Przejdź do zawartości

Granat „Karbidówka”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karbidówka
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polskie Państwo Podziemne

Producent

warsztaty GL na Żoliborzu, Grochowie i Śródmieściu
fabryka AK „Gerlach” na Woli (ul. Dworska 29/31) i warsztat Mariana Przybylskiego ps. „Tygrys” na Śródmieściu
warsztat BCh w Białej Podlaskiej

Przeznaczenie

zaczepny

Data konstrukcji

1942

Lata produkcji

od 1942

Dane techniczne
Wysokość

126 mm

Średnica

70 mm

Masa

ok. 0,9 kg

Materiał wybuchowy

szedyt

Typ zapalnika

GR-31

Opóźnienie

3 sek.

Promień rażenia

20 m

Użytkownicy
Armia Krajowa
Bataliony Chłopskie
Gwardia Ludowa
Armia Ludowa

Karbidówkapolski ręczny granat zaczepny produkowany w warunkach konspiracyjnych przez wytwórnie: Gwardii Ludowej, Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich[1][2][3].

Opis konstrukcji

[edytuj | edytuj kod]

„Karbidówka” była ręcznym granatem zaczepnym. Korpus granatu stanowiła metalowa puszka od lampy karbidowej o wysokości 126 mm i szerokości 70 mm, którą rozwiercano, a górną jej część gwintowano. Takie puszki były dość powszechne w tamtym okresie, gdyż znajdowały się one praktycznie w każdym polskim domu. Następnie gotowy korpus wypełniano szedytem, ładunek wybuchowy miał masę 0,2 kg, i wkręcano zapalnik GR-31 (przedwojenny zapalnik używany w granatach: zaczepnym wz. 24 oraz obronnym wz. 33). Zawleczka podtrzymywała skróconą łyżkę zabezpieczającą zapalnik. Wybuch następował po ok. trzech sekundach. Cały granat ważył niecały kilogram, ok. 0,9 kg, a jego zasięg rażenia wynosił 20 m. Zaletą tego typu granatu była jego prostota, taniość produkcji i łatwość w użytkowaniu, z kolei wadą nieporęczność i zawodność. W ciągu wojny, od końca 1942, udało się wyprodukować ok. 100 tys. „Karbidówek”[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ochman ↓, Granat „karbidówka”.
  2. Modrzewski 2014 ↓, s. 12.
  3. a b Komuda 2012 ↓, s. 260.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]