Grażyna Dąbrowska-Milewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grażyna Dąbrowska-Milewska
Państwo działania

 Polska

doktor habilitowany nauk technicznych
Specjalność: architektura mieszkaniowa, środowisko mieszkaniowe, socjologia mieszkalnictwa
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Doktorat

1989 – architektura i urbanistyka
Politechnika Warszawska

Habilitacja

2008 – architektura i urbanistyka
Politechnika Wrocławska

dziekan Wydziału Architektury Politechniki Białostockiej

Grażyna Maria Dąbrowska-Milewska – polska architekt, doktor habilitowany nauk technicznych inżynier, profesor nadzwyczajny Wydziału Architektury Politechniki Białostockiej, była dziekan tego wydziału, specjalistka w zakresie architektury mieszkaniowej, środowiska mieszkaniowego i socjologii mieszkalnictwa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1979 ukończyła studia na kierunku architektura i urbanistyka na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, gdzie w 1989 na podstawie napisanej pod kierunkiem Haliny Skibniewskiej rozprawy pt. Dziecko w mieszkaniu. Wpływ potrzeb wynikających z rozwoju dziecka na przestrzeń mieszkania otrzymała stopień naukowy doktora nauk technicznych w dyscyplinie architektura i urbanistyka. Na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Wielorodzinna architektura mieszkaniowa Białegostoku 1990–2004. Uwarunkowania społeczne, ekonomiczne i przestrzenne uzyskała w 2008 stopień doktora habilitowanego nauk technicznych dyscyplina architektura i urbanistyka[1].

Została profesorem nadzwyczajnym Wydziału Architektury Politechniki Białostockiej i kierownikiem Katedry Architektury Mieszkaniowej na tym wydziale. Pełniła także funkcję dziekana Wydziału Architektury PB[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dr hab. Grażyna Maria Dąbrowska-Milewska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-02-10].[martwy link]