Granica polsko-siedmiogrodzka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Granica polsko-siedmiogrodzka – granica dzieląca terytoria Królestwa Polskiego i Księstwa Siedmiogrodzkiego istniejąca w latach 1568–1688.

Granica powstała w 1568 roku po włączeniu do Siedmiogrodu graniczących z Polską węgierskich komitatów Ung, Bereh (Bereg) i Maramuresz.

Granica biegła od styku granic Polski, Węgier i Siedmiogrodu w Bieszczadach Wschodnich (na wschód od przełęczy Użockiej) w kierunku południowo-wschodnim grzbietami Gorganów, Czarnohory do styku granic Polski, Siedmiogrodu i MołdawiiRozrogi (Krecela 1853 m n.p.m.) w Karpatach Marmaroskich.

Granica istniała do czasu ponownego włączenia komitatów Ung (w 1630 roku), Bereg i Maramuresz (w 1688 roku) do Węgier.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]