Przejdź do zawartości

Gródek (obwód chmielnicki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gródek
Городок
Ilustracja
Gródek, zalew na rzece Smotrycz
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 chmielnicki

Rejon

chmielnicki

Hromada

Gródek

Powierzchnia

29,569 km²

Populacja (2019)
• liczba ludności


16 046[1]

Nr kierunkowy

+380-3851

Kod pocztowy

32000-32007

Położenie na mapie obwodu chmielnickiego
Mapa konturowa obwodu chmielnickiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Gródek”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Gródek”
Ziemia49°10′N 26°34′E/49,166667 26,566667
Strona internetowa

Gródek, także Gródek Podolski[2] (ukr. Городок, Horodok) – miasto na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie chmielnickim, w hromadzie Gródek, nad rzeką Smotrycz. Do 2020 siedziba rejonu gródeckiego.

W mieście stacja kolejowa Wiktorija[3][4].

Miejscowość została założona w 1362 roku.

Do 1795 w Rzeczypospolitej Polskiej.

Na mocy umowy między RP a państwem radzieckim między innymi Gródek Podolski popadł pod władzę bolszewików i ich państwa. Organizatorem obrony ludności po traktacie ryskim był Michał Dobrowolski[5].

Podczas okupacji hitlerowskiej, w październiku 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1000 osób. 16 stycznia 1943 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano na miejscu a część wywieziono do getta w Jarmolińcach[6].

Administratorem parafii przez pewien czas był tam Jan Olszański. Od kilkunastu lat Gródek utrzymuje partnerskie kontakty w Sochaczewem, miastem w woj. mazowieckim.

Status miasta posiada od 1957 roku[3][4].

W 1970 liczyło 15 tys. mieszkańców[3], w 1989 liczyło 17 686[4][7], a w 2013 – 16 671 mieszkańców[8].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
  • kościół pw. św. Anny z 1732 roku, zburzony przez bolszewików po 1930 roku[9]
  • dzwonnica kościoła św. Anny, zburzona wraz z kościołem
  • cerkiew św. Aleksandra Newskiego z 1841 r., zburzona z rozkazu J. Stalina w 1934 r.[10]
  • zamek[11]
  • wały miejskie z XVII wieku
  • klasztor szarytek, przebudowany na Instytut Teologii Katolickiej
  • klasztor franciszkanów, zniszczony przez Związek Wojujących Bezbożników w latach 30 XX w.
inne obiekty

Urodzeni

[edytuj | edytuj kod]

Związani

[edytuj | edytuj kod]

Miasta partnerskie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019, s. 73.
  2. Zygmunt Ostrowski, Spotkania na Kresach, Gródek Podolski Jagiellońska Bibliotek Cyfrowa.
  3. a b c Городок // Большая Советская Энциклопедия. / под ред. А. М. Прохорова. 3-е изд. том 7. М., «Советская энциклопедия», 1972.
  4. a b c Городок // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 1. М., „Советская энциклопедия”, 1991. стр. 326.
  5. Marek A. Koprowski Pod walcem bolszewickich represji.
  6. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1360.
  7. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.
  8. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  9. Serhij Jurczenka, Późnobarokowe świątynie Gródka Bedrychowskiego [w] Sztuka Kresów Wschodnich: materiały sesji naukowej, Kraków, 2003, nr 5, s. 99–112. [dostęp 2016-12-15].
  10. Андрій Савченко: Храм Святого Онуфрія. nashgorodok.km.ua, 16 lipca 2013. [dostęp 2020-01-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-24)]. (ukr.).
  11. Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. II. Warszawa: 1880-1902, s. 818–819.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. II, Warszawa, 1880–1902, s. 818–819.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]