, 1787) | |||
_(15467346281).png)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Stiroglenea | ||
| Gatunek |
Glenea cantor | ||
| Synonimy | |||
| |||
Glenea (Stiroglenea) cantor – gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych (Cerambycidae).
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten został opisany w 1787 roku przez Johana Christiana Fabriciusa. Zaliczane są do niego trzy podgatunki[1]:
- Glenea cantor cantor (Fabricius, 1787)
- Glenea cantor luzonica Aurivillius, 1926
- Glenea cantor obesa (Thomson, 1857)
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Zasięg tego gatunku obejmuje płd.-wsch. Azję. Podgatunek G. c. cantor występuje w płd. Chinach i w Wietnamie, podgatunek G. c. obesa w Indiach, Bangladeszu, Mjanmie, Tajlandii, Kambodży, Laosie oraz Wietnamie, zaś G. c. luzonica znany jest z Filipin[1][2].
Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]
Osiąga około 20 mm długości. Przednie krawędzie pokryw kanciaste w zarysie, tylne zaś ścięte z wyraźnymi ostrogami po brzegach[2].
Ubarwienie głowy żółte z czarnym rysunkiem. Na przedpleczu podwójny rząd czarnych plam, jego przednia część jest żółta, tylna zaś brudnobiała. Odwłok bladożółty, z czarnymi obrączkami na poszczególnych segmentach. Pokrywy ubarwione pomarańczowo lub żółtobrązowo, ich wierzchołki brudnobiałe z czarnymi, poprzecznymi prążkami[2].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Występuje w lasach, ogrodach oraz na plantacjach kapoku. Aktywny przez cały rok, w tym czasie występuje zwykle 5 pokoleń[2].
Larwy żerują w drewnie drzew z rodzaju puchowiec, oraz w wełniaku azjatyckim. Imago żywią się młodą korą oraz liśćmi[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Glenea cantor BioLib.cz. [dostęp 2022-12-26].
- ↑ a b c d e Glene cantor insektarium.net. [dostęp 2022-12-26].