Gmach intendentury wojskowej przy ul. św. Marcin w Poznaniu
Gmach intendentury w 1904 roku | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres | |
Rozpoczęcie budowy |
1843 |
Ukończenie budowy |
1847 |
Zniszczono |
1945 |
Położenie na mapie Poznania | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |
52°24′27″N 16°55′11″E/52,407500 16,919722 |
Gmach intendentury wojskowej przy ul. św. Marcin w Poznaniu – nieistniejący gmach mieszczący urzędy wojskowe, usytuowany przy ul. św. Marcin (ówczesna St. Martinstrasse) na rogu z ul. Tadeusza Kościuszki (Wallstrasse (ok. 1890), następnie Oberwallstrasse (ok. 1905), od 1919 roku Wały Jana III)[1] w Centrum Poznania.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budynek wybudowano w latach 1843–1847 w pobliżu Bramy Berlińskiej. Pierwotne plany z początku XIX wieku przewidywały na tym obszarze budowę dużego zespołu koszarowego, ale ostatecznie nie doszło do realizacji tych zamierzeń. Gmach przeznaczono na siedzibę królewskiej intendentury dowództwa V Korpusu Armijnego Cesarstwa Niemieckiego (niem. Königliche Intendantur des V. Armeekorps), której był siedzibą do 1919 roku[2].
W okresie dwudziestolecia międzywojennego w gmachu mieściło się dowództwo 14 Dywizji Piechoty w skład której wchodziły: 55 Pułk Piechoty, 57 Pułk Piechoty, 58 Pułk Piechoty, 14 Wielkopolski Pułk Artylerii Lekkiej oraz 14 Batalion Saperów. W czasie II wojny światowej budynek wykorzystywała armia niemiecka. Podczas walk o Poznań budynek został zrujnowany. Po wojnie planowano odbudowę gmachu, jednakże w 1948 roku[3] zdecydowano się na rozbiórkę budynku i postawienie w tym miejscu nowego gmachu, przeznaczonego na siedzibę Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[2].
Osobny artykuł:Opis
[edytuj | edytuj kod]Charakterystycznym elementem gmachu wybudowanego pod wpływem architektury romańskiej była ośmioboczna, narożnikowa wieża, która upodobniała go do średniowiecznego zamku[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Najstarsze plany Poznania do 1938 roku | Archiwum Państwowe w Poznaniu [online], CYRYL - Cyfrowe Repozytorium Lokalne [dostęp 2021-01-31] (pol.).
- ↑ a b c Maciej Brzeziński , OD INTENDENTURY DO COLLEGIUM HISTORICUM [online], Miastopoznaj.pl [dostęp 2021-01-24] (pol.).
- ↑ https://repozytorium.amu.edu.pl/bitstream/10593/24494/1/04%20Michalski%20Collegium%20Historicum.pdf