45°41′N 13°24′E/45,683333 13,400000Grado
| ||||
| ||||
| ||||
| Państwo |  Włochy
| |||
| Region | Friuli-Wenecja Julijska | |||
| Prowincja | Gorycja | |||
| Kod ISTAT | 031009 | |||
| Powierzchnia | 114 km² | |||
| Populacja (2004) • liczba ludności |
8691 | |||
| • gęstość | 76,2 os./km² | |||
| Numer kierunkowy | 0431 | |||
| Kod pocztowy | 34073 | |||
Położenie na mapie Włoch  | ||||
| 45°41′N 13°24′E/45,683333 13,400000
| ||||
| Strona internetowa | ||||
Grado – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Friuli-Wenecja Julijska, w prowincji Gorycja. Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 8691 osób, 76,2 os./km².
Miejscowość położona jest na lagunie nad Morzem Adriatyckim i połączona groblą z lądem. Dawniej pełniła funkcję ośrodka portowego dla oddalonej o 11 km Akwilei, od XIX wieku jest ważnym ośrodkiem turystycznym znanym jako Słoneczna Wyspa ("L'Isola del Sole").
Grado określane jest mianem "pierwszej plaży Adriatyku" dla turystów z Austrii, Czech i Niemiec z uwagi na fakt, że mieszkańcy tych krajów mogą dotrzeć tutaj stosunkowo najszybciej. W czasie wakacji to właśnie niemieckojęzyczni turyści dominują w kurorcie. Grado wyróżnia się na tyle sąsiednich miast architekturą i specyficzną atmosferą. Zabudowa jest tutaj zwarta, uliczki, budynki oraz zabytki odrestaurowane, a całe historyczne centrum otacza morze. Przez środek starówki płynie sztucznie wytyczony kanał, prowadzący do portu jachtowego w centrum. W ostatnich latach wybudowano nadmorskie bulwary i przebudowano główne place oraz parki. Większość plaż w Grado to tzw. plaże płatne (w 2015 r. cena za wstęp dla osoby dorosłej wynosiła 2 euro)[1].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- kościół św. Eufemii, zbudowany w 579 roku z zachowaną piękną mozaiką. Uwagę zwraca również srebrne obicie ołtarza z 1372 roku;
- kościół S. Marie della Grazie z przełomu V i VI wieku.
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ł. Ropczyński: Grado, Włochy (pol.). Kierunek Włochy. [dostęp 2014-12-27].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Włochy północne. Wyd. I. Bielsko-Biała: Pascal sp. z o.o., 2008, s. 148. ISBN 978-3-8297-6558-9.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Źródło danych: Istituto Nazionale di Statistica