Most Glienicke

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Glienicker Brücke)
Glienicker Brücke
{{{alt zdjęcia}}}
Widok od strony Poczdamu
Państwo

 Niemcy

Miejscowość

Poczdam i Berlin

Podstawowe dane
Przeszkoda

Hawela

Data budowy

1907

Położenie na mapie Berlina
Mapa konturowa Berlina, blisko lewej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Glienicker Brücke”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Glienicker Brücke”
Ziemia52°24′48,46″N 13°05′24,83″E/52,413460 13,090230
Strona internetowa

Most Glienicke (niem. Glienicker Brücke) – most na rzece Haweli łączący dwa miasta Poczdam i Berlin. Dawniej przebiegała na nim granica pomiędzy Berlinem Zachodnim, a Wschodnimi Niemcami. Został zbudowany w roku 1907[1].

Most szpiegów[edytuj | edytuj kod]

W czasie zimnej wojny Związek Radziecki i Stany Zjednoczone trzykrotnie wykorzystały most do wymiany pojmanych szpiegów. Z tego powodu został on nazwany przez dziennikarzy „mostem szpiegów”[2].

Pierwsza wymiana szpiegów między supermocarstwami miała miejsce 10 lutego 1962 roku. USA zwolniły radzieckiego szpiega pułkownika Rudolfa Abla w zamian za pilota Francisa Gary Powersa, pojmanego po zestrzeleniu w 1960 roku nad Związkiem Radzieckim samolotu szpiegowskiego U-2. W wyniku szczęśliwego zbiegu okoliczności świadkiem tej wymiany była Annette von Broecker[3].

Następna wymiana miała miejsce 11 czerwca 1985, kiedy w zamian za 25 amerykańskich agentów, w tym 5 Polaków (Jerzy Pawłowski, Leszek Chróst, Bogdan Walewski, Norbert Adamaschek i Jacek Jurzak), z czego dwóch zrezygnowało z możliwości wyjazdu do USA (Jerzy Pawłowski oraz inny agent wystawiony do wymiany przez stronę wschodnioniemiecką), zwolniony został oficer wywiadu PRL Marian Zacharski oraz trzech innych szpiegów przetrzymywanych na Zachodzie (Niemcy: Alfred Zehe(inne języki), Alicja Michelson; Bułgar: Penjo Baiczew Kostadinow)[4].

Ostatnia i jednocześnie najbardziej znana wymiana odbyła się 11 lutego 1986, kiedy obrońca praw człowieka i więzień polityczny Natan Szaranski oraz trzech agentów Zachodu zostało wymienionych za Karla Koechera(inne języki), Jerzego Kaczmarka i trzech innych agentów bloku wschodniego[5].

Most Glienicke jako miejsce wymiany więźniów był wykorzystany w literaturze oraz w filmach:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Structurae [en]: Glienicke Bridge (1907).
  2. Za James M. Markham z The New York Times, „most ten był nazywany przez wschodnioniemieckich komunistów 'mostem jedności,', ale lepiej do niego pasuje nazwa 'most szpiegów.'” Markham, „Shcharansky to Be Released In a Berlin Exchange Today,” The New York Times Luty 11, 1986.
  3. Von Broecker, Annette, Nicholas and Sidney Weiland, „Frontlines: Snapshots of History”. Pearson Education, Londyn 2001, strony 107-112, rozdział „Swans, Spies and a Greenhorn with Red Gloves”.
  4. Marian Zacharski, Nazywam się Zacharski. Marian Zacharski. Wbrew regułom, wyd. I, Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 2009, ISBN 978-83-7506-342-4, s. 382–406.
  5. Chron.com: East, West exchange spies, Shcharansky. chron.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-21)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]