Greg Van Emburgh
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 maja 1966 | |||||||||
| Wzrost |
188 cm | |||||||||
| Gra |
praworęczny | |||||||||
| Status profesjonalny |
1988 | |||||||||
| Zakończenie kariery |
1999 | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
0 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
253 (9 października 1989) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
6 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
38 (22 marca 1993) | |||||||||
| Australian Open |
3R (1994, 1995) | |||||||||
| Roland Garros |
2R (1990) | |||||||||
| Wimbledon |
SF (1990) | |||||||||
| US Open |
2R (1988, 1989, 1992) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Greg Van Emburgh (ur. 10 maja 1966 w Nowym Jorku) – amerykański tenisista.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Karierę tenisową Greg Van Emburgh rozpoczął w 1988 roku, a zakończył w 1999 roku.
Odnosił sukcesy głównie w grze podwójnej, wygrywając sześć turniejów rangi ATP World Tour oraz osiągając osiem finałów. Swój najlepszy rezultat wielkoszlemowy uzyskał w 1990 roku podczas Wimbledonu, gdzie razem ze Stefanem Krugerem doszedł do półfinału.
W rankingu gry pojedynczej Amerykanin najwyżej był na 253. miejscu (9 października 1989), a w klasyfikacji gry podwójnej na 38. pozycji (22 marca 1993).
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Nazwa |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| ATP World Tour World Championships |
| ATP Masters Series |
| ATP Championships Series |
| ATP World Series |
Gra podwójna (6–8)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 24 lipca 1988 | Schenectady | Twarda |  Alexander Mronz
|
 Paul Annacone Patrick McEnroe
|
6:3, 6:7, 7:5 |
| Finalista | 1. | 10 lutego 1991 | Guarujá | Twarda | Shelby Cannon
|
 Olivier Delaître Rodolphe Gilbert
|
2:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 12 maja 1991 | Charlotte | Ceglana | Bret Garnett
|
Rick Leach Jim Pugh
|
3:6, 6:2, 3:6 |
| Zwycięzca | 2. | 21 czerwca 1992 | Genua | Ceglana | Shelby Cannon
|
 Paul Haarhuis Mark Koevermans
|
6:1, 6:1 |
| Zwycięzca | 3. | 30 sierpnia 1992 | Long Island | Twarda | Francisco Montana
|
 Gianluca Pozzi Olli Rahnasto
|
6:4, 6:2 |
| Finalista | 3. | 12 czerwca 1993 | Florencja | Ceglana | Mark Koevermans
|
 Tomás Carbonell Libor Pimek
|
6:7, 6:2, 1:6 |
| Finalista | 4. | 20 czerwca 1993 | Genua | Ceglana | Mark Koevermans
|
Sergio Casal Emilio Sánchez
|
3:6, 6:7 |
| Finalista | 5. | 12 czerwca 1994 | Florencja | Ceglana |  Neil Broad
|
 Jon Ireland Kenny Thorne
|
6:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 4. | 14 sierpnia 1994 | San Marino | Ceglana | Neil Broad
|
Jordi Arrese Renzo Furlan
|
6:4, 7:6 |
| Finalista | 6. | 2 października 1994 | Palermo | Ceglana | Neil Broad
|
Tom Kempers Jack Waite
|
6:7, 4:6 |
| Zwycięzca | 5. | 6 sierpnia 1995 | Kitzbühel | Ceglana | Francisco Montana
|
Jordi Arrese Wayne Arthurs
|
6:7, 6:3, 7:6 |
| Finalista | 7. | 8 października 1995 | Tuluza | Twarda (hala) | Dave Randall
|
 Jonas Björkman John-Laffnie de Jager
|
6:7, 6:7 |
| Finalista | 8. | 14 kwietnia 1996 | Estoril | Ceglana | Tom Nijssen
|
Tomás Carbonell Francisco Roig
|
3:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 6. | 11 maja 1997 | Coral Springs | Ceglana | Dave Randall
|
Luke Jensen Murphy Jensen
|
6:7, 6:2, 7:6 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-09-02] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-09-02] (ang.).