Przejdź do zawartości

Gregor Schlierenzauer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gregor Schlierenzauer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1990
Rum[1]

Klub

SV Innsbruck Bergisel

Wzrost

182 cm[2]

Debiut w PŚ

12 marca 2006 w Oslo (24. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

12 marca 2006 w Oslo (24. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

3 grudnia 2006 w Lillehammer (1. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

3 grudnia 2006 w Lillehammer

Rekord życiowy

243,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (12 lutego 2011)
(253,5 m z podpórką Letalnica w Planica (22 marca 2018)[3]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
złoto Vancouver 2010 duża druż.
srebro Soczi 2014 duża druż.
brąz Vancouver 2010 normalna
brąz Vancouver 2010 duża
Mistrzostwa świata
złoto Sapporo 2007 duża druż.
złoto Liberec 2009 duża druż.
złoto Oslo 2011 duża
złoto Oslo 2011 duża druż.
złoto Oslo 2011 norm. druż.
złoto Val di Fiemme 2013 duża druż.
srebro Liberec 2009 normalna
srebro Val di Fiemme 2013 normalna
srebro Val di Fiemme 2013 norm. miesz.
srebro Falun 2015 duża
srebro Falun 2015 duża druż.
brąz Lahti 2017 duża druż.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Oberstdorf 2008 indywidualnie
złoto Oberstdorf 2008 drużynowo
złoto Planica 2010 drużynowo
złoto Vikersund 2012 drużynowo
srebro Planica 2010 indywidualnie
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Kranj 2006 indywidualnie
złoto Kranj 2006 drużynowo
Inne nagrody
Puchar Świata w skokach narciarskich
Kryształowa kula
2008/2009
Kryształowa kula
2012/2013
2. miejsce
2007/2008
2. miejsce
2009/2010
2. miejsce
2011/2012
Puchar Świata w lotach narciarskich
Mała kryształowa kula
2008/2009
Mała kryształowa kula
2010/2011
Mała kryształowa kula
2012/2013
srebro 2. miejsce
2009/2010
brąz 3. miejsce
2013/2014
Turniej Czterech Skoczni
złoto 1. miejsce
2011/2012
złoto 1. miejsce
2012/2013
srebro 2. miejsce
2006/2007
brąz 3. miejsce
2008/2009
Turniej Nordycki
złoto 1. miejsce
2008
złoto 1. miejsce
2009
Puchar KOP
złoto 1. miejsce
2010/2011
złoto 1. miejsce
2012/2013
srebro 2. miejsce
2009/2010
Letnie Grand Prix
złoto 1. miejsce
2008
brąz 3. miejsce
2007
Turniej Czterech Narodów
złoto 1. miejsce
2008
brąz 3. miejsce
2006
brąz 3. miejsce
2007
Lotos Poland Tour
srebro 2. miejsce
2011
FIS Cup
brąz 3. miejsce
2005/2006
Inne
złoto Skok Roku
2009[4]
złoto Medal Holmenkollen
2013
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi
Strona internetowa

Gregor Schlierenzauer (ur. 7 stycznia 1990 w Rumie[1]) – austriacki skoczek narciarski, reprezentant SV Innsbruck Bergisel. Czterokrotny medalista olimpijski: dwukrotny brązowy w konkursach indywidualnych (2010), a także złoty (2010) i srebrny (2014) w drużynie. Dwunastokrotny medalista mistrzostw świata, w tym indywidualny mistrz świata z konkursu na dużej skoczni w Oslo w 2011 i trzykrotny wicemistrz świata z Liberca (2009), Val di Fiemme (2013) i Falun (2015). Pięciokrotny medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich, w tym indywidualnie złoty z Oberstdorfu (2008) i srebrny z Planicy (2010). Indywidualny i drużynowy mistrz świata juniorów z 2006. Dwukrotny zdobywca Pucharu Świata w skokach narciarskich (w sezonach 2008/2009 oraz 2012/2013). Zwycięzca 60. i 61. Turnieju Czterech Skoczni, dwóch edycji Turnieju Nordyckiego (2008 i 2009) oraz Letniego Grand Prix 2008. W 2013 został odznaczony medalem Holmenkollen[5].

W trakcie kariery poprawił wiele rekordów w PŚ. W sezonie 2008/2009 pobił rekord Janne Ahonena w liczbie zwycięstw w jednym sezonie, wygrywając trzynaście konkursów. Ustanowił też rekord w liczbie miejsc na podium (20) i został pierwszym w historii skoczkiem narciarskim, który w jednym sezonie zdobył ponad 2000 punktów (2083). Rekordy te przetrwały do sezonu 2015/2016, gdy poprawił je Peter Prevc[6]. Od 3 lutego 2013 Schlierenzauer jest rekordzistą w liczbie zwycięstw w konkursach PŚ mężczyzn, gdy poprawił wynik należący od lat 80. XX wieku do Mattiego Nykänena (46). Łącznie w karierze wygrał 53 konkursy PŚ.

Jego rekord życiowy w długości skoku wynosi 243,5 m i został ustanowiony 12 lutego 2011 podczas pierwszej serii konkursu indywidualnego w lotach narciarskich w Vikersund. 22 marca 2018 w Planicy skoczył 253,5 m, jednakże podparł ten skok i nie został uznany przez Międzynarodową Federację Narciarską jako rekord życiowy[3].

7 stycznia 2016 po zakończeniu startów w Turnieju Czterech Skoczni Schlierenzauer ogłosił zawieszenie kariery na czas nieokreślony[7]. Do rywalizacji powrócił 13 stycznia 2017, zdobywając 19. miejsce w kwalifikacjach do konkursu w Wiśle[8]. 21 września 2021 poinformował o zakończeniu kariery sportowej[9].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest synem Angeliki i Paula Schlierenzauerów. Ma starszą siostrę Glorię i młodszego brata Lucasa. Od urodzenia nie dosłyszy na lewe ucho[1][10].

Schlierenzauer jest absolwentem gimnazjum narciarskiego w Stams (niem. Schigymnasium in Stams), które ukończyli między innymi: Andreas Goldberger, Andreas Kofler, Martin Koch i Wolfgang Loitzl[11].

Przebieg kariery

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy skok w karierze Schlierenzauer oddał w 1999 roku w Fulpmes. W reprezentacji Austrii występuje od 2004 roku[12].

2005/2006

[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata juniorów – 1. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

W 2006 wziął udział w mistrzostwach świata juniorów w Kranju. 2 lutego 2006 zdobył złoty medal w konkursie indywidualnym[13]. Dwa dni później zdobył drugi tytuł mistrzowski wraz z reprezentacją. Oprócz niego w drużynie byli: Arthur Pauli, Thomas Thurnbichler i Mario Innauer[14].

Puchar Świata – 73. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

W Pucharze Świata zadebiutował 12 marca 2006 podczas zawodów na skoczni Holmenkollen w Oslo. Zajął w tym konkursie 24. miejsce. Zdobyte w ten sposób 7 punktów pozwoliły na zajęcie 73. pozycji w klasyfikacji generalnej sezonu[a][15].

Turniej Nordycki – 50. miejsce
[edytuj | edytuj kod]

Konkurs w Oslo był zarazem konkursem zaliczanym do Turnieju Nordyckiego. Ponieważ był to jedyny start Schlierenzauera w tym turnieju, został sklasyfikowany na 50. miejscu[16].

Puchar Kontynentalny – 124. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

W zawodach zaliczanych do Pucharu Kontynentalnego wystąpił dwukrotnie. Podczas zawodów w Planicy (7–8 stycznia 2006) zajął kolejno 28. i 32. lokatę[17].

Puchar FIS – 3. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

Wystąpił w czterech konkursach zaliczanych do Pucharu FIS. 1 stycznia 2006 na skoczni w Seefeld zajął drugą pozycję, przegrywając tylko z Mario Innauerem. 1 marca 2006 uplasował się ponownie na drugim miejscu, tym razem w Zaō. Dzień później był szósty. 4 marca 2006 wygrał zawody w Sapporo[18].

2006/2007

[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata – 8. i 10. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata w Sapporo były pierwszymi seniorskimi mistrzostwami w karierze Gregora Schlierenzauera. Po dobrej pierwszej części sezonu, Austriak był wymieniany w gronie faworytów konkursów na Okurayamie i Miyanomori[19]. 24 lutego 2007 zajął 10. miejsce w konkursie na dużej skoczni. Tydzień później na normalnym obiekcie był ósmy. W konkursie drużynowym zdobył wraz z Thomasem Morgensternem, Wolfgangem Loitzlem i Andreasem Koflerem tytuł mistrza świata[20].

Puchar Świata – 4. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2006/2007 był pierwszym w karierze Gregora Schlierenzauera, spędzonym głównie na zawodach Pucharu Świata. Skoczka zabrakło na zawodach w Ruce, inaugurujących sezon. Pojawił się tydzień później podczas zawodów w Lillehammer. 2 grudnia 2006 w pierwszym norweskim konkursie, zajął 4. pozycję. Następnego dnia odniósł swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo w karierze. Wyczyn ten powtórzył 16 grudnia 2006 na skoczni w Engelbergu. W drugich zawodach w Szwajcarii uplasował się na 3. miejscu. Po Turnieju Czterech Skoczni (w trakcie którego Schlierenzauer był przez pewien czas liderem Pucharu Świata) Austriaka zabrakło na starcie zawodów na mamuciej skoczni w Vikersund. W Zakopanem, w jednoseryjnym konkursie na Wielkiej Krokwi zajął 9. miejsce. Następne zawody w Oberstdorfie zakończył na 4. i 10. miejscu. W Titisee-Neustadt był 8. i 2., a w Klingenthal wygrał kolejny konkurs. Gorszą lokatę zajął w Willingen – siedemnastą. Po Turnieju Nordyckim Schlierenzauera po raz kolejny zabrakło na lotach narciarskich. Alexander Pointner nie wystawił go do kadry na finałowe konkursy w Planicy[21].

Turniej Czterech Skoczni – 2. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

Swój debiut na Turnieju Czterech Skoczni rozpoczął od zwycięstwa na Schattenbergschanze w Oberstdorfie. W Garmisch-Partenkirchen Austriakowi nie udało się stanąć na podium. Czwarte miejsce w konkursie pozwoliło mu jednak utrzymać prowadzenie w klasyfikacji turnieju. Szansę na jego zwycięstwo stracił na skoczni w Innsbrucku – 4 stycznia 2007 na Bergisel uplasował się na 11. pozycji. W ostatnim konkursie turnieju, 7 stycznia 2007 w Bischofshofen, Schlierenzauer ponownie zwyciężył. W łącznej klasyfikacji turnieju lepszy od niego był tylko reprezentant Norwegii Anders Jacobsen[22].

Turniej Nordycki – 24. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

W zawodach inaugurujących Turniej Nordycki, na skoczni w Lahti nie zakwalifikował się do drugiej serii konkursu Pucharu Świata. 11 marca 2007 na Salpausselkä zajął 38. pozycję. Dwa dni później w Kuopio był dziewiąty. Gorzej wypadły Austriakowi konkursy w Oslo. 17 i 18 marca 2007 zakończył starty w turnieju na 19. i 41. miejscu[23].

2007/2008

[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata w lotach – 1. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata w lotach organizowane w Oberstdorfie były debiutem Gregora Schlierenzauera na mamuciej skoczni. Po pierwszym dniu zmagań na Skoczni Heinego Klopfera, 22 lutego 2008, zajmował 2. pozycję, przegrywając z Bjørnem Einarem Romørenem. Następnego dnia pokonał Norwega oraz Martina Kocha, zostając mistrzem świata w lotach narciarskich. Był to pierwszy indywidualny medal w imprezie seniorskiej w karierze Schlierenzauera. Dzień później zdobył drugi złoty medal – w konkursie drużynowym, gdzie startował razem z Kochem Thomasem Morgensternem i Andreasem Koflerem[24].

Puchar Świata – 2. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

Sezon PŚ rozpoczął 1 grudnia 2007 od 4. miejsca na skoczni Rukatunturi w Ruce. Tydzień po tych zawodach, zajął 2. i 9. pozycję na skoczni w Trondheim. 13 i 14 grudnia 2007 stawał na podium na skoczni normalnej w Villach, zajmując trzecią i drugą lokatę. Podczas następnych zawodów Pucharu Świata, rozegranych w Engelbergu był czwarty i drugi. Po Turnieju Czterech Skoczni zanotował 18. i 6. pozycję w Predazzo. W zawodach na mamuciej skoczni w Harrachovie Schlierenzauer nie wystartował. W pierwszym konkursie na Wielkiej Krokwi w Zakopanem, 25 stycznia 2008 odniósł swoje drugie pucharowe zwycięstwo w sezonie. Dwa dni później na tej samej skoczni zajął 8. miejsce. Schlierenzauer nie skakał w kolejnych zawodach, które odbyły się w Sapporo. Do rywalizacji powrócił podczas konkursu w Libercu, gdzie zajął dwukrotnie drugie miejsce, przegrywając wpierw z Thomasem Morgensternem, a dzień później z Andersem Jacobsenem. Następny konkurs to 8. pozycja w Willingen. Po zwycięskim dla niego Turnieju Nordyckim, wygrał oba finałowe konkursy w Planicy[25].

Turniej Czterech Skoczni – 12. miejsce
[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy konkurs Turnieju Czterech Skoczni, na skoczni w Oberstdorfie ukończył na 2. miejscu. Później wygrał zawody w Ga-Pa, ustanawiając rekord nowo wybudowanej skoczni Große Olympiaschanze. Uzyskał 141 metrów, poprawiając o dwa metry rezultat Janne Ahonena i został liderem turnieju. Konkurs w Innsbrucku, z powodu zbyt silnie wiejącego wiatru, został odwołany i przeniesiony do Bischofshofen. W serii próbnej przed trzecim konkursem TCS, pobił oficjalny rekord obiektu o dwa metry, lądując na 145 metrze[b]. W zawodach Austriak uplasował się na 5. pozycji i stracił prowadzenie w turnieju. W ostatnim z konkursów nie zakwalifikował się do finałowej serii, zajmując 42. lokatę. Wynik ten sprawił, że spadł w klasyfikacji generalnej turnieju z trzeciej na 12. pozycję[26].

Turniej Nordycki – 1. miejsce
[edytuj | edytuj kod]

W pierwszych konkursach Turnieju Skandynawskiego, rozegranych 3 i 4 marca 2008 w Kuopio zajął drugą i czwartą pozycję. Trzy dni później na skoczni w Lillehammer odniósł kolejne zwycięstwo w Pucharze Świata, ustanawiając przed konkursem nowy rekord obiektu (143 metry). W ostatnich zawodach turnieju na skoczni w Oslo, odniósł kolejne zwycięstwo. Wygrana ta pozwoliła Schlierenzauerowi wyprzedzić w klasyfikacji Turnieju Nordyckiego liderującego przed ostatnimi zawodami Janne Happonena[27].

2008/2009

[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata – 2. i 4. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

Podczas mistrzostw świata w Libercu startował jako aktualny lider Pucharu Świata. W pierwszym konkursie, na normalnej skoczni, Austriak został wicemistrzem świata, przegrywając tylko z Wolfgangiem Loitzlem. W drugim konkursie, na dużej skoczni, zajmował 4. miejsce po pierwszej serii zawodów. Druga seria została odwołana z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych, w wyniku czego rezultat ten był ostatecznym miejscem Schlierenzauera w konkursie. Austriak stanął tuż za podium, przegrywając z Andreasem Küttelem, Martinem Schmittem i Andersem Jacobsenem[28].

W konkursie drużynowym wraz z Wolfgangiem Loitzlem, Martinem Kochem i Thomasem Morgensternem zdobył złoty medal[28].

Puchar Świata – 1. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

Sezon Pucharu Świata rozpoczął od trzeciego miejsca w inaugurujących zawodach w Ruce, rozegranych 29 listopada 2008. Tydzień później wygrał pierwszy konkurs w sezonie, na skoczni w Trondheim. Oprócz zwycięstwa i rekordu skoczni (140 m), został również liderem Pucharu Świata. Następnego dnia był trzeci, tracąc żółty plastron lidera na rzecz Simona Ammanna. W kolejnych zawodach, w Pragelato, uplasował się na 2. i 4. pozycji. 20 i 21 grudnia 2008, podczas konkursów w Engelbergu, zajął 3. i 1. lokatę.

Po Turnieju Czterech Skoczni Schlierenzauer triumfował dwukrotnie w Tauplitz, bijąc rekord skoczni – 215,5 metra. W kolejnych zawodach, na skoczni w Zakopanem był trzeci oraz pierwszy. Podczas przedolimpijskich zawodów w Whistler dwukrotnie był najlepszy, a ponadto ustanowił rekord obiektu (149 m) i ponownie został liderem Pucharu Świata. Kolejne zwycięstwo odniósł w Sapporo. Z minimalnymi przewagami zwyciężył jeszcze w Willingen i Klingenthal. Jako czwarty skoczek w historii, po Jannem Ahonenie, Mattim Hautamäkim i Thomasie Morgensternie, Schlierenzauer wygrał sześć konkursów Pucharu Świata z rzędu[29][30][31]. 14 lutego 2009 na mamuciej skoczni w Oberstdorfie Schlierenzauer zajął 8. miejsce.

Podczas Turnieju Nordyckiego Schlierenzauer zapewnił sobie Kryształową Kulę za zwycięstwo w końcowej klasyfikacji Pucharu Świata. W kolejnych zawodach, 20 marca 2009 w Planicy wygrał po raz trzynasty w sezonie i zapewnił sobie również małą Kryształową Kulę za loty narciarskie. W kończących sezon zawodach, 22 marca 2009, zajął piątą pozycję.

Turniej Czterech Skoczni – 3. miejsce
[edytuj | edytuj kod]

29 grudnia 2008 w Oberstdorfie w zawodach inaugurujących Turniej Czterech Skoczni 2008/2009, zajął czwartą pozycję. W pierwszej serii konkursu rozgrywanego systemem KO rywalizował z Piotrem Żyłą i został zwycięzcą pary. Podobnie było w drugim konkursie, 1 stycznia 2009 w Garmisch. Trzy dni później na Bergisel Austriak uplasował się na drugim miejscu, a w kończących cykl zawodach w Bischofshofen był czwarty. W klasyfikacji łącznej zdobył 1077,1 punktu i zajął trzecie miejsce[32].

Turniej Nordycki – 1. miejsce
[edytuj | edytuj kod]

8 marca 2009 w Lahti w przeniesionym na skocznię normalną konkursie zajął pierwsze miejsce i objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej turnieju. Dwa dni później na skoczni w Kuopio uplasował się na 10. pozycji i stracił prowadzenie w turnieju na rzecz Simona Ammanna. W kolejnym konkursie w Lillehammer Schlierenzauer ponownie był na podium, stając na najniższym jego stopniu. W kończących cykl zawodach na mamuciej skoczni w Vikersund odniósł kolejne zwycięstwo. Dzięki temu wynikowi triumfował również w końcowej klasyfikacji turnieju.

2009/2010

[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie – 3. i 3. miejsce

[edytuj | edytuj kod]
Gregor Schlierenzauer z brązowym medalem igrzysk olimpijskich.

Igrzyska olimpijskie w Vancouver były dla Schlierenzauera debiutem w imprezie tej rangi. Austriak przed igrzyskami był zaliczany do grona faworytów w walce o medale. W pierwszym konkursie na skoczni o punkcie K–95 m w pierwszym skoku uzyskał 101,5 m i zajmował 7. pozycję, tracąc do pozycji medalowej 4,5 pkt. W drugim skoku uzyskał drugą odległość konkursu – 106,5 m, dzięki czemu zdobył brązowy medal. Do złotego medalisty Simona Ammanna stracił 8,5 pkt. Tydzień później odbył się konkurs na skoczni o punkcie K–125 m. Austriak podobnie jak w konkursie na skoczni mniejszej po pierwszej serii zajmował pozycję poza podium. Uzyskał 130,5 m i był piąty. W drugiej serii skoczył na odległość 136 m i udało mu się o 1 pkt wyprzedzić czwartego Andreasa Koflera. Tym razem do złotego medalisty stracił 21,4 pkt. Do dwóch brązowych medali dołożył jeszcze złoto w konkursie drużynowym.

Mistrzostwa świata w lotach – 2. miejsce

[edytuj | edytuj kod]
Gregor Schlierenzauer na podium mistrzostw świata w lotach

W Planicy wystartował jako obrońca tytułu sprzed dwóch lat. 19 marca 2010, w pierwszej serii mistrzostw świata w lotach, Austriak uzyskał odległość 209,5 metra, co dało mu 4. miejsce. Do prowadzącego Adama Małysza tracił 6,4 pkt. W drugiej serii skoczył 205 metrów w niekorzystnych warunkach i przesunął się na trzecie miejsce. Po pierwszym dniu do wyprzedzających go Małysza i Ammanna tracił odpowiednio 14,4 i 17,2 pkt. W trzeciej serii uzyskał 222,5 metra, dzięki czemu bardzo zbliżył się do Adama Małysza. Ostatni skok Schlierenzauera to 230,5 metra, który dał mu srebrny medal. Do mistrza świata Simona Ammanna stracił 25,5 pkt. W konkursie drużynowym Austriacy ze Schlierenzauerem w składzie zdobyli złoty medal.

Puchar Świata – 2. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

W inaugurującym sezon 2009/2010 konkursie na skoczni Rukatunturi w Ruce po pierwszej serii zajmował 24. pozycję. W drugiej serii udało mu się przesunąć na 19. miejsce. W kolejnym konkursie na skoczni w Lillehammer po pierwszym skoku był na szóstym miejscu, ale druga próba pozwoliła mu odnieść zwycięstwo. Dzień później uzyskał odległość 150,5 m, co byłoby nowym rekordem skoczni, ale skoku nie zdołał ustać. Mimo to konkurs ukończył na 4. miejscu i został nowym liderem Pucharu Świata. W pierwszym z trzech konkursów w Engelbergu zajął drugie miejsce, przegrywając z Simonem Ammannem o 2,2 pkt. W drugim także stoczył walkę ze Szwajcarem, ale tym razem wygrał o 1 pkt. Najgorszy w jego wykonaniu był trzeci jednoseryjny konkurs, gdyż zajął w nim 6. miejsce i stracił prowadzenie w PŚ.

Po Turnieju Czterech Skoczni nadal zajmował drugą pozycję w klasyfikacji generalnej. Nie udało się odrobić strat w pierwszym konkursie na mamuciej skoczni w Tauplitz, gdzie zajął 5. miejsce, a Simon Ammann był drugi. W następnym konkursie odniósł zwycięstwo, bijąc rekord w liczbie wygranych konkursów na skoczniach mamucich. Nie wziął udziału w konkursach w Japonii, przez co jego strata do lidera PŚ wzrosła. W Zakopanem wygrał oba konkursy, dość wyraźnie pokonując rywali. Podczas kolejnego konkursu skoków na mamuciej skoczni w Oberstdorfie zajął 7. miejsce. Kilka dni później zajął trzecie miejsce podczas konkursu w Klingenthal, przegrywając tylko z Simonem Ammannem i Adamem Małyszem. W Willingen wygrał swój 32. konkurs w karierze. Przed igrzyskami tracił do Ammanna 57 pkt.

Ostatecznie przegrał z Ammannem rywalizację o Kryształową Kulę o 281 pkt. Drugie miejsce zajął również w Pucharze Świata w lotach, gdzie przegrał z Robertem Kranjcem. W całym sezonie wygrał osiem konkursów i jedenaście razy stał na podium.

Turniej Czterech Skoczni – 4. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

Schlierenzauer podobnie jak w trzech poprzednich sezonach był w gronie faworytów do wygrania Turnieju Czterech Skoczni. Na skoczni w Oberstdorfie oddał skoki na odległość 118 i 123 m. Zajął 9. miejsce i do zwycięzcy konkursu oraz lidera turnieju Andreasa Koflera stracił 36,4 pkt. W Ga–Pa wygrał konkurs po skokach 136,5 i 137,5 m. i zmniejszył stratę do Koflera do 29,6 pkt. Kolejne zwycięstwo odniósł w Innsbrucku, skacząc 130 i 122 m. Ponownie w czołówce był Andreas Kofler i Schlierenzauer przed ostatnim konkursem na skoczni w Bischofshofen tracił do niego 13,6 pkt. W tym konkursie skoczył 128,5 i 134 m, co dało mu 6. miejsce. W klasyfikacji generalnej turnieju zajął 4. miejsce, przegrywając z Koflerem, Ahonenem i Loitzlem. Do zwycięzcy turnieju Andreasa Koflera stracił ostatecznie 16,1 pkt.

Turniej Nordycki – 4. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

Turniej Nordycki był ostatnim aktem sezonu 2009/2010. Schlierenzauer przystępował do niego z realną szansą na wygranie nie tylko tego turnieju, ale także na zdobycie kryształowej kuli za wygranie klasyfikacji generalnej PŚ. Z powodu choroby nie wziął udziału w konkursie drużynowym w Lahti. Wystąpił za to w niedzielnym konkursie indywidualnym. W pierwszej serii oddał skok na odległość 124 m i zajmował trzecie miejsce, ale miał tylko 0,3 pkt przewagi nad Thomasem Morgensternem. W drugiej serii Morgenstern uzyskał 130 m. Schlierenzauer skoczył trzy metry krócej i nie utrzymał pozycji na podium (zajął 4. miejsce). Po pierwszym konkursie jego strata do lidera turnieju Simona Ammanna wynosiła 19,5 pkt. Podczas konkursu w Kuopio po skoku na odległość 116 m zajmował 11. miejsce po pierwszej serii. W drugiej serii skoczył jeszcze krócej (113 m), ale utrzymał swoje 11. miejsce. Trzeci konkurs turnieju odbył się na skoczni Lysgårdsbakken w Lillehammer. W pierwszej serii skoczył 132 metry i zajmował 3. miejsce ze stratą 3,4 pkt do prowadzącego Adama Małysza. W drugiej serii uzyskał 132,5 metra, co pozwoliło mu na zajęcie drugiego miejsca. Było to jego 52. podium w karierze. Ostatni konkurs Turnieju Nordyckiego i Pucharu Świata odbył się na nowej skoczni Holmenkollbakken w Oslo. W pierwszej serii oddał skok na odległość 125,5 metra i zajmował 9. miejsce. W drugiej uzyskał 119,5 metra i spadł na 12. miejsce. Turniej Nordycki zakończył na czwartym miejscu. Do triumfatora Simona Ammanna stracił ostatecznie 108,6 pkt, a do trzeciego Thomasa Morgensterna 21,4 pkt.

2010/2011

[edytuj | edytuj kod]
Schlierenzauer podczas benefisu Adama Małysza w Zakopanem

Puchar Świata – 9. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2010/2011 poddał się indywidualnym treningom (poza kadrą reprezentacyjną) pod okiem Markusa Maurbergera[33]. Sezon rozpoczął zajmując miejsca w drugiej dziesiątce podczas pierwszych czterech konkursów Pucharu Świata. Nie wystartował w Engelbergu[34]. W 2011 w Harrachovie na mamuciej skoczni zajął kolejno 5. i 13. miejsce. 21 stycznia 2011 w pierwszym z trzech konkursów PŚ w Zakopanem zajął 6. miejsce i otrzymał nagrodę Man of the Day. W kolejnych konkursach w Zakopanem uzyskał 9. i 19. lokatę. Następnie na niemieckich skoczniach, tj. 23 stycznia 2011 w Willingen i 2 lutego 2011 w Klingenthal dwukrotnie był na 5. miejscu, z czego po konkursie w Klingenthal ponownie został „zawodnikiem dnia”. 5 lutego 2011 na skoczni im. Heiniego Klopfera w Oberstdorfie po raz pierwszy w tym sezonie stanął na podium, zajmując 3. miejsce, dzięki skokom na odległości 198,0 m i 208,5 m. Tego dnia 2. miejsce zdobył Tom Hilde, natomiast zwycięzcą tego konkursu został Martin Koch.

12 lutego 2011 w Vikersund skoczył 243,5 m i 232,5 m i odniósł pierwsze zwycięstwo w sezonie. Następnego dnia również wygrał, skacząc 227,0 m i 237,5 m. W Lahti zajął 8. miejsce. Ponownie wygrał 18 marca 2011 w Planicy, na Letalnicy, dzięki skokom na 219,0 m i 226,0 m. W finałowych zawodach sezonu znalazł się zaraz za podium – na 4. miejscu. Sezon ukończył na 9. pozycji w klasyfikacji generalnej, startując w 19 konkursach, punktując we wszystkich z nich i 11 razy kończąc rywalizację w pierwszej dziesiątce.

Po zakończeniu sezonu Gregor Schlierenzauer wziął jeszcze udział w benefisie polskiego skoczka, Adama Małysza[35]. Wylosował on odległość 120 m. Konkurs skoków do celu został odwołany, jednak Austriak zjechał spod skoczni wraz z innymi skoczkami[36].

Turniej Czterech Skoczni – 36. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

Z powodu urazu kolana nie brał udziału w dwóch pierwszych konkursach 59. Turnieju Czterech Skoczni[34]. 3 stycznia 2011 w Innsbrucku zajął 18. miejsce, zaś 6 stycznia w Bischofshofen 23. miejsce. Ostatecznie w Turnieju Czterech Skoczni uplasował się na 36. pozycji.

Mistrzostwa świata – 8. i 1. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

Rywalizację w mistrzostwach świata 2011 rozpoczął od konkursu indywidualnego na skoczni Midtstubakken, gdzie skoczył 93,5 m i 98,0 m i znalazł się na ósmym miejscu (wygrał Morgenstern). W zawodach drużynowych oddał skoki na odległość 105,0 m i 103,0 m, a austriacka reprezentacja zajęła pierwsze miejsce. 3 marca 2011 w konkursie indywidualnym na dużej skoczni Holmenkollbakken zdobył mistrzostwo świata, skokami na 130,0 m i 134,5 m. W zawodach drużynowych na dużej skoczni Austria, ze Schlierenzauerem w składzie, ponownie zajęła 1. miejsce, tym samym zdobywając wszystkie złote medale mistrzostw świata w skokach narciarskich.

2011/2012

[edytuj | edytuj kod]

Puchar Świata – 2. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

W całym sezonie wygrał 5 konkursów, tyle samo co Andreas Kofler. Średnio oddawał najdłuższe skoki w całym sezonie, przekraczając średnio 130 metry. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął 2. miejsce, przegrywając o niecałe 100 punktów z Norwegiem Andreasem Bardalem. Wystąpił w 24 z 26 konkursów.

Turniej Czterech Skoczni – 1. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

Austriak wygrał ten turniej po raz pierwszy w karierze. Wygrał 2 z 4 konkursów (w Oberstdorfie, Garmisch-Partenkirchen). Wygrana w Oberstdorfie wywołała kontrowersje, bowiem w pierwszej serii oddał bardzo krótki skok i tylko dzięki systemowi KO zakwalifikowałby się do II serii na bardzo dalekim miejscu. Jednak sędziowie po nieudanym skoku Happonena zdecydowali się na powtórzenie I serii.

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2010 Kanada Vancouver/Whistler brązowy medal (K-95), brązowy medal (K-125)
2014 Rosja Soczi/Krasnaja Polana 11. miejsce (K-95), 7. miejsce (K-125)
2018 Korea Południowa Pjongczang 22. miejsce (K-98)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2010 Kanada Vancouver/Whistler złoty medal[c]
2014 Rosja Soczi/Krasnaja Polana srebrny medal[d]
2018 Korea Południowa Pjongczang 4. miejsce[e]

Starty G. Schlierenzauera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
3. 13 lutego 2010 Kanada Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-106 indywid. 101,5 m 106,5 m 268,0 pkt 8,5 pkt Simon Ammann
3. 20 lutego 2010 Kanada Whistler Whistler Olympic Park K-125 HS-140 indywid. 130,5 m 136,0 m 262,2 pkt 21,4 pkt Simon Ammann
1. 22 lutego 2010 Kanada Whistler Whistler Olympic Park K-125 HS-140 druż.[c] 140,5 m 146,5 m 1107,9 pkt (290,3 pkt)
11. 9 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-106 indywid. 96,0 m 101,0 m 253,3 pkt 24,7 pkt Kamil Stoch
7. 15 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 indywid. 132,5 m 130,5 m 255,2 pkt 23,5 pkt Kamil Stoch
2. 17 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 druż.[d] 128,5 m 132,0 m 1038,4 pkt (259,9 pkt) 2,7 pkt Niemcy
22. 10 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 102,5 m 99,5 m 212,2 pkt 47,1 pkt Andreas Wellinger
4. 19 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[e] 127,5 m 122,5 m 978,4 pkt (229,3 pkt) 120,1 pkt Norwegia

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2007 Japonia Sapporo 10. miejsce (K-120), 8. miejsce (K-90)
2009 Czechy Liberec srebrny medal (K-90), 4. miejsce (K-120)
2011 Norwegia Oslo 8. miejsce (K-95), złoty medal (K-120)
2013 Włochy Val di Fiemme/Predazzo srebrny medal (K-95), 8. miejsce (K-120)
2015 Szwecja Falun 22. miejsce (K-90), srebrny medal (K-120)
2017 Finlandia Lahti 24. miejsce (K-90)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2007 Japonia Sapporo złoty medal[f]
2009 Czechy Liberec złoty medal[g]
2011 Norwegia Oslo złoty medal (K-95)[h], złoty medal (K-120)[h]
2013 Włochy Val di Fiemme/Predazzo srebrny medal (drużyna mieszana/K-95)[i], złoty medal (K-120)[j]
2015 Szwecja Falun srebrny medal (K-120)[k]
2017 Finlandia Lahti brązowy medal (K-116)[l]

Starty G. Schlierenzauera na mistrzostwach świata – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
10. 24 lutego 2007 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 indywid. 115,0 m 124,5 m 223,6 pkt 42,5 pkt Simon Ammann
1.złoto 25 lutego 2007 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 druż.[f] 123,5 m 117,5 m 1000,2 pkt (226,3 pkt)
8. 3 marca 2007 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-98 indywid. 92,5 m 93,0 m 240,5 pkt 36,5 pkt Adam Małysz
2.srebro 21 lutego 2009 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 102,0 m 99,0 m 275,0 pkt 7,0 pkt Wolfgang Loitzl
4. 27 lutego 2009 Czechy Liberec Ještěd K-120 HS-134 indywid. 132,0 m [m] 138,6 pkt 2,7 pkt Andreas Küttel
1.złoto 28 lutego 2009 Czechy Liberec Ještěd K-120 HS-134 druż.[g] 127,5 m 123,0 m 1034,3 pkt (250,4 pkt)
8. 26 lutego 2011 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 indywid. 93,5 m 98,0 m 235,2 pkt 34,0 pkt Thomas Morgenstern
1.złoto 27 lutego 2011 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 druż.[h] 105,0 m 103,0 m 1025,5 pkt (249,9 pkt)
1.złoto 3 marca 2011 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 indywid. 130,0 m 134,5 m 277,5 pkt
1.złoto 5 marca 2011 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 druż.[h] 125,5 m 500,0 pkt (120,0 pkt)
2.srebro 23 lutego 2013 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 98,0 m 97,5 m 248,4 pkt 4,2 pkt Anders Bardal
2.srebro 24 lutego 2013 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż. mix.[i] 99,0 m 100,0 m 986,7 pkt (254,6 pkt) 24,3 pkt Japonia
8. 28 lutego 2013 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 indywid. 125,0 m 128,5 m 279,2 pkt 16,6 pkt Kamil Stoch
1.złoto 2 marca 2013 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 druż.[j] 124,5 m 129,0 m 1135,9 pkt (281,1 pkt)
22. 21 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 indywid. 89,0 m 88,5 m 215,9 pkt 36,8 pkt Rune Velta
2.srebro 26 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-120 HS-134 indywid. 128,0 m 130,0 m 246,4 pkt 22,3 pkt Severin Freund
2.srebro 28 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-120 HS-134 druż.[k] 119,0 m 129,0 m 853,1 pkt (212,0 pkt) 19,4 pkt Norwegia
24. 25 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 89,5 m 90,0 m 227,0 pkt 43,8 pkt Stefan Kraft
3.brąz 4 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[l] 124,0 m 113,5 m 1068,9 pkt (245,7 pkt) 35,3 pkt Polska

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2008 Niemcy Oberstdorf złoty medal
2010 Słowenia Planica srebrny medal
2012 Norwegia Vikersund 18. miejsce
2014 Czechy Harrachov 24. miejsce
2020 Słowenia Planica 26. miejsce

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2008 Niemcy Oberstdorf złoty medal[n]
2010 Słowenia Planica złoty medal[o]
2012 Norwegia Vikersund złoty medal[p]
2020 Słowenia Planica 6. miejsce[q]

Starty G. Schlierenzauera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
1.złoto 22-23 lutego 2008 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 indywid. 212,0 m 217,5 m 208,5 m 211,5 m 835,4 pkt
1.złoto 24 lutego 2008 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 druż.[n] 206,5 m 217,0 m 1553,3 pkt (409,7 pkt)
2.srebro 19-20 marca 2010 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 indywid. 209,5 m 205,0 m 222,5 m 230,5 m 910,3 pkt 25,5 pkt Simon Ammann
1.złoto 21 marca 2010 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 druż.[o] 226,5 m 231,0 m 1641,4 pkt (454,3 pkt)
18. 24-25 lutego 2012 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 indywid. 206,5 m 174,5 m [m] [m] 317,5 pkt 91,2 pkt Robert Kranjec
1.złoto 26 lutego 2012 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 druż.[p] 217,0 m 190,5 m 1648,4 pkt (386,1 pkt)
24. 14-15 marca 2014 Czechy Harrachov Čertak K-185 HS-205 indywid. 169,5 m 175,5 m [m] [m] 318,2 pkt 72,8 pkt Severin Freund
26. 11–12 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 193,0 m 199,5 m 193,0 m 202,0 m 686,2 pkt 191,0 pkt Karl Geiger
6. 13 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 druż.[q] 202,5 m 190,0 m 1422,1 pkt (340,8 pkt) 305,6 pkt Norwegia

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
2005 Finlandia Rovaniemi 20. miejsce
2006 Słowenia Kranj złoty medal

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2005 Finlandia Rovaniemi 4. miejsce[r]
2006 Słowenia Kranj złoty medal[s]

Starty G. Schlierenzauera na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
4. 23 marca 2005 Finlandia Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 druż.[r] 90,0 m 92,5 m 949,0 pkt (225,5 pkt) 33,0 pkt Słowenia
20. 25 marca 2005 Finlandia Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 indywid. 87,5 m 87,5 m 211,5 pkt 40,5 pkt Joonas Ikonen
1.złoto 2 lutego 2006 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 indywid. 109,0 m 105,5 m 259,6 pkt
1.złoto 4 lutego 2006 Słowenia Kranj Bauhenk K-100 HS-109 druż.[s] 104,5 m 108,0 m 930,6 pkt (254,5 pkt)

Gregor Schlierenzauer w swojej karierze zwyciężył w 53 konkursach zaliczanych do klasyfikacji Pucharu Świata. Pod tym względem austriacki skoczek zajmuje pierwsze miejsce w klasyfikacji wszech czasów, wyprzedzając dotychczasowego lidera tej klasyfikacji – Matti Nykänena, który wygrywał 46 razy[37].

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[38]
2005/2006 73.
2006/2007 4.
2007/2008 2.
2008/2009 1.
2009/2010 2.
2010/2011 9.
2011/2012 2.
2012/2013 1.
2013/2014 6.
2014/2015 10.
2015/2016 43.
2016/2017 34.
2017/2018 35.
2018/2019 48.
2019/2020 20.
2020/2021 65.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 3 grudnia 2006 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 134,0 m 137,0 m 276,0 pkt
2. 16 grudnia 2006 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 131,0 m 140,5 m 269,2 pkt
3. 30 grudnia 2006 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 135,5 m 142,0 m 296,0 pkt * TCS 2006/2007
4. 7 stycznia 2007 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 139,5 m 141,0 m 291,9 pkt * TCS 2006/2007
5. 7 lutego 2007 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 142,5 m 138,5 m 289,8 pkt
6. 1 stycznia 2008 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 132,0 m 141,0 m 274,4 pkt * TCS 2007/2008
7. 25 stycznia 2008 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 134,0 m 131,0 m 276,5 pkt
8. 7 marca 2008 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 132,0 m 129,5 m 257,9 pkt * TN 2008
9. 9 marca 2008 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-115 HS-128 125,0 m 123,5 m 265,3 pkt * TN 2008
10. 14 marca 2008 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 232,5 m 225,0 m 447,0 pkt
11. 16 marca 2008 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 217,0 m 231,0 m 442,1 pkt
12. 6 grudnia 2008 Norwegia Trondheim Granåsen K-123 HS-140 140,0 m 135,0 m 285,7 pkt
13. 21 grudnia 2008 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 133,5 m 133,5 m 264,1 pkt
14. 10 stycznia 2009 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 199,5 m 215,5 m 398,0 pkt * Loty 2008/2009
15. 11 stycznia 2009 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 203,5 m 202,0 m 393,6 pkt * Loty 2008/2009
16. 17 stycznia 2009 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 130,5 m 138,5 m 285,7 pkt
17. 24 stycznia 2009 Kanada Whistler Whistler Olympic Park Ski Jump K-125 HS-140 142,0 m 139,5 m 289,2 pkt
18. 25 stycznia 2009 Kanada Whistler Whistler Olympic Park Ski Jump K-125 HS-140 137,5 m 149,0 m 293,2 pkt
19. 31 stycznia 2009 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 133,0 m 120,5 m 253,3 pkt
20. 8 lutego 2009 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 144,0 m 135,0 m 267,2 pkt * FTT
21. 11 lutego 2009 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 131,5 m 135,0 m 261,2 pkt * FTT
22. 8 marca 2009 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-97 92,5 m 92,5 m 242,0 pkt * TN 2009
23. 15 marca 2009 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-185 HS-207 207,5 m 192,0 m 386,4 pkt * TN 2009, Loty 2008/2009
24. 20 marca 2009 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 203,0 m 196,1 pkt * Loty 2008/2009
25. 5 grudnia 2009 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 125,5 m 141,0 m 268,9 pkt
26. 19 grudnia 2009 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 137,0 m 130,0 m 265,6 pkt
27. 1 stycznia 2010 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 136,5 m 137,5 m 277,7 pkt * TCS 2009/2010
28. 3 stycznia 2010 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 130,0 m 122,0 m 251,1 pkt * TCS 2009/2010
29. 10 stycznia 2010 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 203,5 m 205,0 m 401,7 pkt * Loty 2009/2010
30. 22 stycznia 2010 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 138,0 m 133,0 m 289,8 pkt
31. 23 stycznia 2010 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 140,0 m 134,5 m 295,6 pkt
32. 6 lutego 2010 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 142,5 m 137,5 m 273,7 pkt * FTT
33. 12 lutego 2011 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 243,5 m 232,5 m 498,6 pkt * Loty 2010/2011, ex aequo z J.R. Evensenem
34. 13 lutego 2011 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 227,0 m 237,5 m 487,5 pkt * Loty 2010/2011
35. 18 marca 2011 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 219,0 m 226,0 m 450,9 pkt * Loty 2010/2011
36. 9 grudnia 2011 Czechy Harrachov Čerťák K-125 HS-142 140,5 m 128,0 m 246,8 pkt
37. 30 grudnia 2011 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 133,5 m 137,5 m 283,3 pkt * TCS 2011/2012
38. 1 stycznia 2012 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 138,0 m 134,0 m 274,5 pkt * TCS 2011/2012
39. 21 stycznia 2012 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 131,5 m 132,0 m 300,3 pkt
40. 4 lutego 2012 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 134,0 m 134,5 m 249,8 pkt
41. 25 listopada 2012 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 141,0 m 137,0 m 275,5 pkt
42. 8 grudnia 2012 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-106 104,5 m 105,5 m 270,7 pkt
43. 16 grudnia 2012 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 136,0 m 131,0 m 273,7 pkt
44. 4 stycznia 2013 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 131,5 m 123,0 m 253,7 pkt * TCS 2012/2013
45. 6 stycznia 2013 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 133,0 m 137,5 m 272,7 pkt * TCS 2012/2013
46. 26 stycznia 2013 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 216,5 m 240,0 m 418,7 pkt * Loty 2012/2013
47. 3 lutego 2013 Czechy Harrachov Čerťák K-185 HS-205 193,5 m 211,0 m 421,7 pkt * Loty 2012/2013
48. 3 lutego 2013 Czechy Harrachov Čerťák K-185 HS-205 197,5 m 191,8 pkt * Loty 2012/2013
49. 17 marca 2013 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 134,5 m 135,0 m 270,1 pkt * ex aequo z Piotrem Żyłą
50. 22 marca 2013 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 217,5 m 213,5 m 412,2 pkt * Loty 2012/2013
51. 29 listopada 2013 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 128,5 m 143,0 m 273,2 pkt
52. 7 grudnia 2013 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 105,5 m 97,0 m 288,5 pkt
53. 6 grudnia 2014 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 127,5 m 138,5 m 302,7 pkt

Miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2005/2006
2006/2007 5 1 1 7
2007/2008 6 7 1 14
2008/2009 13 3 4 20
2009/2010 8 2 1 11
2010/2011 3 1 4
2011/2012 5 3 1 9
2012/2013 10 2 4 16
2013/2014 2 1 2 5
2014/2015 1 1 2
2015/2016
2016/2017
2017/2018
2018/2019
2019/2020
Suma 53 20 15 88

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]

Gregor Schlierenzauer 88 razy stawał na podium zawodów Pucharu Świata (w klasyfikacji wszech czasów zajmuje pod tym względem 3. pozycję), z czego 53 na najwyższym jego stopniu (1. wynik w historii). Oprócz tego 20 razy był drugi i 15 razy był trzeci.

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 3 grudnia 2006 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 134,0 m 137,0 m 276,0 pkt 1.
2. 16 grudnia 2006 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 131,0 m 140,5 m 269,2 pkt 1.
3. 17 grudnia 2006 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 131,5 m 134,5 m 262,3 pkt 3. 18,6 pkt Anders Jacobsen
4. 30 grudnia 2006 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 135,5 m 142,0 m 296,0 pkt 1.
5. 7 stycznia 2007 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 139,5 m 141,0 m 291,9 pkt 1.
6. 4 lutego 2007 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 128,5 m 130,5 m 245,7 pkt 2. 12,0 pkt Adam Małysz
7. 7 lutego 2007 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 142,5 m 138,5 m 289,8 pkt 1.
8. 8 grudnia 2007 Norwegia Trondheim Granåsen K-120 HS-131 134,0 m 129,5 m 269,8 pkt 2. 5,9 pkt Thomas Morgenstern
9. 13 grudnia 2007 Austria Villach Alpenarena K-90 HS-98 92,0 m 94,5 m 242,5 pkt 3. 12,0 pkt Thomas Morgenstern
10. 14 grudnia 2007 Austria Villach Alpenarena K-90 HS-98 92,5 m 93,0 m 243,5 pkt 2. 6,0 pkt Thomas Morgenstern
11. 23 grudnia 2007 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 124,5 m 136,0 m 248,9 pkt 2. 3,8 pkt Andreas Küttel
12. 30 grudnia 2007 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 136,0 m 130,5 m 280,7 pkt 2. 15,2 pkt Thomas Morgenstern
13. 1 stycznia 2008 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 132,0 m 141,0 m 274,4 pkt 1.
14. 25 stycznia 2008 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 134,0 m 131,0 m 276,5 pkt 1.
15. 8 lutego 2008 Czechy Liberec Ještěd K-120 HS-134 130,5 m 129,0 m 268,1 pkt 2. 4,3 pkt Thomas Morgenstern
16. 9 lutego 2008 Czechy Liberec Ještěd K-120 HS-134 127,0 m 128,5 m 258,4 pkt 2. 3,9 pkt Anders Jacobsen
17. 3 marca 2008 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 132,0 m 137,6 pkt 2. 5,0 pkt Janne Happonen
18. 7 marca 2008 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 132,0 m 129,5 m 257,9 pkt 1.
19. 9 marca 2008 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-115 HS-128 125,0 m 123,5 m 265,3 pkt 1.
20. 14 marca 2008 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 232,5 m 225,0 m 447,0 pkt 1.
21. 16 marca 2008 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 217,0 m 231,0 m 442,1 pkt 1.
22. 29 listopada 2008 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 121,0 m 133,5 m 255,1 pkt 3. 5,4 pkt Simon Ammann
23. 6 grudnia 2008 Norwegia Trondheim Granåsen K-123 HS-140 140,0 m 135,0 m 285,7 pkt 1.
24. 7 grudnia 2008 Norwegia Trondheim Granåsen K-123 HS-140 134,5 m 135,0 m 274,8 pkt 3. 5,4 pkt Simon Ammann
25. 13 grudnia 2008 Włochy Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 135,0 m 134,0 m 265,7 pkt 2. 1,7 pkt Simon Ammann
26. 20 grudnia 2008 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 135,0 m 134,0 m 265,7 pkt 3. 9,7 pkt Simon Ammann
27. 21 grudnia 2008 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 133,5 m 133,5 m 264,1 pkt 1.
28. 4 stycznia 2009 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 126,0 m 127,5 m 260,3 pkt 2. 0,7 pkt Wolfgang Loitzl
29. 10 stycznia 2009 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 199,5 m 215,5 m 398,0 pkt 1.
30. 11 stycznia 2009 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 203,5 m 202,0 m 393,6 pkt 1.
31. 16 stycznia 2009 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 127,5 m 130,0 m 262,5 pkt 2. 10,2 pkt Wolfgang Loitzl
32. 17 stycznia 2009 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 130,5 m 138,5 m 285,7 pkt 1.
33. 24 stycznia 2009 Kanada Whistler Whistler Olympic Park Ski Jump K-125 HS-140 142,0 m 139,5 m 289,2 pkt 1.
34. 25 stycznia 2009 Kanada Whistler Whistler Olympic Park Ski Jump K-125 HS-140 137,5 m 149,0 m 293,2 pkt 1.
35. 31 stycznia 2009 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 133,0 m 120,5 m 253,3 pkt 1.
36. 8 lutego 2009 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 144,0 m 135,0 m 267,2 pkt 1.
37. 11 lutego 2009 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 131,5 m 135,0 m 261,2 pkt 1.
38. 8 marca 2009 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-97 92,5 m 92,5 m 242,0 pkt 1.
39. 13 marca 2009 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 128,5 m 138,0 m 268,9 pkt 3. 19,8 pkt Harri Olli
40. 15 marca 2009 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-185 HS-207 207,5 m 192,0 m 386,4 pkt 1.
41. 20 marca 2009 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 203,0 m 196,1 pkt 1.
42. 5 grudnia 2009 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 125,5 m 141,0 m 386,4 pkt 1.
43. 18 grudnia 2009 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 136,5 m 132,5 m 268,2 pkt 2. 2,2 pkt Simon Ammann
44. 19 grudnia 2009 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 137,0 m 130,0 m 265,6 pkt 1.
45. 1 stycznia 2010 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 136,5 m 137,5 m 277,7 pkt 1.
46. 3 stycznia 2010 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 130,0 m 122,0 m 251,1 pkt 1.
47. 10 stycznia 2010 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 203,5 m 205,0 m 401,7 pkt 1.
48. 22 stycznia 2010 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 138,0 m 133,0 m 289,8 pkt 1.
49. 23 stycznia 2010 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 140,0 m 134,5 m 295,6 pkt 1.
50. 3 lutego 2010 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 129,0 m 129,5 m 245,4 pkt 3. 18,5 pkt Simon Ammann
51. 6 lutego 2010 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 142,5 m 137,5 m 273,7 pkt 1.
52. 12 marca 2010 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 132,0 m 132,5 m 271,4 pkt 2. 3,1 pkt Simon Ammann
53. 5 lutego 2011 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 198,0 m 208,5 m 404,5 pkt 3. 27,9 pkt Martin Koch
54. 12 lutego 2011 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 243,5 m 232,5 m 498,6 pkt 1.
55. 13 lutego 2011 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 227,0 m 237,5 m 487,5 pkt 1.
56. 18 marca 2011 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 219,0 m 226,0 m 450,9 pkt 1.
57. 27 listopada 2011 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 141,5 m 130,5 m 263,5 pkt 2. 0,7 pkt Andreas Kofler
58. 9 grudnia 2011 Czechy Harrachov Čerťák K-125 HS-142 140,5 m 128,0 m 246,8 pkt 1.
59. 30 grudnia 2011 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 133,5 m 137,5 m 283,3 pkt 1.
60. 1 stycznia 2012 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 138,0 m 134,0 m 274,5 pkt 1.
61. 4 stycznia 2012 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 130,5 m 123,0 m 247,6 pkt 2. 5,2 pkt Andreas Kofler
62. 6 stycznia 2012 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 131,0 m 128,4 pkt 3. 10,3 pkt Thomas Morgenstern
63. 21 stycznia 2012 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 131,5 m 132,0 m 300,3 pkt 1.
64. 4 lutego 2012 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 134,0 m 134,5 m 249,8 pkt 1.
65. 5 lutego 2012 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 126,0 m 130,0 m 256,9 pkt 2. 1,6 pkt Kamil Stoch
66. 25 listopada 2012 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 141,0 m 137,0 m 275,5 pkt 1.
67. 8 grudnia 2012 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-106 104,5 m 105,5 m 270,7 pkt 1.
68. 15 grudnia 2012 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 134,0 m 132,0 m 268,1 pkt 3. 4,5 pkt Andreas Kofler
69. 16 grudnia 2012 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 136,0 m 131,0 m 273,7 pkt 1.
70. 30 grudnia 2012 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 134,5 m 138,5 m 297,0 pkt 2. 11,6 pkt Anders Jacobsen
71. 1 stycznia 2013 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 134,0 m 136,5 m 276,8 pkt 2. 0,9 pkt Anders Jacobsen
72. 4 stycznia 2013 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 131,5 m 123,0 m 253,7 pkt 1.
73. 6 stycznia 2013 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 133,0 m 137,5 m 272,7 pkt 1.
74. 26 stycznia 2013 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 216,5 m 240,0 m 418,7 pkt 1.
75. 27 stycznia 2013 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 219,0 m 225,0 m 400,0 pkt 3. 16,5 pkt Robert Kranjec
76. 3 lutego 2013 Czechy Harrachov Čerťák K-185 HS-205 193,5 m 211,0 m 421,7 pkt 1.
77. 3 lutego 2013 Czechy Harrachov Čerťák K-185 HS-205 197,5 m 191,8 pkt 1.
78. 13 lutego 2013 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 136,0 m 132,0 m 253,1 pkt 3. 6,4 pkt Jaka Hvala
79. 16 lutego 2013 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 204,0 m 206,5 m 409,0 pkt 3. 0,8 pkt Richard Freitag
80. 17 marca 2013 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 134,5 m 135,0 m 270,1 pkt 1.
81. 22 marca 2013 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 217,5 m 213,5 m 412,2 pkt 1.
82. 29 listopada 2013 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 128,5 m 143,0 m 273,2 pkt 1.
83. 7 grudnia 2013 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 105,5 m 97,0 m 288,5 pkt 1.
84. 11 stycznia 2014 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 194,0 m 194,0 m 380,3 pkt 3. 11,3 pkt Noriaki Kasai
85. 12 stycznia 2014 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 186,0 m 197,5 m 366,9 pkt 2. 2,1 pkt Peter Prevc
86. 2 marca 2014 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 126,0 m 130,0 m 270,2 pkt 3. 10,8 pkt Kamil Stoch
87. 6 grudnia 2014 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 127,5 m 138,5 m 302,7 pkt 1.
88. 13 grudnia 2014 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 129,0 m 133,0 m 257,3 pkt 2. 5,8 pkt Anders Fannemel

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[39]
Sezon 2005/2006
Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS134 Lillehammer HS134 Harrachov HS142 Harrachov HS142 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS125 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Lahti HS130 Kuopio HS127 Lillehammer HS134 Oslo HS128 Planica HS215 Planica HS215 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - 24 - - 7
Sezon 2006/2007
Ruka HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS125 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Vikersund HS207 Zakopane HS134 Oberstdorf HS137 Oberstdorf HS137 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Klingenthal HS140 Willingen HS145 Lahti HS130 Kuopio HS127 Oslo HS128 Oslo HS128 Planica HS215 Planica HS215 Planica HS215 punkty
- 4 1 1 3 1 4 11 1 - 9 4 10 8 2 1 17 38 9 19 41 - - - 956
Sezon 2007/2008
Ruka HS142 Trondheim HS131 Trondheim HS131 Villach HS98 Villach HS98 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Harrachov HS205 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Liberec HS134 Liberec HS134 Willingen HS145 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Oslo HS128 Planica HS215 Planica HS215 punkty
4 2 9 3 2 4 2 2 1 5 42 18 6 - 1 8 - - 2 2 8 2 4 1 1 1 1 1561
Sezon 2008/2009
Ruka HS142 Trondheim HS140 Trondheim HS140 Pragelato HS140 Pragelato HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS200 Bad Mitterndorf HS200 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Whistler HS140 Whistler HS140 Sapporo HS134 Willingen HS145 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Lahti HS97 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Vikersund HS207 Planica HS215 Planica HS215 punkty
3 1 3 2 4 3 1 4 4 2 4 1 1 2 1 1 1 1 1 1 8 1 10 3 1 1 5 2083
Sezon 2009/2010
Ruka HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS200 Bad Mitterndorf HS200 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Oberstdorf HS213 Klingenthal HS140 Willingen HS145 Lahti HS130 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Oslo HS134 punkty
19 1 4 2 1 6 9 1 1 6 5 1 - - 1 1 7 3 1 4 11 2 12 1368
Sezon 2010/2011
Ruka HS142 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Harrachov HS205 Harrachov HS205 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Planica HS215 Planica HS215 punkty
14 16 14 20 - - - - - 18 23 5 13 - - 6 9 19 5 5 3 1 1 8 1 4 761
Sezon 2011/2012
Ruka HS142 Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Harrachov HS142 Harrachov HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS200 Bad Mitterndorf HS200 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS97 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS215 Planica HS215 punkty
2 6 4 1 8 11 4 1 1 2 3 7 30 18 1 - - 1 2 18 7 6 12 16 5 4 1267
Sezon 2012/2013
Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Ruka HS142 Krasnaja Polana HS106 Krasnaja Polana HS106 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Harrachov HS205 Harrachov HS205 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS215 Planica HS215 punkty
8 1 4 1 25 3 1 2 2 1 1 - 8 - - 1 3 1 1 3 3 15 5 16 1 1 11 1620
Sezon 2013/2014
Klingenthal HS140 Ruka HS142 Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS200 Bad Mitterndorf HS200 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Falun HS134 Lahti HS130 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS139 Planica HS139 punkty
- 1 1 15 4 8 27 4 9 8 4 18 3 2 8 12 - - - - 18 8 3 10 13 5 5 8 943
Sezon 2014/2015
Klingenthal HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS225 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Kuopio HS100 Trondheim HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Planica HS225 Planica HS225 punkty
15 24 12 1 13 2 4 23 11 17 4 5 7 24 38 15 - - 13 20 7 10 - - 7 27 8 17 17 12 9 739
Sezon 2015/2016
Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 Lillehammer HS100 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Lahti HS100 Kuopio HS127 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
17 14 20 - - - - 31 21 33 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 53
Sezon 2016/2017
Ruka HS142 Ruka HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
- - - - - - - - - - - 31 8 33 7 19 - - - - - 20 - 28 - - 94
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- - - - 22 46 34 13 19 37 33 38 40 - - 19 17 25 q 38 27 - 77
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
48 12 q 34 45 - - - - - - - - - - - - - - 30 42 dq - - - - - - 23
Sezon 2019/2020
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 punkty
30 14 4 44 12 37 15 31 35 6 17 20 17 15 14 32 33 37 7 40 q 17 12 26 13 10 18 356
Sezon 2020/2021
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS147 Willingen HS147 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Râșnov HS97 Planica HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
44 - - - - 30 24 - - 32 dq - - 38 - - - - - - - - - - - 8
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]
Sezon
2006/2007
Willingen HS145 Lahti HS130
1 1
Sezon
2007/2008
Ruka HS142 Willingen HS145 Planica HS215
2 3 3
Sezon
2008/2009
Ruka HS142 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Vikersund HS207 Planica HS215
2 - - 1 1 4
Sezon
2009/2010
Ruka HS142 Oberstdorf HS213 Willingen HS145 Lahti HS130
1 1 - -
Sezon
2010/2011
Ruka HS142 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Planica HS215
1 1 1 1 1
Sezon
2011/2012
Ruka HS142 Harrachov HS142 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS97 Planica HS215
1 2 2 2 1 1
Sezon
2012/2013
Lillehammer HS 100 (mikst) Ruka HS142 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Planica HS215
12 2 - 4 2 4 3
Sezon
2013/2014
Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 (mikst) Zakopane HS134 Lahti HS130 Planica HS139
5 2 3 1 1
Sezon
2014/2015
Klingenthal HS140 Zakopane HS134 Willingen HS145 Lahti HS130 Planica HS225
8 2 5 5 2
Sezon
2015/2016
Klingenthal HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Oslo HS134 Kuopio HS127 Planica HS225
3 - - - - -
Sezon
2016/2017
Klingenthal HS140 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS225 Planica HS225
- 4 2 - 3 -
Sezon
2017/2018
Wisła HS134 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
- - 5 4 4 3 - 6
Sezon
2018/2019
Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
- - 1 - - - -
Sezon
2019/2020
Wisła HS134 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134
- 2 - - 6
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Gregor Schlierenzauer występował jedenastokrotnie w Turnieju Czterech Skoczni. W sezonie 2006/2007 zwyciężając w Oberstdorfie i zajmując 4. miejsce w Garmisch-Partenkirchen, Austriak był na prowadzeniu turnieju po części niemieckiej. W Austrii był 11. w Innsbrucku oraz zwyciężył w Bischofshofen i ostateczne zajął drugą pozycję w Turnieju Czterech Skoczni. Rok później ponownie po dwóch pierwszych zawodach był liderem cyklu. Turniej przegrał w Bischofshofen, zajmując w ostatnim z konkursów 42. lokatę. Na przełomie lat 2008/2009 Gregor był w konkursach Turnieju Czterech Skoczni trzykrotnie czwarty. Drugie miejsce zajęte w Innsbrucku pozwoliło mu jednak stanąć na najniższym stopniu podium klasyfikacji końcowej cyklu. W sezonie 2009/2010 w pierwszym konkursie Turnieju Czterech skoczni zajął dziewiąte miejsce. W noworocznym konkursie w Garmisch-Partenkirchen był najlepszy. Wynik ten powtórzył również 3 stycznia 2010 na skoczni Bergisel w Innsbrucku.

W 60. Turnieju Czterech Skoczni odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w klasyfikacji generalnej tej imprezy, wygrywając dwa konkursy. Rok później odniósł kolejny triumf w tej imprezie zajmując dwukrotnie miejsce drugie podczas niemieckiej części turnieju, a następnie dwukrotnie zwyciężając w części austriackiej. Jego przewaga w klasyfikacji końcowej nad drugim zawodnikiem wyniosła 13 punktów. W kolejnych latach Gregor nie odnosił już takich sukcesów w Turnieju Czterech Skoczni zajmując miejsca poza podium.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[38]
2006/2007 2.
2007/2008 12.
2008/2009 3.
2009/2010 4.
2010/2011 36.
2011/2012 1.
2012/2013 1.
2013/2014 8.
2014/2015 7.
2015/2016 33.
2017/2018 26.
2019/2020 28.
2020/2021 60.

Starty G. Schlierenzauera w konkursach Turnieju Czterech Skoczni chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Rywal (KO) Wynik Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
1. 30 grudnia 2006 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 Primož Pikl zwycięstwo 135,5 m 142,0 m 296,0 pkt
4. 1 stycznia 2007 Niemcy Ga-Pa Große Olympiaschanze K-115 HS-125 Choi Yong-jik zwycięstwo 123,0 m 129,4 pkt 6,5 pkt Andreas Küttel
11. 4 stycznia 2007 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 Stefan Thurnbichler zwycięstwo 122,0 m 119,0 m 227,3 pkt 35,7 pkt Anders Jacobsen
1. 7 stycznia 2007 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 Simon Ammann zwycięstwo 139,5 m 141,0 m 291,9 pkt
2. 30 grudnia 2007 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 Bjørn Einar Romøren zwycięstwo 136,0 m 130,5 m 280,7 pkt 15,2 pkt Thomas Morgenstern
1. 1 stycznia 2008 Niemcy Ga-Pa Große Olympiaschanze K-125 HS-140 132,0 m 141,0 m 274,4 pkt
5. 5 stycznia 2008 Austria Bischofshofen[t] im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 132,5 m 132,0 m 256,6 pkt 25,9 pkt Janne Ahonen
42. 6 stycznia 2008 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 114,5 m 90,6 pkt 161,0 pkt Janne Ahonen
4. 29 grudnia 2008 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 Piotr Żyła zwycięstwo 133,0 m 134,0 m 280,1 pkt 6,3 pkt Simon Ammann
4. 1 stycznia 2009 Niemcy Ga-Pa Große Olympiaschanze K-125 HS-140 Simon Ammann szczęśliwy przegrany 134,0 m 130,5 m 257,6 pkt 18,7 pkt Wolfgang Loitzl
2. 4 stycznia 2009 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 Wolfgang Loitzl szczęśliwy przegrany 126,0 m 127,5 m 260,3 pkt 0,7 pkt Wolfgang Loitzl
4. 6 stycznia 2009 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 Dmitrij Wasiljew zwycięstwo 138,5 m 136,0 m 279,1 pkt 22,1 pkt Wolfgang Loitzl
9. 29 grudnia 2009 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 Andrea Morassi zwycięstwo 118,0 m 123,0 m 228,8 pkt 36,4 pkt Andreas Kofler
1. 1 stycznia 2010 Niemcy Ga-Pa Große Olympiaschanze K-125 HS-140 Kai Kovaljeff zwycięstwo 136,5 m 137,5 m 277,7 pkt
1. 3 stycznia 2010 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 130,0 m 122,0 m 251,1 pkt
6. 6 stycznia 2010 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 Andrea Morassi zwycięstwo 128,5 m 134,0 m 253,5 pkt 12,2 pkt Thomas Morgenstern
18. 3 stycznia 2011 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 Stephan Hocke zwycięstwo 122,5 m 117,5 m 230,7 pkt 35,8 pkt Thomas Morgenstern
23. 6 stycznia 2011 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 Robert Kranjec zwycięstwo 124,5 m 120,0 m 221,4 pkt 57,3 pkt Tom Hilde
1. 30 grudnia 2011 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 Marco Grigoli zwycięstwo 133,0 m 137,5 m 283,3 pkt
1. 1 stycznia 2012 Niemcy Ga-Pa Große Olympiaschanze K-125 HS-140 Bjørn Einar Romøren zwycięstwo 138,0 m 144,0 m 274,5 pkt
2. 4 stycznia 2012 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 Andrea Morassi zwycięstwo 130,5 m 123,0 m 247,6 pkt 5,2 pkt Andreas Kofler
3. 6 stycznia 2012 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 131,0 m 127,4 pkt 10,3 pkt Thomas Morgenstern
2. 30 grudnia 2012 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 Anton Kaliniczenko zwycięstwo 134,5 m 138,5 m 297,0 pkt 11,6 pkt Anders Jacobsen
2. 1 stycznia 2013 Niemcy Ga-Pa Große Olympiaschanze K-125 HS-140 Felix Schoft zwycięstwo 134,0 m 136,5 m 276,8 pkt 0,9 pkt Anders Jacobsen
1. 4 stycznia 2013 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 David Unterberger zwycięstwo 131,5 m 123,0 m 253,7 pkt
1. 6 stycznia 2013 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 Robert Kranjec zwycięstwo 133,0 m 137,5 m 272,7 pkt
9. 29 grudnia 2013 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 Čestmír Kožíšek zwycięstwo 130,5 m 137,0 m 281,6 pkt 20,3 pkt Simon Ammann
8. 1 stycznia 2014 Niemcy Ga-Pa Große Olympiaschanze K-125 HS-140 Michael Neumayer zwycięstwo 133,5 m 133,0 m 264,8 pkt 31,3 pkt Thomas Diethart
4. 4 stycznia 2014 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 Ilmir Chazietdinow zwycięstwo 131,5 m 125,4 pkt 2,1 pkt Anssi Koivuranta
18. 6 stycznia 2014 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 Andreas Wank zwycięstwo 131,5 m 130,5 m 260,2 pkt 35,3 pkt Thomas Diethart
17. 29 grudnia 2014 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 Michael Hayböck szczęśliwy przegrany 133,0 m 119,5 m 247,5 pkt 44,4 pkt Stefan Kraft
4. 1 stycznia 2015 Niemcy Ga-Pa Große Olympiaschanze K-125 HS-140 Anders Jacobsen szczęśliwy przegrany 132,5 m 139,5 m 275,7 pkt 10,3 pkt Anders Jacobsen
5. 4 stycznia 2015 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 Michael Hayböck zwycięstwo 127,0 m 129,5 m 262,4 pkt 16,1 pkt Richard Freitag
7. 6 stycznia 2015 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 Reruhi Shimizu zwycięstwo 132,0 m 130,0 m 264,6 pkt 23,8 pkt Michael Hayböck
31. 29 grudnia 2015 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 Kenneth Gangnes przegrana 117,0 m 116,9 pkt 190,3 pkt Severin Freund
21. 1 stycznia 2016 Niemcy Ga-Pa Große Olympiaschanze K-125 HS-140 Stephan Leyhe szczęśliwy przegrany 124,5 m 123,5 m 218,0 pkt 54,7 pkt Peter Prevc
33. 3 stycznia 2016 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 Noriaki Kasai przegrana 117,0 m 104,5 pkt 165,0 pkt Peter Prevc
13. 30 grudnia 2017 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 David Siegel zwycięstwo 116,5 m 116,5 m 246,0 pkt 33,7 pkt Kamil Stoch
19. 1 stycznia 2018 Niemcy Ga-Pa Große Olympiaschanze K-125 HS-140 Maciej Kot zwycięstwo 129,5 m 127,5 m 247,7 pkt 35,7 pkt Kamil Stoch
37. 4 stycznia 2018 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 Timi Zajc przegrana 117,0 m 106,0 pkt 164,1 pkt Kamil Stoch
33. 6 stycznia 2018 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 Manuel Fettner przegrana 118,0 m 102,5 pkt 173,1 pkt Kamil Stoch
31. 29 grudnia 2019 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 Stefan Kraft przegrana 121,5 m 124,2 pkt 180,9 pkt Ryōyū Kobayashi
35. 1 stycznia 2020 Niemcy Ga-Pa Große Olympiaschanze K-125 HS-142 Stefan Kraft przegrana 124,5 m 115,0 pkt 174,8 pkt Marius Lindvik
6. 4 stycznia 2020 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 Kamil Stoch zwycięstwo 127,5 m 126,0 m 240,0 pkt 13,3 pkt Marius Lindvik
17. 6 stycznia 2020 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 Mackenzie Boyd-Clowes zwycięstwo 129,0 m 133,0 m 258,1 pkt 42,8 pkt Dawid Kubacki
32. 3 stycznia 2021 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-128 Michaił Nazarow przegrana 123,5 m 114,0 pkt 147,6 pkt Kamil Stoch
DSQ 6 stycznia 2021 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 Peter Prevc przegrana Kamil Stoch

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce
2006 50.
2007 24.
2008 1.
2009 1.
2010 4.

Starty G. Schlierenzauera w konkursach Turnieju Nordyckiego chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
24. 12 marca 2006 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-115 HS-128 114,5 m 118,0 m 234,0 pkt 45,0 pkt Adam Małysz
38. 11 marca 2007 Finlandia Lahti Salpausselkä K-115 HS-130 107,0 m 93,3 pkt 172,5 pkt Adam Małysz
9. 13 marca 2007 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 115,5 m 111,0 m 201,2 pkt 27,8 pkt Adam Małysz
19. 17 marca 2007 Norwegia Oslo[u] Holmenkollbakken K-115 HS-128 113,0 m 111,5 m 212,6 pkt 60,3 pkt Adam Małysz
41. 18 marca 2007 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-115 HS-128 97,5 m 77,5 pkt 44,3 pkt Simon Ammann
2. 3 marca 2008 Finlandia Kuopio[v] Puijo K-120 HS-127 132,0 m 137,6 pkt 5,0 pkt Janne Happonen
4. 4 marca 2008 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 114,5 m 129,0 m 236,8 pkt 11,5 pkt Janne Ahonen
1. 7 marca 2008 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 132,0 m 129,5 m 257,9 pkt
1. 9 marca 2008 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-115 HS-128 125,0 m 123,5 m 265,3 pkt
1. 8 marca 2009 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-97 92,5 m 92,5 m 242,0 pkt
10. 10 marca 2009 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 116,5 m 118,0 m 217,6 pkt 24,1 pkt Takanobu Okabe
3. 13 marca 2009 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 128,5 m 138,0 m 268,9 pkt 19,8 pkt Harri Olli
1. 15 marca 2009 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-185 HS-207 207,5 m 192,0 m 386,4 pkt
4. 7 marca 2010 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 124,0 m 127,0 m 264,9 pkt 19,5 pkt Simon Ammann
11. 9 marca 2010 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 116,0 m 113,0 m 195,6 pkt 54,4 pkt Simon Ammann
2. 12 marca 2010 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 132,0 m 132,5 m 271,4 pkt 3,1 pkt Simon Ammann
12. 14 marca 2010 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 125,5 m 119,5 m 237,1 pkt 30,6 pkt Simon Ammann

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[38]
2017 28.
2018 29.
2020 11.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce Źr.
2019 47. [40]
2020 8. [41]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce Źr.
2018 23. [42]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce Źr.
2020 18. [43]

Debiut Gregora Schlierenzauera na mamucim obiekcie miał miejsce podczas mistrzostw świata w lotach narciarskich w 2008 roku, które nie były zaliczane do Pucharu Świata w lotach. W mistrzostwach Austriak zdobył dwa złote medale. Jego pierwszy start w Pucharze Świata w lotach miał miejsce 14 marca 2008 podczas zawodów na Letalnicy w Planicy. Austriak odniósł w nich zwycięstwo. Od tego czasu do 14 lutego 2009 wygrywał wszystkie konkursy PŚ na skoczniach mamucich. Wtedy to, na skoczni im. Heiniego Klopfera w Oberstdorfie zajął ósmą pozycję.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[38]
2008/2009 1.
2009/2010 2.
2010/2011 1.
2011/2012 8.
2012/2013 1.
2013/2014 3.
2014/2015 18.
2016/2017 34.
2017/2018 46.

Starty G. Schlierenzauera w konkursach Pucharu Świata w lotach chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
1. 14 marca 2008 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 232,5 m 225,0 m 447,0 pkt
1. 16 marca 2008 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 217,0 m 231,0 m 442,1 pkt
1. 10 stycznia 2009 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 199,5 m 215,5 m 398,0 pkt
1. 11 stycznia 2009 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 203,5 m 202,0 m 393,6 pkt
8. 14 lutego 2009 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 205,5 m 198,5 m 392,3 pkt 43,5 pkt Harri Olli
1 15 marca 2009 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-185 HS-207 207,5 m 192,0 m 386,4 pkt
1. 20 marca 2009 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 203,0 m 196,1 pkt
5. 22 marca 2009 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 210,0 m 200,5 m 399,1 pkt 25,5 pkt Harri Olli
5. 9 stycznia 2010 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 192,5 m 193,0 m 372,1 pkt 10,4 pkt Robert Kranjec
1. 10 stycznia 2010 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 203,5 m 205,0 m 401,7 pkt
7. 31 stycznia 2010 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 197,0 m 192,5 m 386,5 pkt 40,2 pkt Anders Jacobsen
5. 8 stycznia 2011 Czechy Harrachov Čerťák K-185 HS-205 205,0 m 189,5 m 402,2 pkt 23,0 pkt Martin Koch
13. 9 stycznia 2011 Czechy Harrachov Čerťák K-185 HS-205 189,5 m 169,0 m 354,6 pkt 59,9 pkt Thomas Morgenstern
3. 5 lutego 2011 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 198,0 m 208,5 m 404,5 pkt 27,9 pkt Martin Koch
1. 12 lutego 2011 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 243,5 m 232,5 m 498,6 pkt
1. 13 lutego 2011 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 227,0 m 237,5 m 487,5 pkt
1. 18 marca 2011 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 219,0 m 226,0 m 450,9 pkt
4. 20 marca 2011 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 205,5 m 201,4 pkt 15,9 pkt Kamil Stoch
7. 15 stycznia 2012 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 184,5 m 190,3 pkt 22,2 pkt Robert Kranjec
30. 15 stycznia 2012 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 203,5 m DSQ 201,5 pkt 163,4 pkt Anders Bardal
7. 18 lutego 2012 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 205,5 m 206,0 m 421,7 pkt 22,7 pkt Martin Koch
5. 16 marca 2012 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 215,5 m 219,5 m 414,4 pkt 19,9 pkt Robert Kranjec
4. 18 marca 2012 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 209,5 m 217,2 pkt 25,3 pkt Martin Koch
1. 26 stycznia 2013 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 216,5 m 240,0 m 418,7 pkt
3. 27 stycznia 2013 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 219,0 m 225,0 m 400,0 pkt 16,5 pkt Robert Kranjec
1. 3 lutego 2013 Czechy Harrachov Čerťák K-185 HS-205 193,5 m 211,0 m 421,7 pkt
1. 3 lutego 2013 Czechy Harrachov Čerťák K-185 HS-205 197,5 m 191,8 pkt
3. 16 lutego 2013 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 204,0 m 206,5 m 409,0 pkt 0,8 pkt Richard Freitag
1. 22 marca 2013 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 217,5 m 213,5 m 412,2 pkt
11. 24 marca 2013 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 198,5 m 210,0 m 400,7 pkt 24,8 pkt Jurij Tepeš
3. 11 stycznia 2014 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 194,0 m 194,0 m 380,3 pkt 11,3 pkt Noriaki Kasai
2. 12 stycznia 2014 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 HS-200 186,0 m 197,5 m 366,9 pkt 2,1 pkt Peter Prevc
24. 10 stycznia 2015 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-225 169,0 m 153,0 m 281,6 pkt 138,8 pkt Severin Freund
12. 20 marca 2015 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 203,0 m 221,5 m 399,0 pkt 79,5 pkt Peter Prevc
9. 22 marca 2015 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 228,5 m 218,0 m 401,0 pkt 35,4 pkt Jurij Tepeš
19. 4 lutego 2017 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-225 185,0 m 214,5 m 355,3 pkt 84,6 pkt Stefan Kraft
28. 19 marca 2017 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 196,0 m 153,0 m 258,8 pkt 207,8 pkt Kamil Stoch
38. 13 stycznia 2018 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 173,5 m 137,8 pkt 269,8 pkt Andreas Stjernen
38. 18 marca 2018 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 166,5 m 129,8 pkt 314,5 pkt Robert Johansson
27. 23 marca 2018 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 210,5 m 194,0 m 373,3 pkt 82,6 pkt Kamil Stoch
40. 15 lutego 2020 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-200 HS-235 182,5 m 146,9 pkt 271,6 pkt Piotr Żyła

Gregor Schlierenzauer ma w dorobku jedno zwycięstwo w końcowej klasyfikacji Letniego Grand Prix na igelicie. Zwyciężył w sezonie 2008, kiedy w ośmiu swoich startach pięciokrotnie stawał na najwyższym stopniu podium[44]. Schlierenzauer na podium końcowej klasyfikacji cyklu był również w 2007 roku, kiedy to lepsi od niego byli tylko Thomas Morgenstern i Adam Małysz[45].

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[46]
2006 5.
2007 3.
2008 1.
2009 5.
2010 16.
2011 4.
2012 41.
2013 64.
2014 4.
2015 31.
2017 25.
2018 29.
2019 12.
2020 25.

2006 – 5. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

W swoim debiutanckim sezonie w Letniego Grand Prix, Gregor Schlierenzauer zajął w końcowej klasyfikacji piątą pozycję. W pierwszym konkursie, 6 sierpnia na skoczni w Hinterzarten stanął na podium, plasując się na trzecim miejscu. Dwa dni później w Predazzo był 21. 12 sierpnia w Einsiedeln ponownie stanął na podium, zajmując drugą pozycję i przegrywając z Andreasem Koflerem. 14 sierpnia w Courchevel odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w letnim cyklu. 26 sierpnia w Zakopanem, stanął na drugim stopniu podium, przegrywając z Adamem Małyszem. W kolejnych konkursach Schlierenzauer nie wystartował[47].

2007 – 3. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

W pierwszym z konkursów Letniego Grand Prix 2007, 12 sierpnia 2007 w Hinterzarten Gregor Schlierenzauer zajął trzecie miejsce, przegrywając z Thomasem Morgensternem i Adamem Małyszem. Dwa dni później na skoczni w Courchevel zajął 7. pozycję. 16 sierpnia w Pragelato zwyciężył, ustanawiając nowy letni rekord obiektu – 143,5 metra. Dwa dni później w Einsiedeln był szósty. 24 i 25 sierpnia w zawodach na Wielkiej Krokwi Schlierenzauer zajmował odpowiednio 5. i 7. miejsce. Austriak wystąpił jeszcze tylko w kończących edycję konkursie – 4 października w Klingenthal. Zakończył je zwycięstwem na Vogtland Arena. Mimo że Schlierenzauer nie wystartował w zawodach na skoczniach w Hakubie i Oberhofie, stanął na najniższym stopniu podium klasyfikacji generalnej, przegrywając tylko z Thomasem Morgensternem i Adamem Małyszem[45].

2008 – 1. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

W Letniego Grand Prix 2008 reprezentant Austrii zwyciężył w klasyfikacji końcowej, wygrywając pięć konkursów należących do cyklu. W Hinterzarten uplasował się na szóstym miejscu. 1 sierpnia w Einsiedeln zajął drugą pozycję tuż za Andreasem Koflerem. We Courchevel Schlierenzauer uplasował się na czwartej pozycji. W pozostałych swoich występach – w Predazzo, dwukrotnie w Zakopanem oraz w Klingenthal i Libercu zwyciężył[44].

2009 – 5. miejsce

[edytuj | edytuj kod]

Tryumfator sprzed roku wystąpił tylko w trzech konkursach. W Zakopanem zajął pierwsze i drugie miejsce, w Klingenthal pierwsze. 280 punktów dało mu piąte miejsce w klasyfikacji generalnej.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]

Gregor Schlierenzauer trzynastokrotnie wygrał konkursy zaliczane do Letniego Grand Prix, a całą klasyfikację jednokrotnie. Trzykrotnie zwyciężał w Zakopanem i w Klingenthal, a dwukrotnie w Pragelato i w Hinzenbach.

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 14 sierpnia 2006 Francja Courchevel Tremplin Le Praz K-120 HS-132 123,5 m 134,5 m 255,4 pkt * TCN
2. 16 sierpnia 2007 Włochy Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 133,0 m 143,5 m 277,2 pkt * TCN
3. 6 października 2007 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 137,0 m 143,5 m 285,4 pkt
4. 5 sierpnia 2008 Włochy Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 136,5 m 135,0 m 271,7 pkt * TCN
5. 30 sierpnia 2008 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 125,0 m 135,0 m 267,5 pkt
6. 30 sierpnia 2008 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 129,5 m 126,0 m 258,9 pkt
7. 3 października 2008 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 139,0 m 138,5 m 282,5 pkt
8. 4 października 2008 Czechy Liberec Ještěd K-120 HS-134 135,5 m 129,0 m 274,1 pkt
9. 22 sierpnia 2009 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 130,0 m 132,0 m 280,9 pkt
10. 3 października 2009 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 136,5 m 140,5 m 265,2 pkt
11. 1 października 2011 Austria Hinzenbach Energie AG-SkisprungArena K-85 HS-94 93,0 m 92,5 m 248,5 pkt
12. 9 sierpnia 2014 Szwajcaria Einsiedeln Andreas Küttel-Schanze K-105 HS-117 112,5 m 115,5 m 412,5 pkt[w]
13. 27 września 2015 Austria Hinzenbach Energie AG-SkisprungArena K-85 HS-94 96,0 m 89,5 m 242,8 pkt

Miejsca na podium w Letnim Grand Prix

[edytuj | edytuj kod]
Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2006 1 2 1 4
2007 2 1 3
2008 5 1 6
2009 2 1 3
2010 1 1
2011 1 3 1 5
2012
2013
2014 1 1 2
2015 1 1
2017
2018
2019 1 1
Suma 13 9 4 26

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]

Oprócz trzynastu zwycięstw, Gregor Schlierenzauer dwunastokrotnie stawał na podium w zawodach o Letnie Grand Prix – ośmiokrotnie na drugim i czterokrotnie na trzecim miejscu.

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 6 sierpnia 2006 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 102,5 m 102,0 m 258,5 pkt 3. 16,5 pkt Georg Späth
2. 12 sierpnia 2006 Szwajcaria Einsiedeln Andreas Küttel-Schanze K-105 HS-117 106,0 m 112,0 m 243,9 pkt 2. 7,5 pkt Andreas Kofler
3. 14 sierpnia 2006 Francja Courchevel Tremplin Le Praz K-120 HS-132 123,5 m 134,5 m 255,4 pkt 1.
4. 26 sierpnia 2006 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 122,5 m 131,0 m 253,3 pkt 2. 4,7 pkt Adam Małysz
5. 12 sierpnia 2007 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 100,5 m 106,5 m 266,5 pkt 3. 5,5 pkt Thomas Morgenstern
6. 16 sierpnia 2007 Włochy Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 133,0 m 143,5 m 277,2 pkt 1.
7. 6 października 2007 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 137,0 m 143,5 m 285,4 pkt 1.
8. 1 sierpnia 2008 Szwajcaria Einsiedeln Andreas Küttel-Schanze K-105 HS-117 121,0 m 238,3 pkt 2. 0,9 pkt Andreas Kofler
9. 5 sierpnia 2008 Włochy Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 136,5 m 135,0 m 271,7 pkt 1.
10. 30 sierpnia 2008 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 129,5 m 126,0 m 258,9 pkt 1.
11. 30 sierpnia 2008 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 125,0 m 135,0 m 267,5 pkt 1.
12. 3 października 2008 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 139,0 m 138,5 m 282,5 pkt 1.
13. 4 października 2008 Czechy Liberec Ještěd K-120 HS-134 135,5 m 129,0 m 274,1 pkt 1.
14. 22 sierpnia 2009 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 130,0 m 132,0 m 280,9 pkt 1.
15. 23 sierpnia 2009 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 133,0 m 129,0 m 261,7 pkt 2. 2,6 pkt Anders Jacobsen
16. 3 października 2009 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 136,5 m 140,5 m 265,2 pkt 1.
17. 3 października 2010 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 127,0 m 135,5 m 239,4 pkt 3. 21,3 pkt Kamil Stoch
18. 17 lipca 2011 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 121,5 m 129,0 m 231,4 pkt 3. 5,3 pkt Thomas Morgenstern
19. 20 lipca 2011 Polska Szczyrk Skalite K-95 HS-106 97,5 m 101,5 m 261,4 pkt 2. 6,6 pkt Thomas Morgenstern
20. 23 lipca 2011 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 126,0 m 128,5 m 261,4 pkt 2. 0,7 pkt Thomas Morgenstern
21. 1 października 2011 Austria Hinzenbach Energie AG-SkisprungArena K-85 HS-94 93,0 m 92,5 m 248,5 pkt 1.
22. 3 października 2011 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 132,0 m 130,5 m 254,1 pkt 2. 25,2 pkt Kamil Stoch
23. 9 sierpnia 2014 Szwajcaria Einsiedeln Andreas Küttel-Schanze K-105 HS-117 112,5 m 115,5 m 412,5 pkt[w] 1.
24. 28 września 2014 Austria Hinzenbach Energie AG-SkisprungArena K-85 HS-94 91,5 m 90,0 m 243,0 pkt 2. 5,9 pkt Roman Koudelka
25. 27 września 2015 Austria Hinzenbach Energie AG-SkisprungArena K-85 HS-94 96,0 m 89,5 m 242,8 pkt 1.
26. 27 lipca 2019 Niemcy Hinterzarten Rothaus-Schanze K-95 HS-108 105,0 m 98,5 m 253,2 pkt 2. 0,4 pkt Karl Geiger

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[39]
2006
Hinterzarten HS108 Predazzo HS134 Einsiedeln HS117 Courchevel HS132 Zakopane HS134 Kranj HS109 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Klingenthal HS140 Oberhof HS140 punkty
3 21 2 1 2 - - - - - 330
2007
Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Pragelato HS140 Einsiedeln HS117 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Oberhof HS140 Klingenthal HS140 punkty
3 7 1 6 5 7 - - - 1 417
2008
Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Courchevel HS132 Pragelato HS140 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Klingenthal HS140 Liberec HS134 punkty
6 2 4 1 1 1 - - 1 1 670
2009
Hinterzarten HS108 Pragelato HS140 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Klingenthal HS140 punkty
- - - - 1 2 - - 1 280
2010
Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Wisła HS134 Wisła HS134