Na mapach: 
50°14′40″N 20°46′32″E/50,244444 20,775556
50°14′40″N 20°46′32″E/50,244444 20,775556Gręboszów (województwo małopolskie)
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| wieś | |
 Gręboszów, centrum | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
14 |
| Kod pocztowy |
33-260 |
| Tablice rejestracyjne |
KDA |
| SIMC |
0820105 |
Położenie na mapie gminy Gręboszów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu dąbrowskiego  | |
| 50°14′40″N 20°46′32″E/50,244444 20,775556
| |
| Strona internetowa | |
Gręboszów
Portal głównej bramy wjazdowej na dziedziniec kościoła parafialnego w Gręboszowie.
Popiersie mjr. H.Sucharskiego przed szkoła jego imienia.
Pomnik Grunwaldzki 1410-1910 na wjeździe z Woli Żelichowskiej.
Gręboszów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie dąbrowskim, w gminie Gręboszów. Miejscowość jest siedzibą gminy Gręboszów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego. Integralne części miejscowości: Miłocin, Przedmieście[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Na przełomie XVI i XVII wieku w wyniku zabiegów Hieronima Bużeńskiego ponad 80% mieszkańców w rejonie Żabna, Gręboszowa, Otfinowa i Wietrzychowic przeszło na kalwinizm[2].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[3].
- Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP z 1650 r.,
- cmentarz rzym.-kat. z około 1850 roku.
Osoby związane z Gręboszowem[edytuj | edytuj kod]
W kulturze[edytuj | edytuj kod]
Głośny romans księdza i parafianki z Gręboszowa, przyczynił się do napisania przez Stanisława Wyspiańskiego tragedii Klątwa[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Gręboszów – strony ujednoznaczniające
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Historia - Gmina Gręboszów, greboszow.pl [dostęp 2019-08-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-03].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2021.
- ↑ Józef Putek, Mroki średniowiecza, Warszawa 1985, s. 94