Gołda Tencer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gołda Tencer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1949
Łódź

Zawód

aktorka, reżyserka, piosenkarka

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Gołda Tencer (jid. גאָלדע טענצער; ur. 2 sierpnia 1949 w Łodzi) – polska aktorka, reżyser i piosenkarka żydowskiego pochodzenia, od 1969 związana z Teatrem Żydowskim im. Ester Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie, także działaczka kulturalna, popularyzatorka języka jidysz, założycielka i prezes Fundacji Shalom, organizatorka Festiwalu Kultury Żydowskiej Warszawa Singera.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Łodzi w rodzinie żydowskiej, jako córka Szmula Tencera (1915–1971)[1], kaletnika ocalonego z Holocaustu i Sonii Tencer (1926–2004)[2], która przeżyła wojnę wraz z rodziną w Związku Radzieckim. Pierwsze etapy kształcenia pobierała w obecnie nieistniejącej żydowskiej szkole im. Icchoka Pereca przy ulicy Więckowskiego 13 w Łodzi. Tam stawiała pierwsze kroki na scenie teatru szkolnego. Jako dziecko występowała również na deskach Teatru Powszechnego w Łodzi.

W 1969 wyjechała do Warszawy na Studium Aktorskie przy Teatrze Żydowskim, które ukończyła w 1971. Artystycznie ukształtował ją dyrektor teatru Szymon Szurmiej. W 1984, jako stypendystka rządu Stanów Zjednoczonych, miała okazję zapoznać się z życiem teatralnym USA. Stypendium otrzymała za wcześniejsze dokonania aktorskie.

Jest aktorką, scenarzystką oraz reżyserem w Teatrze Żydowskim im. Ester Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie. Jest również prezesem założonej przez samą siebie Fundacji Shalom. Od 2004 organizuje Festiwal Kultury Żydowskiej Warszawa Singera. Jest pomysłodawczynią nakręcenia filmu Perecowicze[3]. Jest członkinią Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie[4], jak również Kolegium społecznego tej instytucji[5].

Laureatka Nagrody im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego (2019)[6] oraz „Złotej Liry”, najwyższej nagrody Izraela za zasługi w promocji kultury żydowskiej[7].

Gołda Tencer znana jest również publiczności z nagrań piosenek w języku jidysz i po polsku, np. „Miasteczko Bełz”.

Jej mężem był Szymon Szurmiej (1923–2014), z którym ma syna Dawida (ur. 1985).

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Aktorka filmowa[edytuj | edytuj kod]

  • 2007: Liebe nach Rezept – jako Rosha
  • 2004: Alles auf Zucker! – jako Golda Zuckermann
  • 1985: War and love
  • 1983: The winds of war
  • 1983: Haracz szarego dnia – jako Żydówka Róża
  • 1982: Hotel Polan und Seine Geste – jako pani Menasze
  • 1982: Austeria – jako Blanka
  • 1979: Komedianci
  • 1979: Gwiazdy na dachu
  • 1979: Dybuk – jako Lea
  • 1979: David

Reżyser[edytuj | edytuj kod]

  • 2006: Dla mnie bomba
  • 2002: Cud purymowy
  • 2000: Kamienica na Nalewkach (wraz z Szymonem Szurmiejem)
  • 1997: Ballada o brunatnym teatrze (wraz z Szymonem Szurmiejem)
  • 1993: My Żydzi polscy (wraz z Szymonem Szurmiejem)
  • 1992: Trubadur z Galicji
  • 1986: Pieśń o zamordowanym... (wraz z Szymonem Szurmiejem)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Grób Szmula Tencera w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
  2. Grób Soni Tencer w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
  3. Perecowicze nie zawiedli – uml.lodz.pl. [dostęp 2009-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  4. Komitet Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. [dostęp 2021-06-01].
  5. Kolegium społeczne. Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. [dostęp 2021-06-01].
  6. Warszawa. Gołda Tencer otrzymała Nagrodę im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya [online], www.e-teatr.pl [dostęp 2019-09-28].
  7. Pięćdziesięciolecie pracy zawodowej Gołdy Tencer MKiDN - 2018 [online] [dostęp 2022-09-28] (pol.).
  8. Prezydent wręczył odznaczenia na Zamku Królewskim. prezydent.pl, 3 maja 2011.
  9. M.P. z 2006 r. nr 3, poz. 37
  10. M.P. z 2001 r. nr 2, poz. 43
  11. Rozdanie Medali „Gloria Artis”. mkidn.gov.pl, 7 grudnia 2009.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]