Gnejusz Pompejusz Magnus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gnaeus Pompeius Magnus - Rzymianin znakomitego pochodzenia w początkach pryncypatu, przez małżeństwo związany z dynastią julijsko-klaudyjską. Syn konsula Marka Licyniusza Krassusa Frugi i Skrybonii. Potomek dwóch triumwirów: Pompejusza i Krassusa.

     

Marek Licyniusz Krassus
triumwir
• Tertula

   
   

Marek Licyniusz Krassus
pretor 54 p.n.e.
Cecylia Metella

   
   

Marek Licyniusz Krassus
konsul 30 p.n.e.

   
   

Marek Licyniusz Krassus Frugi
konsul 14 p.n.e.

   
   

Marek Licyniusz Krassus Frugi
konsul 27 n.e.
Skrybonia

   
   

Gnejusz Pompejusz Magnus
Klaudia Antonia

     

Gnejusz Pompejusz Wielki
triumwir
Mucja Tercja

   
   

Pompeja
Lucjusz Korneliusz Cynna pr. 44

   
   

Kornelia Pompeja Magna
Lucjusz Skryboniusz Libon

   
   

Lucjusz Skryboniusz Libon
konsul 16 n.e.

   
   

Skrybonia
Marek Licyniusz Krassus Frugi

   
   

Gnejusz Pompejusz Magnus
Klaudia Antonia

Ojciec na część znamienitego przodka nazwał go Gnejuszem Pompejuszem Wielkim, czym naraził go na niełaskę cesarza Kaliguli. Kaligula zabronił Gnejuszowi używania przydomka Wielki (Magnus)[1][2] i nie skazał go na śmierć tylko dlatego, że ten był jeszcze chłopcem[3]. Cesarz Klaudiusz, przeciwnie, zwrócił Gnejuszowi pełne imię i w 41 n.e. oddał mu swoją córkę Klaudię Antonię za żonę[4]. Jeszcze za panowanie Kaliguli wszedł w skład kapłańskiego kolegium Saliów[5] Był członkiem kolegium pontyfików[6]. W 43 n.e. wziął udział w wyprawie Klaudiusza na Brytanię w charakterze kwestora[6]i został posłany przez cesarza do Rzymu z wieścią o zwycięstwie[7]. W wziął udział w triumfie Klaudiusza[8]. Jednak od roku 46 n.e. stał się ofiarą intryg cesarzowej Messaliny i został zabity[9]. Według Swetoniusza został zasztyletowany w czasie stosunku miłosnego z kochankiem[10].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Drzewo genealogiczne Licyniuszów

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gajus Kaligula, Rozdział 35. W: Gajusz Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972, s. 265.
  2. Rozdział XI. W: Lucjusz Anneusz Seneka: Apocolocynthosis czyli Udynienie boskiego Klaudiusza. edycja komputerowa www.histurion.pl.
  3. Księga LX 5. W: Kasjusz Dion Kokcejanus: Historia.
  4. Boski Klaudiusz, Rozdział 27. W: Gajusz Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972, s. 311.
  5. "] / [P(ublius) Cornel]ius Dolabella [loco 3] / [M(arcus) Asini]us Marcellus lo[co 3] / [D(ecimus) Torqu]atus Silanus [loco 3] / [M(arcus) Iuni]us Silanus lo[co 3] / [C(aio) Caesa]re III co(n)s(ule) / [Cn(aeus) Pomp]eius Magnus [loco 3] " w CIL 06, 37162 = D 09339 (p 192) = AE 1902, 00199 = AE 1903, +00118 = AE 1903, +00130 = AE 1903, 00153. [dostęp 2009-09-14]. (łac.).
  6. a b "Cn(aeus) Pomp[eius] / Crassi f(ilius) Men(enia) / Magnus / pontif(ex) quaest(or) / Ti(beri) Claudi Caesaris Aug(usti) / Germanici / soceri sui " w CIL 06, 31722 (p 3805, 4778, 4779) = D 00955. [dostęp 2009-09-14]. (łac.).
  7. Księga LX 21. W: Kasjusz Dion Kokcejanus: Historia.
  8. Boski Klaudiusz, Rozdział 17. W: Gajusz Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972, s. 299.
  9. Dzieje,Księga pierwsza, rozdział 48. W: Tacyt: Dzieła. Warszawa: Czytelnik, 2004, s. 414. ISBN 83-07-02993-7.
  10. Boski Klaudiusz, Rozdział 29. W: Gajusz Swetoniusz Trankwillus: Żywoty Cezarów. Warszawa: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1972, s. 312.