Gorysławice
|
||
 Kościół w Gorysławicach |
||
| Państwo |  Polska |
|
| Województwo | świętokrzyskie | |
| Powiat | buski | |
| Gmina | Wiślica[1] | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 41 | |
| Kod pocztowy | 28-160[2] | |
| Tablice rejestracyjne | TBU | |
| SIMC | 0277032 | |
|
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
 Gorysławice
|
||
|
Położenie na mapie Polski
Gorysławice
|
||
 50°21′19″N 20°41′04″E/50,355278 20,684444 |
||
Gorysławice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Wiślica[3][4].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Przez wieś przechodzi 
niebieski szlak turystyczny z Pińczowa do Wiślicy oraz Małopolska Droga św. Jakuba z Sandomierza do Krakowa.
Spis treści
Historia[edytuj]
Dawniej Gorysławice były przedmieściem Wiślicy, znajdującym się pod Bramą Buską miasta. Przebiegał tędy gościniec prowadzący do Buska i Stopnicy.
W dokumentach nazywane także „Gorezlavice”, w wieku XIX wieś w powiecie pińczowskim parafii Wiślica.
Według dokumentu z r. 1198 niejaki „Bugivoy” dał Gorysławice klasztorowi miechowskiemu (Kodeks Wlkp, 34, 2020). W dokumencie z r. 1308 występują już jako własność klasztoru sulejowskiego[5].
Zabytki[edytuj]
- Gotycki kościół pw. św. Wawrzyńca, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.81 z 15.01.1957 i z 22.06.1967)[6],
- Kapliczka z 1920 roku
Przypisy
- ↑ Jednostki organizacyjne gminy Wiślica. Urząd Gminy Wiślica. [dostęp 05.03.2015].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych poprzez wyszukiwarkę. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. [dostęp 2015-03-10].
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-03-10].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-03-11].
- ↑ Gorysławice w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, Tom XV, cz. 2 (Januszpol – Wola Justowska) z 1902 r.
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie. 31 marca 2016; 6 miesięcy temu. [dostęp 2015-10-12]. s. 5.
Bibliografia[edytuj]
- Michał Jurecki, Ponidzie. W świętokrzyskim stepie, Kraków 2004, ISBN 83-89676-16-8.
|
||||||||||||||
