Glicynia japońska
|
||
![]() |
||
Systematyka[1] | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | rośliny | |
Klad | rośliny naczyniowe | |
Klad | Euphyllophyta | |
Klad | rośliny nasienne | |
Klasa | okrytonasienne | |
Klad | dwuliścienne właściwe | |
Rząd | bobowce | |
Rodzina | bobowate | |
Rodzaj | glicynia | |
Gatunek | glicynia japońska | |
Nazwa systematyczna | ||
Wisteria floribunda (Willd.)DC. Prodr. 2:390. 1825 |
Glicynia japońska, glicynia kwiecista, słodlin japoński, wisteria japońska (Wisteria floribunda (Willd.)DC.) – gatunek wysokiego ozdobnego pnącza, należący do rodziny bobowatych. Roślina występuje w stanie dzikim w Japonii, jest uprawiana w wielu krajach świata[2]. Nazwa 'wisteria' wywodzi się od nazwiska amerykańskiego anatoma – Caspara Wistara.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Kwitnące pnącze o silnym wzroście, lewoskrętnie wijące się pędami (przeciwnie do ruchu wskazówek zegara). Osiąga wysokość około 8 m i więcej.
- Liście
- Całobrzegie, nieparzystopierzastozłożone z 13-15(-19) listków, skrętoległe, kształtu eliptycznego lub wąskojajowate, zaostrzone (4-8 cm długości). Dojrzałe raczej nagie. Na długopędach występują tępe, cierniste przylistki.
- Kwiaty
- Kwitnie od maja do czerwca. Kwiaty motylkowe, dość małe (1,7-1,9 cm długości), bladofioletowe lub fioletowoniebieskie pachnące z żagielkiem do 2 cm średnicy. Są zebrane w zwisające długie grona (10-)20-50 cm długości. Rozkwitają z reguły około dwóch tygodni po glicynii chińskiej. Roślina czasem powtarza kwietnienie późnym latem.
- Owoce
- Spłaszczone, grubościenne i twarde strąki długości 12-15 cm, owłosione, zwężające się ku nasadzie. Wiszą zamknięte na gałęziach do wiosny.
- Korzeń
- Jak u wszystkich roślin motylkowych, korzenie mają zgrubienia zaopatrujące roślinę w związki azotowe (bakterie brodawkowe wykorzystujące azot atmosferyczny).
Zastosowanie i uprawa[edytuj | edytuj kod]
- Roślina ozdobna : kwitnące, duże, silnie rosnące pnącze ogrodowe, sadzone przy ścianach i pergolach o mocnej konstrukcji. Niekiedy spotykane są formy półpienne tego pnącza. Pędy silnie drewnieją i tworzą niekiedy mocne pnie.
- Wymagania: Glicynia potrzebuje świeżej, piaszczystej, wilgotnej gleby i nawożenia obornikiem oraz nawozami fosforowymi i gleby odkwaszonej (wapnujemy). Choć gatunek ten jest uważany za najodporniejszy z glicynii, wymaga przykrycia na zimę, gdyż jest mało odporna na mrozy (pąki kwiatowe marzną przy -18 °C).
- Uprawa. Rozmnażane z siewu kwitną dopiero po kilkunastu latach. Rozmnaża się więc przez odkłady powtarzane lub przez ukorzenianie 1-rocznych pędów, które następnie tnie się na sadzonki. Rośliny szczepi się również w sarnią nóżkę na odcinkach korzeni Wisteria sinensis, lub przez stosowanie, dotyczy to przede wszystkim odmian bogato kwitnących.
Kultywary[edytuj | edytuj kod]
- 'Longissima Alba' – odmiana o kwiatach białych w gronach do 35 cm,
- 'Alba' = 'Shiro Noda' – kwiaty białe w gronach do 60 cm długości
- 'Rosea' = 'Honbeni' = 'Honko'- odmiana o kwiatach różowych z purpurowym żagielkiem, intensywnie pachnących, w gronach do 45 cm długości,
- 'Macrobotrys' = 'Kyushaku' = 'Multijuga' = 'Naga Noda' – odmiana ta w Japonii ma grona kwiatowe osiągające długość do 160cm!; kwiaty liliowoniebieskie
- 'Black Dragon' = 'Royal Purple' = 'Kokuryu' – kwiaty podwójne, ciemnopurpurowe – grona 30-50 cm
- 'Double Black Dragon' = 'Violacea Plena' – pełne, fioletowoniebieskie kwiaty.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website/Fabaceae (ang.). 2001–. [dostęp 2009-09-23].
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-12].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
- zbiorowe: Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 978-3-8331-1916-3.
- Joachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wyd. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6.