Grala-Dąbrowizna
Na mapach: 
52°04′26″N 22°06′32″E/52,073889 22,108889
52°04′26″N 22°06′32″E/52,073889 22,108889| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2015) |
340[2] |
| Strefa numeracyjna |
25 |
| Kod pocztowy |
08-114[3] |
| Tablice rejestracyjne |
WSI |
| SIMC |
0687586[4] |
Położenie na mapie gminy Skórzec  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu siedleckiego  | |
| 52°04′26″N 22°06′32″E/52,073889 22,108889[1]
| |
Grala-Dąbrowizna – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Skórzec[4][5]. Miejscowość położona jest przy drodze wojewódzkiej nr 803, nad rzeczką Skurczyk dopływem Kostrzynia.
We wsi znajduje się Szkoła Podstawowa im. Kawalerów Orderu Uśmiechu[6], która leży na terenie dawnego majątku rodziny Rakowieckich[7]. Działa tam także Ochotnicza Straż Pożarna oraz świetlica środowiskowa. W miejscowości tej mieści się Wioska Indiańska "Grala"[8].
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Grala-Dąbrowizna, po jej zniesieniu w gromadzie Skórzec. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 37823
- ↑ BIP gminy, wykaz sołectw, stan ludności na dzień 31.12.2015
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 333 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Nadanie imienia szkole. [dostęp 2012-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)].
- ↑ Tadeusz Rakowiecki.
- ↑ Wioska "Grala"
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Grala-Dąbrowizna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 792.
