Grigorij Mylnikow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grigorij Mylnikow
Григорий Мыльников
major lotnictwa major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1919
Jegorjewka, gubernia woroneska

Data i miejsce śmierci

26 kwietnia 1979
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1939–1945

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

15 gwardyjski pułk lotnictwa szturmowego 277 Dywizji Lotnictwa Szturmowego 1 Armii Powietrznej

Stanowiska

dowódca eskadry

Główne wojny i bitwy

front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy

Grigorij Michajłowicz Mylnikow (ros. Григорий Михайлович Мыльников, ur. 25 maja 1919 we wsi Jegorjewka w guberni woroneskiej (obecnie w obwodzie kurskim), zm. 26 września 1979 w Moskwie) – radziecki lotnik wojskowy, major, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1938 skończył szkołę fabryczną w Woroneżu, pracował w fabryce syntetycznego kauczuku, od grudnia 1939 służył w Armii Czerwonej, w 1940 ukończył wojskową lotniczą szkołę pilotów w Borisoglebsku. Był lotnikiem rezerwowych pułków lotniczych w Moskiewskim Okręgu Wojskowym, uczestniczył w wojnie z Niemcami od sierpnia 1941 do lutego 1945 kolejno jako lotnik, dowódca klucza, zastępca dowódcy i dowódca eskadry 174 pułku lotnictwa szturmowego/15 gwardyjskiego pułku lotnictwa szturmowego 277 Dywizji Lotnictwa Szturmowego na Froncie Zachodnim (sierpień 1941), Briańskim (sierpień 1941), Leningradzkim (wrzesień 1941 - październik 1944) i 3 Białoruskim (październik 1944 - luty 1945). Brał udział m.in. w obronie Leningradu, operacji krasnoborskiej, przełamaniu blokady Leningradu, operacji krasnosielsko-ropszyńskiej, leningradzko-nowogrodzkiej, wyborskiej, narwskiej, tallińskiej i wschodniopruskiej. Podczas wojny wykonał 226 lotów bojowych samolotem Ił-2, dokonując nalotów na siłę żywą i technikę wroga. 21 lutego 1945 w Prusach Wschodnich został zestrzelony i ciężko ranny trafił do szpitala. Po wojnie, w listopadzie 1945 został zwolniony do rezerwy z powodu stanu zdrowia w stopniu majora. Jego imieniem nazwano ulicę w Kursku.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]