Glicynia japońska

Glicynia japońska
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Klad	rośliny naczyniowe
Klad	Euphyllophyta
Klad	rośliny nasienne
Klasa	okrytonasienne
Klad	dwuliścienne właściwe
Rząd	bobowce
Rodzina	bobowate
Rodzaj	glicynia
Gatunek	glicynia japońska
Nazwa systematyczna
Wisteria floribunda (Willd.)DC. Prodr. 2:390. 1825

Kwitnąca glicynia na pergoli

Glicynia japońska, glicynia kwiecista, słodlin japoński, wisteria japońska (Wisteria floribunda (Willd.)DC.) – gatunek wysokiego ozdobnego pnącza, należący do rodziny bobowatych. Roślina występuje w stanie dzikim w Japonii, jest uprawiana w wielu krajach świata. Nazwa 'wisteria' wywodzi się od nazwiska amerykańskiego anatoma – Caspara Wistara.

Morfologia

Pokrój

Kwitnące pnącze o silnym wzroście, lewoskrętnie wijące się pędami (przeciwnie do ruchu wskazówek zegara). Osiąga wysokość około 8 m i więcej.

Liście

Całobrzegie, nieparzystopierzastozłożone z 13-15(-19) listków, skrętoległe, kształtu eliptycznego lub wąskojajowate, zaostrzone (4-8 cm długości). Dojrzałe raczej nagie. Na długopędach występują tępe, cierniste przylistki.

Kwiaty

Kwitnie od maja do czerwca. Kwiaty motylkowe, dość małe (1,7-1,9 cm długości), bladofioletowe lub fioletowoniebieskie pachnące z żagielkiem do 2 cm średnicy. Są zebrane w zwisające długie grona (10-)20-50 cm długości. Rozkwitają z reguły około dwóch tygodni po glicynii chińskiej. Roślina czasem powtarza kwietnienie późnym latem.

Owoce

Spłaszczone, grubościenne i twarde strąki długości 12-15 cm, owłosione, zwężające się ku nasadzie. Wiszą zamknięte na gałęziach do wiosny.

Korzeń

Jak u wszystkich roślin motylkowych, korzenie mają zgrubienia zaopatrujące roślinę w związki azotowe (bakterie brodawkowe wykorzystujące azot atmosferyczny).

Zastosowanie i uprawa

• Roślina ozdobna : kwitnące, duże, silnie rosnące pnącze ogrodowe, sadzone przy ścianach i pergolach o mocnej konstrukcji. Niekiedy spotykane są formy półpienne tego pnącza. Pędy silnie drewnieją i tworzą niekiedy mocne pnie.
• Wymagania: Glicynia potrzebuje świeżej, piaszczystej, wilgotnej gleby i nawożenia obornikiem oraz nawozami fosforowymi i gleby odkwaszonej (wapnujemy). Choć gatunek ten jest uważany za najodporniejszy z glicynii, wymaga przykrycia na zimę, gdyż jest mało odporna na mrozy (pąki kwiatowe marzną przy -18 °C).
• Uprawa. Rozmnażane z siewu kwitną dopiero po kilkunastu latach. Rozmnaża się więc przez odkłady powtarzane lub przez ukorzenianie 1-rocznych pędów, które następnie tnie się na sadzonki. Rośliny szczepi się również w sarnią nóżkę na odcinkach korzeni Wisteria sinensis, lub przez stosowanie, dotyczy to przede wszystkim odmian bogato kwitnących.

Kultywary

• 'Longissima Alba' – odmiana o kwiatach białych w gronach do 35 cm,
• 'Alba' = 'Shiro Noda' – kwiaty białe w gronach do 60 cm długości
• 'Rosea' = 'Honbeni' = 'Honko'- odmiana o kwiatach różowych z purpurowym żagielkiem, intensywnie pachnących, w gronach do 45 cm długości,
• 'Macrobotrys' = 'Kyushaku' = 'Multijuga' = 'Naga Noda' – odmiana ta w Japonii ma grona kwiatowe osiągające długość do 160cm!; kwiaty liliowoniebieskie
• 'Black Dragon' = 'Royal Purple' = 'Kokuryu' – kwiaty podwójne, ciemnopurpurowe – grona 30-50 cm
• 'Double Black Dragon' = 'Violacea Plena' – pełne, fioletowoniebieskie kwiaty.

Bibliografia

1. Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
2. zbiorowe: Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 978-3-8331-1916-3.
3. Joachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wyd. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6.