Gogolewo (powiat słupski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gogolewo
wieś
Ilustracja
Gogolewo z drogi powiatowej nr 1177G
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

słupski

Gmina

Dębnica Kaszubska

Liczba ludności (2022)

401[1]

Strefa numeracyjna

59

Kod pocztowy

76-248[2]

Tablice rejestracyjne

GSL

SIMC

0741937

Położenie na mapie gminy Dębnica Kaszubska
Mapa konturowa gminy Dębnica Kaszubska, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Gogolewo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Gogolewo”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Gogolewo”
Położenie na mapie powiatu słupskiego
Mapa konturowa powiatu słupskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Gogolewo”
Ziemia54°22′25″N 17°23′27″E/54,373611 17,390833
Szkoła Podstawowa im. Adama Mickiewicza w Gogolewie

Gogolewo (kaszb. Wiôldżé Gògòlewò lub Stôré Gògòléwò, niem. Alt Jugelow) – stara wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Dębnica Kaszubska.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa słupskiego.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Nazwa miejscowości, wzmiankowana po raz pierwszy w 1229 w formie Gogolow, ma pochodzenie słowiańskie. Co do jej charakteru wywiedziono dwie hipotezy etymologiczne:

  • nazwa dzierżawcza wyprowadzona od nazwy osobowej Gogol z formantem -ewo[3],
  • nazwa topograficzna wyprowadzona od nazwy pospolitej gogoł „dzika kaczka” z formantem -ewo[3].

Niemiecka nazwa Alt Jugelow jest adaptacją fonetyczną pierwotnej nazwy słowiańskiej z wyróżnikiem alt „stary”, dodanym celem odróżnienia od sąsiedniej miejscowości Neu JugelowGogolewko[3].

Rada Języka Kaszubskiego proponuje kaszubską formę nazwy Gògòlewò[4].

Ochrona przyrody[edytuj | edytuj kod]

W obrębie ewidencyjnym Gogolewo znajdują się dwa użytki ekologiczne – „Moczary” (nazywane także „Torfowiskiem Gogolewo”) oraz „Torfowisko Dobra”. Pierwszy z nich został powołany Rozporządzeniem Nr 5/98 Wojewody Słupskiego z dnia 28 kwietnia 1998 r. w sprawie uznania za użytki ekologiczne, drugi na mocy Uchwały Nr XV/80/2008 Rady Gminy Dębnica Kaszubska z dnia 14 lutego 2008 r. w sprawie utworzenia użytków ekologicznych. Przedmiotem ich ochrony są śródleśne torfowiska, odpowiednio wysokie o powierzchni 4,55 ha oraz przejściowe o powierzchni 0,83 ha[5][6][7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 320 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. a b c Witold Iwicki, Toponimia byłego powiatu słupskiego, Gdańsk: Wydawnictwo Gdańskie, 1993, s. 43.
  4. Felicja Baska-Borzyszkowska i inni, Polsko-kaszubski słownik nazw miejscowych, Gdańsk: Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, 2017, s. 205, ISBN 978-83-62137-50-3.
  5. Rozporządzenie Nr 5/98 Wojewody Słupskiego z dnia 28 kwietnia 1998 r. w sprawie uznania za użytki ekologiczne. Dziennik Urzędowy Województwa Słupskiego Nr 11, poz. 36 – Słupsk, dnia 15 maja 1998 r. s. 185. [dostęp 2017-01-10]. (pol.).
  6. Uchwała Nr XV/80/2008 Rady Gminy Dębnica Kaszubska z dnia 14 lutego 2008 r. w sprawie utworzenia użytków ekologicznych. Dziennik Urzędowy Województwa Pomorskiego Nr 32 – Gdańsk, dnia 28 kwietnia 2008 r. s. 3322–3324. [dostęp 2020-03-08]. (pol.).
  7. Bank Danych o Lasach. Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych. [dostęp 2020-03-08]. (pol.).