Granville R-1 „Gee Bee”
 Replika samolotu | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
Pratt & Whitney „Wasp Senior” |
| Moc |
535 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
7,6 m |
| Długość |
5,4 m |
| Wysokość |
2,77 m |
| Powierzchnia nośna |
7,2 m² |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
470 km/h |
| Pułap |
1500 m |
| Długotrwałość lotu |
45 minut |
| Dane operacyjne | |
Granville R-1 „Gee Bee” – amerykański samolot wyścigowy, o charakterystycznym kształcie kadłuba, w 1932 roku na tym samolocie pobito rekord prędkości.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Samoloty typu „Gee Bee” wytwórni Granville Brothers Aircraft były budowane w ilościach kilku egzemplarzy w latach trzydziestych XX wieku[1]. Maszyna Granville R-1 „Gee Bee” pilotowana przez pilota Jimiego Doolittle w 1932 roku pobiła ówczesny rekord prędkości osiągając prędkość 473,8 km/h[1]. Na modelu tym zdobyto w 1932 roku „Puchar Thompsona” i zwyciężono w 1933 roku w „Pucharze Bendixa”[2][3]. Niebezpieczny w pilotażu samolot spowodował wiele wypadków[1].
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Jednoosobowa, zakryta kabina pilota umieszczona była w tylnej części kadłuba o niespotykanych w innych konstrukcjach proporcjach[1]. Kratownicowy kadłub stanowił spawany ze stalowych rur szkielet pokrytego płótnem, usztywnionego cięgnami w metalowego dolnopłatu[1]. Dwudźwigarowe skrzydła również pokryte były płótnem, zaś wolnonośne powierzchnie sterowe, szczątkowy statecznik pionowy i stałe, dwukołowe, osłonięte owiewkami podwozie z tylnym kółkiem dopełniały konstrukcję[1]. Na skutek krótkiego kadłuba, braku klap do lądowania i dużego obciążenia powierzchni nośnych, i posiadania małego wydłużenia płata samolot był bardzo trudny w pilotażu (znikoma stateczność samolotu). Mimo to samolot był wzorem dla innych konstrukcji wyścigowych[1].
Dane techniczne
[edytuj | edytuj kod]Napędzany 9 cylindrowym silnikiem gwiaździstym firmy Pratt & Whitney „Wasp Senior”, samolot miał rozpiętość skrzydeł 7,6 m, długość 5,4 m i wysokość 2,77 m[1]. Powierzchnia nośna wynosiła 7,2 m²[1]. W czasie 45 minutowego lotu maszyna mogła przy prędkości 470 km/h osiągnąć pułap 1500 m, zaś jej masa w locie wynosiła 1396 kg[1].
W kulturze masowej
[edytuj | edytuj kod]Film Człowiek rakieta otwiera scena lotu testowego na samolocie „Gee Bee”. Inny egzemplarz pojawia się również na końcu obrazu.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j Dąbrowski 1964 ↓, s. 222.
- ↑ Bill Meixner: 1933 National Air Races. [dostęp 2011-06-24]. (ang.).
- ↑ Bill Meixner: THE THOMPSON TROPHY STORY. [dostęp 2011-06-24]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kazimierz Dąbrowski: Przegląd samolotów sportowych i ich osiągnięć. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1964. OCLC 832801538.