Bielawy (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Gmina Bielawy)
Bielawy
gmina wiejska
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

łowicki

TERC

0105022

Wójt

Sylwester Dariusz Kubiński

Powierzchnia

163,91 km²

Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności


5586[1]

• gęstość

34,1 os./km²

Nr kierunkowy

46

Tablice rejestracyjne

ELC

Adres urzędu:
ul. Garbarska 11
99-423 Bielawy
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba sołectw

39

Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Bielawy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bielawy”
Ziemia52°05′N 19°39′E/52,075278 19,655556
Biuletyn Informacji Publicznej

Bielawy (do 1870 gmina Walewice) – gmina wiejska w województwie łódzkim, w powiecie łowickim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie skierniewickim.

Siedzibą gminy są Bielawy.

30 grudnia 2015 gminę zamieszkiwały 5562 osoby. Natomiast według danych z 31 grudnia 2017 roku[2] gminę zamieszkiwały 5454 osoby.

Według danych z 31 grudnia 2019 roku[3] gminę zamieszkiwało 5325 osób.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Za Królestwa Polskiego jednostka występowała pod nazwą gmina Walewice i należała do powiatu łowickiego w guberni warszawskiej[4][5]. 19 maja?/31 maja 1870 do gminy Walewice przyłączono pozbawione praw miejskich Bielawy[6]. W tym samym roku nastąpiła zmiana nazwy gminy. 16 sierpnia?/28 sierpnia 1870 pozbawioną praw miejskich Sobotę przyłączono już do jednostki o nazwie gmina Bielawy[7].

Struktura powierzchni[edytuj | edytuj kod]

Według danych z roku 2007[8] gmina Bielawy ma obszar 163,91 km², w tym:

  • użytki rolne: 75%
  • użytki leśne: 15%

Gmina stanowi 16,59% powierzchni powiatu łowickiego.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Dane z 31 grudnia 2007[9]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 5562 100 2796 50,1 2766 49,9
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²)
34 17 17
  • Piramida wieku mieszkańców gminy Bielawy w 2014 roku[1].


Sołectwa[edytuj | edytuj kod]

Bielawska Wieś, Bielawy, Bogumin, Borów, Borówek, Brzozów, Chruślin, Drogusza, Emilianów, Gaj, Gosławice, Helin, Janinów, Leśniczówka, Łazin, Marianów, Marywil, Oszkowice, Piaski Bankowe, Piotrowice, Przezwiska, Psary, Rulice, Seligi, Skubiki, Sobocka Wieś, Sobota, Stare Orenice, Stare Piaski, Stary Waliszew, Traby, Trzaskowice, Walewice, Waliszew Dworski, Wojewodza, Wola Gosławska, Zakrzew, Zgoda, Żdżary.

Pozostałe miejscowości[edytuj | edytuj kod]

Borów (osada), Mroga, Psary (osada), Sobota (osada), Stanisławów (osada leśna SIMC 0724755), Stanisławów (osada leśna SIMC 1039240), Walewice (osada).

Ochotnicze Straże Pożarne na terenie gminy[edytuj | edytuj kod]

1.OSP Bielawy – S-4, w Krajowym systemie ratowniczo-gaśniczym

2. OSP Stary Waliszew – S-3, w Krajowym systemie ratowniczo-gaśniczym

3. OSP Sobota - S-3

4. OSP Chruślin - S-2

5. OSP Wojewodza - S-1

6. OSP Zakrzew - S-1

7. OSP Oszkowice - S-2

8. OSP Janinów - S-1

9. OSP Wola Gosławska - S-1

10. OSP Drogusza - S-1

Sąsiednie gminy[edytuj | edytuj kod]

Bedlno, Domaniewice, Głowno, Łowicz, Piątek, Zduny,

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Gmina Bielawy w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-03-15] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. Gmina Bielawy w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-04-09] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. Gmina Bielawy w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-01-05] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  4. Postanowienie z 17 (29) września 1866, ogłoszone 5 (17) stycznia 1867 (Dziennik Praw, rok 1866, tom 66, nr 219, s. 279)
  5. Postanowienie z 29 grudnia 1867 (10 stycznia 1868), ogłoszone 8 (20) lutego 1868 (Dziennik Praw, rok 1868, tom 67, nr 228, s. 359)
  6. Postanowienie z 20 marca (1 kwietnia) 1870, ogłoszone 19 (31) maja 1870 (Dziennik Praw, rok 1870, tom 70, nr 241, s. 127)
  7. Postanowienie z 28 sierpnia (9 września) 1870, ogłoszone 1 (13) października 1870 (Dziennik Praw, rok 1870, tom 70, nr 243, s. 369)
  8. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.
  9. Lucyna Nowak, Joanna Stańczyk, Agnieszka Znajewska: Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2007 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2008. ISSN 1734-6118. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]