Gliny Wielkie
50°23′19″N 21°18′14″E/50,388611 21,303889| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
155 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2020) |
337[2] |
| Strefa numeracyjna |
17 |
| Kod pocztowy |
39-305[3] |
| Tablice rejestracyjne |
RMI |
| SIMC |
0645702[4] |
Położenie na mapie gminy Borowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu mieleckiego  | |
| 50°23′19″N 21°18′14″E/50,388611 21,303889[1]
| |
Gliny Wielkie – wieś w Polsce położona na Nizinie Nadwiślańskiej, w Kotlinie Sandomierskiej w województwie podkarpackim, w powiecie mieleckim, w gminie Borowa[4][5]. Północną granicę Glin Wielkich wyznacza Wisła, oddzielona od wioski wałem przeciwpowodziowym, za którym rozciąga się kępa – pas drzew i zarośli.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
W Glinach Wielkich urodził się Czesław Basztura, polski naukowiec zajmujący się akustyką mowy.
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0645719 | Leśniaki | część wsi |
| 0645725 | Podwale | przysiółek |
Historia[edytuj | edytuj kod]
- 1420 – właścicielem terenów Glin Wielkich był Świętosław de Glyny (źródło: Józef Krzepela w swojej pracy zatytułowanej „Księga rozsiedlania rodów ziemiańskich w dobie Jagiellonów” (użyto wtedy do nazwania tych terenów starej nazwy: „Glyny” – pierwsza historyczna wzmianka.
- 1470-1480 – z tych lat pochodzi „Liber beneficiorum” Jana Długosza w której po raz pierwszy nazwano tereny tej miejscowości oficjalnie Glinami Wielkiemi oraz wyraźnie wskazano moją odrębność od Glin Małych. Według niniejszego dokumentu miejscowość należała do parafii Połaniec, a dziedziczył ją Jan Borowski z Łopuchowa.
- XVI wiek – wieś w posiadaniu rycerskiego rodu Mieleckich herbu Gryf.
- 1542 – synowie kasztelana Zawichojskiego dzielą się dobrami ojca, w wyniku tego miejscowość przypada w posiadanie Janowi Mieleckiemu, późniejszemu wojewodzie i marszałkowi wielkiemu koronnemu.
- 1572 – miejscowość wchodzi w skład dóbr klucza rzemieślniczego, należącego do Stanisława Tarnowskiego (herbu Leliwa), po jego śmierci przypada wraz z kilkoma okolicznymi wsiami w posiadanie Janowi Tarnowskiemu.
- 1772 – Gliny Wielkie zostają wcielone do zaboru austriackiego. Wisła była granicą między Austrią a upadającą Rzecząpospolitą, więc wytyczenie takiej granicy spowodowało odłączenie Glin Wielkich od parafii połanieckiej.
- 1786 – oficjalne przyłączenie wsi do parafii Borowa (czyli z chwilą utworzenia diecezji tarnowskiej).
Do połowy XIX wieku Gliny Wielkie były znacznie większa od sąsiednich Glin Małych. Najlepiej ukazuje to „Spis wojskowy ludności z Galicji” z 1808 roku, według którego Gliny Wielkie liczyły 39 domów i 256 mieszkańców (dwa razy większe od Glin Małych liczących wtedy jedynie 21 domów i 127 mieszkańców). Gliny Małe z czasem wchłonęły sąsiedni Lisówek przez co znacznie powiększyły swój rozmiar i liczbę mieszkańców.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 33185
- ↑ Raport o stanie gminy za rok 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 6 [dostęp 2022-01-17]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 298 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Gliny Wielkie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 591.
| Wsie | |
|---|---|
| Integralne części wsi |
|
