Grób Nieznanego Żołnierza w Paryżu
48°52′25″N 2°17′42″E/48,873611 2,295000 Płyta nagrobna Grobu Nieznanego Żołnierza w Paryżu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Miejscowość | |
| Miejsce | |
| Typ obiektu | |
| Data odsłonięcia | |
Położenie na mapie Paryża  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Île-de-France  | |
| 48°52′25″N 2°17′42″E/48,873611 2,295000
| |
Grób Nieznanego Żołnierza w Paryżu (fr. Tombe du Soldat inconnu) – grób nieznanego żołnierza pod Łukiem Triumfalnym w Paryżu, który stanowi hołd dla bezimiennych żołnierzy poległych w walkach I wojny światowej (1914–1918).
Historia powstania[edytuj | edytuj kod]
Inicjatorem powstania Grobu Nieznanego Żołnierza w Paryżu był Fryderyk Simon – działacz i prezes licznych francuskich towarzystw o charakterze patriotycznym. Simon stracił w I wojnie światowej trzech synów. Nigdy też nie odnalazł ich ciał ani nie dowiedział się, gdzie zostali pochowani. Podjął więc działania mające na celu utworzenie symbolicznego miejsca pamięci, w którym każdy będzie mógł oddać hołd żołnierzom poległym za ojczyznę.
Na jego wniosek 9 listopada 1918 francuski parlament uchwalił, że takie symboliczne miejsce powstanie. Zadecydowano, że uroczystość nastąpi w drugą rocznicę kapitulacji Niemiec. Zaplanowano, że zwłoki zostaną złożone pod paryskim Łukiem Triumfalnym.
10 listopada 1920 w cytadeli w Verdun wystawiono trumny ze zwłokami ośmiu żołnierzy. Liczba ta symbolizowała osiem odcinków frontu rozlokowanego od morza po Wogezy[1].
Ceremonialnego wyboru jednej z trumien z ciałem nieznanego żołnierza dokonał najmłodszy żołnierski ochotnik – Auguste Thin. Minister wojny André Maginot wręczył Thinowi bukiet trójkolorowych goździków, które ten następnie złożył na wybranej przez siebie trumnie. Trumna ta była ustawiona jako szósta w kolejności i zwłoki spoczywającego w niej żołnierza stały się od tej chwili symbolem śmierci miliona pięciuset tysięcy[2][3] żołnierzy poległych na frontach I wojny światowej. Trumna z ciałem nieznanego żołnierza została przetransportowana z Verdun do Paryża. Orszak składał się z wielotysięcznego tłumu oraz 800 chorągwi wojskowych. Trumna była wieziona na jaszczyku.
Kondukt skierował się do Panteonu – ośmiu adiutantów armii wniosło trumnę do środka. W Panteonie oddawano hołd nieznanemu żołnierzowi jeszcze przez kilka miesięcy.
Właściwe złożenie do grobowca wymurowanego pod Łukiem Triumfalnym, na placu Gwiazdy (Place de l'Étoile – obecnie plac Charles'a de Gaulle'a) nastąpiło 28 stycznia 1921[4][5][6]. Tego dnia grobowiec został nakryty kamienną płytą z wyrytym napisem:
ICI REPOSE UN SOLDAT FRANÇAIS MORT POUR LA PATRIE 1914–1918
W języku polskim napis ten znaczy: Tu spoczywa żołnierz francuski, który poległ za ojczyznę.
W 1922 roku wódz Naczelny Józef Piłsudski nadał nieznanemu żołnierzowi francuskiemu, spoczywającemu pod Łukiem Tryumfalnym Orderu Virtuti Militari V. klasy[7].
Ceremonia zapalania znicza[edytuj | edytuj kod]
Pomysł stworzenia znicza przy Grobie Nieznanego Żołnierza w Paryżu zrodził się w 1923 w redakcji czasopisma l'Intransigeant[1]. Stworzenie znicza zaproponował dziennikarz Gabriel Boissy[2]. Rozmawiając z dyrektorem czasopisma Leonem Bailby, stwierdził, że nad grobem brakuje światła: płomienia, który paliłby się wiecznie, na pamiątkę[1].
Pomysł ten zaaprobował rząd Francji i 11 listopada 1923, o godzinie 18:00[1] minister wojny André Maginot rozpalił Płomień Pamięci (fr. – Flamme du Souvenir)
Następnego dnia o tej samej porze gen. Henri Eugéne Gouraud – kombatant i inwalida wojenny powtórzył gest zapalenia znicza. W ten sposób zapoczątkowano rytuał, który trwa do czasów współczesnych.
Tradycja ta nie zaginęła nawet w czasie okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej, w latach 1940–1944.
Współcześnie Płomień Pamięci jest rozpalany każdego dnia o godzinie 18:30 przez przedstawicieli stowarzyszeń, zgodnie z harmonogramem ustalonym przez specjalnie do tego celu powołany Komitet Płomienia[8][9].
W każdą rocznicę 11 listopada hołd Grobowi Nieznanego Żołnierza oddaje prezydent Francji, a także – przy różnych okazjach zagraniczne delegacje składają wieńce na grobie[10].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Joanna Hübner-Wojciechowska: Grób Nieznanego Żołnierza. Warszawa: Państwowe Wydaw. Naukowe, 1991. ISBN 83-01-09613-6.
- ↑ a b La visite de l'Arc de Triomphe. [dostęp 2008-10-06]. (fr.).
- ↑ J. Hübner-Wojciechowska podaje liczbę 1400 tys.
- ↑ Zdjęcie upamiętniające moment złożenia do grobowca trumny z ciałem nieznanego żołnierza. [dostęp 2008-10-06]. (fr.).
- ↑ 28 janvier 1921: inauguration de la Tombe du Soldat Inconnu. [dostęp 2008-10-06]. (fr.).
- ↑ J. Hübner-Wojciechowska podaje datę złożenia trumny z ciałem nieznanego żołnierza jako 27 stycznia 1921.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych 1922, R.3 Nr 1, s. 2.
- ↑ UNION D'ASSOCIATIONS «La Flamme sous l'Arc de Triomphe». [dostęp 2008-10-06]. (fr.).
- ↑ Calendrier du ravivage de la flamme de l'Arc de Triomphe. [dostęp 2008-10-06]. (fr.).
- ↑ Ambasada Rzeczypospolitej w Paryżu – święto narodowe 3 maja. [dostęp 2008-10-06]. (fr.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Joanna Hübner-Wojciechowska: Grób Nieznanego Żołnierza. Warszawa: Państwowe Wydaw. Naukowe, 1991. ISBN 83-01-09613-6. (pol.).
- Czesław Skiba: Pomniki Nieznanego Żołnierza: świat i Polska: przewodnik. Warszawa: Dom Wydaw. Bellona, 2004. ISBN 83-11-09896-4. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- La visite de l'Arc de Triomphe. [dostęp 2008-10-06]. (fr.).
- Arc de triomphe – Centre des monuments nationaux. [dostęp 2008-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 stycznia 2013)]. (fr.).