Glonopasożytnictwo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Glonopasożytnictwo - forma współżycia glona i grzyba w grupie porostów, polegająca na stymulowaniu przez glon reakcji obronnych u grzyba, co powoduje rozrost strzępek grzyba i powstanie warstwy korowej porostu. Występuje u niektórych tylko gatunków porostów. W tak dużej i zróżnicowanej grupie jak porosty istnieje wiele rodzajów współżycia między glonami i grzybami[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hanna Wójciak: Porosty, mszaki, paprotniki. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010. ISBN 978-83-7073-552-4.