Greckokatolicki dekanat leżajski
| Data powołania |
1921 |
|---|---|
| Data zamknięcia |
1946 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Eparchia | |
| Dane statystyczne | |
| Liczba parafii |
11 |
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Greckokatolicki dekanat leżajski – historyczny dekanat należący do eparchii przemyskiej, istniejący do 1946 roku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W latach 80. XVIII wieku podczas reform józefińskich, utworzono dekanat kańczudzki, z wydzielonego terytorium dekanatu jarosławskiego.
W skład dekanatu kańczudzkiego weszły:
- parochie – Dąbrówka, Dębno, Leżajsk, Mirocin, Krzeczowice, Tarnawka, Zalesie.
- kapelania – Gorzyce.
- cerkwie filialne – Brzyska Wola, Grzęska, Hadle Szklarskie, Kańczuga, Kuryłówka, Ożanna, Stare Miasto[1]. W 1875 roku zbudowano cerkiew filialną w Szyperkach, którą w 1894 roku poświęcono[2].
W 1918 roku w skład dekanatu Kańczudzkiego wchodziły parochie: Dąbrówka, Dębno, Gorzyce, Zalesie, Krzeczowice, Kuryłówka, Leżajsk, Mirocin, Tarnawka. Na terenie dekanatu było 11 524 wiernych, a dziekanem był ks. Jan Karpewycz paroch w Leżajsku[3].
W 1921 roku przeprowadzono reformę podziału eparchii na dekanaty. Dekanat kańczudzki został przemianowany na leżajski, a parochia Gorzyce została wyłączona do nowego dekanatu sieniawskiego. Dziekanem dekanatu został ks. Iwan Kaminśkyj paroch w Zalesiu[4].
W 1924 roku w skład dekanatu wchodziło 8 parochii: Dąbrówka, Dębno, Krzeczowice, Kuryłówka, Leżajsk, Mirocin, Tarnawka, Zalesie. Dziekanem był ks. Iwan Kaminśkyj paroch w Zalesiu, a wice-dziekanem ks. Nikita Bułyk paroch w Dębnie[5]. W 1930 roku w skład dekanatu wchodziło 9 parochii (dołączono Kraków), a w 1932 roku - 11 parochii (dołączyły Kańczuga i Ożanna).
W 1938 roku w skład dekanatu wchodziło 11 parochii: Dąbrówka, Dębno, Kańczuga, Kraków, Krzeczowice, Kuryłówka, Leżajsk, Mirocin, Ożanna, Tarnawka, Zalesie. Na terenie dekanatu było 15 569 wiernych, dziekanem był ks. Iwan Kaminśkyj paroch w Zalesiu, a wice-dziekanem ks. Nikita Bułyk paroch w Dębnie[6].
Po wysiedleniu Ukraińców z duchownymi oraz przejściu polskich grekokatolików na obrządek rzymskokatolicki, dekanat i parochie przestały istnieć.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Dioeceseos Graeco Catholicae Premisliensis pro Anno Domini M.D.CCCXXXI (s. 54-58) (łac.) [dostęp 2024-03-03]
- ↑ Greek Catholic Deaneries and Parishes in SE Poland Before WWII [online], 9 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-09].
- ↑ Shimatism' Vsego Klira Greko-Katoličeskogo Eparhij Soedinenyh' Peremyskoj, Samborskoj i Sânockoj na God' ot' Rozd. Hr. ... (1918) (s. 72-75) [dostęp 2024-03-04]
- ↑ Ч. 414 Орд. — Новий поділ Enapхії нa 53 деканати., Peremysʹkì Eparhìâlʹnì Vìdomostì. Rik 1921, č. 3, 2 września 1921 [dostęp 2024-03-04] (ukr.).
- ↑ Shimatism' Vsego Klira Greko-Katoličeskogo Eparhij Soedinenyh' Peremyskoj, Samborskoj i Sânockoj na God' ot' Rozd. Hr. ... (1924) (s. 39-40) (ukr.) [dostęp 2024-03-04]
- ↑ Šematizm Vsego Greko-Katolic'kogo Duhovenstva Zlučenih' Eparhij Peremiskoï, Sambirskoï i Sânickoï na Rik Božij ... (1939 (s. 60-62) (ukr.) [dostęp 2024-03-04]