Modroliczek
| Phaenostictus mcleannani[1] | |||
| (Lawrence, 1860) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
modroliczek | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Modroliczek[5], gołook obrożny[6] (Phaenostictus mcleannani) – gatunek małego ptaka z rodziny chronkowatych (Thamnophilidae). Zasiedla Amerykę Centralną oraz północno-zachodnią część Ameryki Południowej. Jedyny przedstawiciel rodzaju Phaenostictus[5][7].
Podgatunki i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Wyróżnia się trzy podgatunki P. mcleannani[3][7]:
- P. m. saturatus (Richmond, 1896) – wschodni Honduras do zachodniej Panamy
- P. m. mcleannani (Lawrence, 1860) – wschodnia Panama i północno-zachodnia Kolumbia. Proponowany podgatunek chocoanus uznany za jego synonim.
- P. m. pacificus Hellmayr, 1924 – południowo-zachodnia Kolumbia i północno-zachodni Ekwador
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała wynosi 19–19,5 cm, masa ciała 48–54 g[3]. Samiec i samica wyglądają podobnie. Cechują się nagą, niebieską skórą wokół oka, brązowymi, gęsto i ciemno plamkowanymi grzbietem i skrzydłami oraz rdzawym spodem ciała.
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Środowiskiem życia tego gatunku są wilgotne lasy równikowe i wysokie nizinne lasy wtórne, czasami przebywa także w cienistych plantacjach.
Gatunek ten podąża za mrówkami wojownicami w poszukiwaniu pożywienia i dominuje nad innymi gatunkami, które przyłączają się do niego (niekiedy jednak sam zostaje zdominowany). Wokół pary tego gatunku ptaka zbiera się do ośmiu ptaków, często młodych, z nieznanego powodu tolerują obecność pary. Jaja wysiadują oboje rodzice. Młode podążają za mrówkami, gdy mają już 23 tygodnie.
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje modroliczka za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako rzadki. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy ze względu na niszczenie siedlisk[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Phaenostictus mcleannani, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Phaenostictus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2010-08-02] (ang.).
- ↑ a b c K. Zimmer, M. L. Isler: Ocellated Antbird (Phaenostictus mcleannani). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2015. [dostęp 2015-03-15]. (ang.).
- ↑ a b BirdLife International, Phaenostictus mcleannani, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2014.3 [dostęp 2015-03-13] (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Pithyini Ridgway, 1911 (wersja: 2020-11-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-11].
- ↑ P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 209, 1999.
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Antbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-11]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 352. ISBN 978-83-01-15733-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i materiały audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).